“เดียร์”
“หื้ม” นาเดียร์ที่นั่งปลอกผลไม้อยู่โซฟาข้างเตียงคนไข้เงยขึ้นมาเมื่อครามนั้นเรียกเธอ นาเดียร์วางมีดและผลไม้วางลงกับโต๊ะและรีบลุกขึ้นเดินไปหาครามข้างเตียงด้วยความเร็ว
“เฮียปวดฉี่”
“อ๋อ งั้นค่อย ๆ ลุกนะ” นาเดียร์ประคองร่างสูงของครามให้ลงจากเตียงช้า ๆ และค่อยระมัดระวังสายน้ำเกลือที่ห้อยติดแขนของครามอยู่ ก่อนที่เธอจะพยุงครามให้เดินไปเข้าห้องน้ำด้วยความระมัดระวัง
“เดียร์ไปรอหน้าห้องน้ำนะ เสร็จแล้วเรียบ”
“เดี๋ยว”
“อะไรคะ”
“แกะเชือกกางเกงให้หน่อย มันแน่นเฮียแกะไม่ออก” นาเดียร์หันหลังกลับมาหาคราม มือบางเอื้อมไปจับปมเชือกที่กางเกงเพื่อความถนัดทำให้นาเดียร์ต้องย่อตัวแกะปมเชือกให้ ท่าติดเรททำให้ครามที่มองการกระทำของนาเดียร์อยู่ใบหน้าร้อนเผ่าขึ้นมาอีกครั้ง
“เรียบร้อยแล้ว เดียร์ไปรอ อ๊ะ!! ทำไมหน้าเฮียแดงแบบนั้น ไข้กลับมาอีกรึเปล่า” ไม่รอช้านาเดียร์รีบยื่นมือไปเตะที่หน้าผากของครามด้วยควา
