ฉันรีบเดินออกจากร้านเป็นคนแรก แทบไม่กล้าเงยหน้าสบตาพนักงานหรือแม้แต่ใครเลย
ไอ้บ้า! เล่นอะไรของเขาไม่รู้…ถุงยางกลิ่นสตรอเบอร์รี่อะไรไม่ทราบ!
นายไม่อาย แต่ฉันอายแทน!
“เดินหนีเลยเหรอ?”
เสียงทุ้มต่ำดังขึ้นข้างหลังพร้อมกับแรงเปิดประตูรถ เขาเดินตามมาติด ๆ ด้วยสีหน้ากึ่งยิ้มกึ่งกวนประสาทแบบคนที่รู้ว่าตัวเองเพิ่งทำอะไรแรง ๆ ไป แล้วไม่ได้รู้สึกผิดเลยสักนิด
“นายไม่อายไง?” ฉันหันขวับไปถามทันทีที่ขึ้นนั่ง
“ไม่” เขาตอบหน้าตาเฉย “แต่เธอนี่สิ หน้าแดงจนฉันกลัวว่าระบบแอร์รถจะเอาไม่อยู่”
“ไอ้…!” ฉันกัดฟันแน่นแต่กลับไม่มีคำด่าไหนที่แรงพอจะสวนกลับได้ในตอนนี้
เพราะเขาพูดถูก…หน้าฉันแดงจริง
เขาสตาร์ทรถ ขับออกอย่างใจเย็นเช่นเดิม เสียงเพลงเบา ๆ จากลำโพงรถคลอขึ้น
ฉันเบือนหน้ามองออกไปทางกระจก ฝ่ามือยังวางอยู่บนตักแน่นราวกับกำลังพยายามจับความรู้สึกตัวเองให้มั่น
“เงียบทำไม?” เขาถามเสียงเรียบโดยไม่หันมามอง
