พีรดารีบเดินตามเขาเข้าไปในห้องแล้วปิดประตูลงตามหลังอย่างไว ก่อนมองไปยังคนที่เดินสำรวจในห้องของเธออย่างถือวิสาสะ
คนตัวเล็กปลดกระเป๋าผ้าออกวางลงบนโต๊ะญี่ปุ่นเล็กๆ ที่สั่งในแอปช็อปปิ้งออนไลน์ รวมค่าส่งก็ร้อยกว่าบาท เอาไว้ใช้เวลามีงานที่ต้องทำส่งอาจารย์ หากยังไม่มีก็กลายเป็นที่วางกระเป๋ากับโทรศัพท์แบบนั้นไป
ก่อนเดินไปยังตู้เย็นเพื่อเอาน้ำเปล่าออกมาดื่มดับกระหาย หากแต่สายตายังมองตามหลังคนที่เดินสำรวจห้องไปเรื่อยๆ กระทั่งเขาหยุดแล้วหันกลับมาหาเธอ
พีรดายกแก้วน้ำดื่มออกจากปากเมื่อเห็นเหมือนว่าเขาจะมีคำถาม
"ระเบียงด้านหลังห้องอยู่ใกล้กันแค่นี้" กฤษณะทำมือว่ามันห่างกันเพียงแค่เมตรเดียว "แน่ใจว่าไม่มีใครปีนหลังห้องมาหาคุณนะดา"
พีรดาคิดตาม ระยะห่างของระเบียงทั้งสองห้อง เขาคงกังวล "อ๋อ ไม่มีแน่นอนค่ะ เพราะสองห้องข้างๆ เป็นผู้หญิงค่ะ" บอกให้เขาสบายใจ
"แล้วเขาไม่มีแฟนหรือไง" กฤษณะเลิกคิ้ว ส่วนพีรดา
