“อยากชิมสิ อยากชิมคุณหนูด้วย”
“ถ้ากินข้าวเสร็จจะให้ชิม แต่นายต้องไปเป็นลูกมือทำครัวกับฉัน” เธอโปรยยิ้มหยาดเยิ้มมากเสน่ห์ให้เขา อธิปถึงกับตาพร่าเผลอยิ้มตาม
โอ้ว... เขาต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ ที่รู้สึกว่าโลกนี้เป็นสีชมพูเวลาอยู่กับผู้หญิงคนนี้
“แม่ก็ชอบทำอะไรอร่อยๆ ให้ฉันกิน ฉันอยากทำกับข้าวเก่งๆ ทำขนมเก่งๆ เหมือนแม่”
“ตอนเด็กๆ ผมเดาว่าคุณคงเป็นลูกมือท่านน่ะสิ”
“ใช่ แต่พ่อไม่เคยมากินอะไรกับเรานะ เรากินกันสองคนแม่ลูก”
“พ่อคุณไม่เคยกินกับข้าวฝีมือของคุณหนูเลยเหรอ”
“ไม่เคยสนใจไยดี ฉันเลยไม่ทำให้กิน เพราะคงเททิ้ง”
“ทำไมล่ะ”
“พ่อมีผู้หญิงเยอะจนน่าเบื่อหน่าย”
“ผมเดาเอาว่าคุณเลยมาอยู่คนเดียว”
“นายเดาถูกอีกนั่นแหละ เมื่อก่อนฉันทะเลาะกับเมียน้อยเมียเก็บพ่อทุกวัน”
“แล้วพ่อคุณทำยังไง”
“ก็ไม่ทำยังไง ก็ทำหน้ารำคาญ” เธอยักไหล่ ยิ้มเจ้าเล่ห์
“คุณก็ร้ายกาจเหมือนกันนะ”
“นายยังรู้จักฉันน้อยไป ฉันร้า
