เมื่อถึงเวลาเข้าเรียน นุ่นกับเมย์ก็เดินเข้ามาในห้องอย่างปกติ ไม่มีทีท่าว่าจะสงสัยอะไร ฉันเลยได้แต่แสร้งทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น และพยายามไม่สบตาน้ำหวานกับแจมตลอดคาบ
บรรยากาศในห้องเรียนดำเนินไปอย่างปกติ
จนกระทั่งถึงเวลาพักเที่ยง…
ทันทีที่เสียงอาจารย์ปล่อยดังขึ้น ฉันกับเพื่อน ๆ ก็เริ่มเก็บของ เตรียมตัวไปกินข้าวกันตามปกติ
แต่ยังไม่ทันจะได้ลุกจากเก้าอี้ เสียงของนุ่นก็ดังขึ้นมาจนทำเอาทุกคนสะดุ้ง
“อีแบม!!!”
ฉันสะดุ้งสุดตัว หันขวับไปมองเธอด้วยความตกใจ
“อะไรของมึง เสียงดังทำไมเนี่ย!”
นุ่นไม่ตอบ แต่ยื่นโทรศัพท์ในมือขึ้นมาให้ดูหน้าจอพลางพูดเสียงดังฟังชัด
“ในรูปนี่มึงใช่ป่ะ?”
“รูปอะไร! ไหนวะ!?” แจมพูดขึ้นมาทันทีด้วยความอยากรู้อยากเห็น
“เออ ๆ ขอซูมหน่อย…เฮ้ย มึงใช่ป่ะอีแบม กูว่าใช่นะ!” เมย์เองก็โพล่งขึ้นหลังจากที่ได้เห็น
ฉันรู้สึกเหมือนเลือดในร่างเริ่มเย็นเฉียบ หัวใจเต้นแรงขึ้นราวกับกำลัง
