สายของวันใหม่ เฟิงซีตื่นมาก็ไม่เห็นคนตัวเล็กแล้ว เขาจึงเหยียดกายลุกนั่ง ก่อนจะเผยยิ้มบาง
“เมื่อคืนเราหลับสนิทมากเลย คงเป็นเพราะมีนางอยู่ด้วยสินะ แต่ความอบอุ่นนี้เหมือนเราเคยสัมผัสมันมาก่อน หรือจะเป็นเพราะเราเคยรักนางงั้นหรือ” พึมพำอยู่กับตนเอง พร้อมกับหวนไปถึงเรื่องเมื่อสิบแปดปีก่อน
“คงไม่ใช่หรอก มันจะบังเอิญขนาดนั้นเชียว” เมื่อในหัวเขานึกถึงเด็กน้อยที่เคยให้ที่พักพิง อีกใจก็ต่อต้านเสียอย่างนั้น เพราะเป็นไปไม่ได้ที่จะเป็นนาง
“ตื่นแล้วหรือเจ้าคะ” คนตัวเล็กเดินเข้ามาพร้อมกับอ่างล้างหน้าและผ้าที่เตรียมไว้ให้เขา ทำให้แม่ทัพหนุ่มรีบลุกแล้วเดินตรงมาหา เพื่อถามในสิ่งที่เขาข้องใจ
“ซือซือเจ้ากับแม่เคยอาศัยอยู่ที่เชิงเขาอู๋ซานหรือไม่” ถามแล้วก็ยืนรอคำตอบด้วยใจจดจ่อ อีกฝ่ายก็ได้แต่ครุ่นคิด เพราะตอนนั้นเด็กมาก และมารดาก็พาย้ายไปหลายที่ เลยทำให้ความทรงจำในวัยเด็กไม่ปะติดปะต่อกัน
“ไม่รู้เหมือนกันเจ
