ในที่สุดตอนนี้ก็เป็นเวลาเลิกงานของฉันสักที…
หลังจากที่ฉันและเขาแยกกันไปตั้งแต่ช่วงเย็น ฉันก็กลับขึ้นมาที่คอนโด อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า เตรียมตัวออกไปทำงานเหมือนเดิม
เสียงน้ำจากฝักบัวที่กระทบพื้นดังเบา ๆ ภายในห้องน้ำ แต่มันไม่อาจล้างความรู้สึกหนักอึ้งในอกฉันได้เลย
คำพูดของเขาเมื่อเย็นยังคงวนเวียนอยู่ในหัว
“ฉันจะออกไปดื่มกับไอแทนไท เธอจะไปด้วยกันไหม?”
…ฉันไม่ไป
ฉันเลือกที่จะอยู่เงียบ ๆ ดีกว่า ทั้ง ๆ ที่รู้ว่าใจมันไม่ได้เงียบตามเลยสักนิด
ฉันยืนอยู่หน้ากระจก มองภาพตัวเองในยูนิฟอร์มพนักงานเสิร์ฟที่ใส่มาทำงานซ้ำ ๆ ทุกคืน
วันนี้ก็เหมือนเดิม
แต่ความรู้สึกในใจมันต่างออกไปมาก
ฉันแต่งหน้าบาง ๆ พอให้ดูมีชีวิตชีวา
รวบผมขึ้นให้ดูทะมัดทะแมง แล้วหยิบกระเป๋าใบเล็กขึ้นมา
ก่อนจะเดินออกจากห้องไปพร้อมกับเสียงรองเท้าส้นต่ำที่กระทบพื้นคอนโดในจังหวะสม่ำเสมอ
ในลิฟต์ ฉันยืนนิ่ง ๆ มือถือยังคงเงียบเหมือนใจ
