เสียงเพลงจังหวะสนุกกระหึ่มไปทั่วทั้งผับ แสงไฟหลากสีวูบวาบสาดส่องไปทั่วโต๊ะที่พวกเธอนั่งรวมกลุ่มกันอยู่ แก้วเครื่องดื่มเรียงรายเป็นระเบียบ ทั้งน้ำเปล่า โซดา และค็อกเทลสีหวานสดใส ตกแต่งด้วยผลไม้ชิ้นเล็กชวนดื่ม
“เอาดี ๆ นะมึง มีแต่คนเดินผ่านโต๊ะเราไม่หยุดเลยว่ะ กูว่าแม่งไม่ได้เดินผ่านธรรมดานะ มันจงใจมาเพราะใครบางคนแน่ ๆ” เมย์พูดพลางหรี่ตาอย่างจับผิด ส่งสายตาไปที่น้ำหวานอย่างรู้ทัน
“พูดเหมือนฉันสวยอยู่คนเดียวงั้นแหละ” น้ำหวานหัวเราะเบา ๆ ยกแก้วจิบค็อกเทลอีกเล็กน้อย ริมฝีปากสีชมพูระเรื่อยามแตะขอบแก้ว
“เปล่าค่ะ ไม่ได้เหมือน…แต่มันคือเรื่องจริง” แจมแทรกขึ้นพร้อมทำหน้าทะเล้น “ตั้งแต่นั่งมานะ มีแต่คนมาชนแก้วกับมึง!”
นุ่นหลุดหัวเราะออกมา เอนหลังพิงพนักเก้าอี้ด้วยท่าทางผ่อนคลาย
“คนสวยก็ต้องรับกรรมเยอะหน่อยอะเนอะ ต้องยิ้ม ต้องชนนู่นชนนี่ตลอดเวลา” ฉันแซวเสริมอีกแรง
“มึง ๆ ๆ พี่เสื้อขาวโต๊ะข้าง ๆ
