แต่การที่เธอไม่แสดงออกว่ารู้สึกอย่างไร ต่อการมาถึงของผู้หญิงอีกคน ที่อาจจะมาเป็นภรรยาของเขาในอนาคต มันทำให้เขารู้สึกโกรธอย่างไม่มีเหตุผล
ทว่า ความโกรธที่มีต่อการวางเฉย ไม่หึงไม่หวงในตัวเขา ยังไม่เท่ากับที่เธอยังทำตัวสนิทสนมกับละอุ่น ทั้งที่รู้แก่ใจว่าละอุ่นไม่ได้คิดกับเธอแค่เพื่อน
“เลิกทอดสะพานให้ผู้ชายในเหมืองซะทีเหอะ!”
ประโยคแรกที่เขาทักทายเธอ ขณะนอนแช่ตัวอยู่ในสระนางฟ้าอย่างสบายอารมณ์...อย่างน้อยก็สีหน้าของเขาที่บอกว่าสบายอารมณ์ โดยหารู้ไม่ว่าข้างในกำลังร้อนระอุ
“ฉันเนี่ยนะ ฉันไปทอดสะพานให้ใครตอนไหน”
“อย่าแอ๊บเลยน่า เลิกให้ความหวังนายอุ่นได้แล้ว เพราะถึงยังไงก็ไม่มีทางเป็นไปได้”
อ้อ...เขาไม่พอใจที่เธอกับละอุ่นสนิทกัน ในขณะที่ตัวเขาเองกับแฟนสาวควงกันไปมาทั่วเหมือง
“คุณหึงฉันหรือคะ” เธอถามไปอย่างนั้นเอง ไม่ได้อยากได้คำตอบ เพราะรู้ว่ามันไม่มีทางเป็นไปได้
ภูเมฆหน้าร้อนวูบ “
