“ป่องก็แค่เลี้ยง”

2632 คำ

- เช้าวันถัดมา - แสงแดดอ่อน ๆ ของเช้าวันใหม่สาดผ่านผ้าม่านบางเบา กระทบลงบนผิวเปลือยเปล่าที่กำลังซุกอยู่ใต้ผ้าห่มสีเทาอ่อน กลิ่นอากาศยามเช้าผสมกับกลิ่นกายอุ่นที่ยังคงติดอยู่บนผ้าปูเตียง มันทำให้บรรยากาศในห้องนี้ไม่เหมือนทุกเช้าที่ผ่านมา ฉันค่อย ๆ ลืมตาขึ้น รู้สึกได้ถึงแขนแกร่งที่ยังโอบรอบเอวไว้หลวม ๆ ลมหายใจของเขาสัมผัสหลังคอฉันอย่างสม่ำเสมอ ช้า ลึก และอบอุ่น เมื่อคืน… เหมือนฝัน แต่ร่องรอยบนร่างกาย และความปวดหนึบที่ยังหลงเหลืออยู่ กำลังย้ำเตือนว่า มันคือความจริง ฉันหันหน้ากลับไปช้า ๆ เพื่อมองเขา ผู้ชายที่เคยนิ่งขรึมและเก็บตัว วันนี้กลับดูสงบอย่างน่าแปลกตาในยามหลับ ริมฝีปากเขาแตะยิ้มนิด ๆ ราวกับยังฝันดี ฉันไม่ได้พูดอะไร แค่ซุกตัวกลับเข้าไปในอ้อมกอดนั้น… ยอมให้เช้านี้เป็นของเขาอีกนิด และยอมให้หัวใจได้พัก อย่างสงบ ในที่ที่มันไม่ต้องหนีอีกต่อไป ไม่นานเสียงมือถือดังแว่วขึ้นจากหัวเตียง

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม