ฉันนอนแน่นิ่งอยู่กับพื้น ร่างกายชาไปหมดหลังจากถูกพ่อเลี้ยงกระทืบซ้ำแล้วซ้ำเล่า
แรงแต่ละทีราวกับมันจะเอาชีวิตฉันให้ได้
จนกระทั่ง…มันคงพอใจแล้ว มันถึงหยุด
เสียงหายใจหนัก ๆ ของมันยังดังอยู่เหนือหัว ก่อนที่มันจะผละออกจากตัวฉัน
ฉันฝืนลืมตาขึ้นเล็กน้อย เห็นมันเดินออกไปทางประตู
ไปหาแม่…
เสียงฝีเท้าหนัก ๆ เดินไล่ตาม พร้อมเสียงหอบและคำขู่แผ่ว ๆ ลอยมา
“เอาเงินมา… มึงต้องมี… ซ่อนเงินไว้ใช่มั้ย…”
เสียงคำรามของมันยังไม่จางหาย
“ฉันไม่มีจริง ๆ พี่…” เสียงแม่ร้องไห้ออกมาอย่างอ่อนแรง น้ำเสียงสั่นเครือ จนหัวใจฉันแทบแตกสลาย
แต่ยังไม่ทันที่มันจะลงมือซ้ำ
เสียงคนจากหน้าบ้านก็ดังขึ้นแทน
“ว้ายยย! อะไรกันเนี่ย!!”
เสียงป้าใจป้าข้างบ้านแทรกขึ้นอย่างตกใจ
“ไอ้ไม้! มึงทำร้ายร่างกายแม่นันอีกแล้วใช่มั้ย! พ่อมึง โทรแจ้งความเลย เดี๋ยวนี้!”
เสียงป้าใจดังขึ้นอย่างไม่เกรงกลัว
“เฮ้ย! อย่านะเว้ย!” มันร้องลั่น พร
