กว่าที่อาชว์และเฟื่องฟ้าจะลงมาทานอาหารเช้าเพื่อเตรียมออกเดินทางที่โต๊ะอาหารก็เหลือเพียง อาชวิน พฤกษ์และอารยาเท่านั้นเนื่องจากคุณหญิงสร้อยระย้าและปิยวดีนั้นเดินทางออกนอกบ้านไปแล้ว สถานการณ์ระหว่างอาชว์กับเฟื่องฟ้าดีขึ้นเล็กน้อยเพราะความร่าเริงของน้องเทียนรวมทั้งการที่เฟื่องฟ้าเสนอจัดกระเป๋าให้เขาทำให้เขาอารมณ์ดีขึ้นเมื่อเธอใส่ใจ แต่เพราะการที่ทั้งคู่ไม่ได้พูดเรื่องที่ค้างคาในใจด้วยกันจึงยังเหมือนต่างฝ่ายต่างไม่สบายใจเสียทั้งหมด เมื่อตอนเฟื่องฟ้าเดินมาส่งเขาที่รถ อาชว์คว้ามือเธอมาจับเอาไว้อย่างระแวดระวัง ดีว่าเธอไม่สะบัดมือหนี ความคิดที่ว่าเธอจะไม่เต็มใจยามเขาแตะต้องก็ค่อยๆ มลายหายไป
“ขอหอมแก้มได้ไหม” จู่ๆ ก่อนจะขึ้นรถเขาก็เอ่ยขอ
“เมื่อก่อนไม่เห็นเคยขอก็ทำเลย”
“ก็ตอนนี้อยากขอเพราะอยากรู้ว่าให้ทำได้ไหม ตอบเร็วๆ สิฟ้า นายพฤกษ์รออยู่นะ”
เห็นรอยยิ้มของอาชว์และเขาไม่ได้เมินเฉยเหมือนเบื่อเธออย
