อาชว์กลับบ้านค่อนข้างดึก เฟื่องฟ้าหันรีหันขวางอยู่เมื่อใกล้จะถึงเวลาเข้านอนแล้วแต่ว่าเขายังไม่กลับ เธอทำตัวไม่ถูกว่าควรถามหรือว่าโทรตามเขาดีหรือไม่ เธอมีความเป็นห่วงอยู่ล้นอกแต่ว่าไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรเพราะคิดว่าหากการโทรไปถามมันอาจจะเป็นการกดดันเขาเกินไป ที่เขากลับดึกเขาอาจจะมีงานก็ได้ แต่เขาควรจะโทรบอกเธอบ้าง... ขณะที่กระวนกระวายใจได้ไม่นาน เสียงรถเลี้ยวเข้าบ้านแล้วความคิดกังวลต่างๆ ก็ไม่ได้อยู่ในหัว ขาของเธอก้าวจากห้องนอนลงไปชั้นล่างของบ้านโดยอัตโนมัติ
แปลกใจเล็กน้อยที่เห็นชุดของเขาไม่ใช่ชุดที่สวมเข้าไซต์งานเมื่อเช้า เดาว่าเขาน่าจะเปลี่ยนจากชุดที่แขวนสำรองไว้ในรถของเขา... หน้าตาอิดโรยเหมือนเหน็ดเหนื่อยไม่ได้ทำให้ร่างสูงที่อยู่ในชุดเสื้อเชิ้ตกางเกงผ้าเนื้อดีนั้นดูด้อยลงเลย ในสายตาเธอเขายังคงหล่อเหลาและมีอิทธิพลยามเมื่อประสานสายตาด้วยเหมือนคราแรกที่เจอกันไม่มีผิด ภาพอาชว์ทำงานหนักคงจะเป็น
