กานต์สินีเดินเข้ามาหาภูเมฆ แล้วควงแขนเขาไว้ รอยยิ้มบนใบหน้าบ่งบอกความสุขสมใจ เสียงแซวจากคนงานดังระงมไปทั่ว
หัวใจของขวัญชีวาสั่นพร่า ลางสังหรณ์กระซิบบอกว่ามันไม่ใช่ข่าวดีสำหรับเธออย่างแน่นอน
ภูเมฆหันมามองเธอด้วยสายตาเย้ยหยัน สายตานั้นน่ากลัวกว่าทุกครั้ง “นี่คือคุณกานต์สินี ว่าที่คุณนายคนใหม่ของเหมืองเพชรธาราครับ!!”
ขณะเสียงปรบมือและโห่แซวดังลั่นระงมไปทั่ว แต่ขวัญชีวากลับไม่ได้ยินเสียงอะไรเลย นอกจากเสียงเต้นของหัวใจตัวเองที่เต้นช้าลงไปทุกที...
อ่า...ทั้งที่บอกตัวเองมาตลอดว่าอย่าคาดหวัง อย่าน้อยใจ อย่ารู้สึกอะไรทั้งนั้น แต่พอถึงเวลาจริง ๆ เธอกลับตั้งรับมันไม่ไหว
สีหน้าเปี่ยมสุขของภูเมฆยามมองผู้หญิงคนนั้น มือของเขาที่จับมือของผู้หญิงคนนั้นไว้แน่นไม่ยอมปล่อย บอกว่าทุกอย่างเป็นเรื่องจริง บอกว่าเขารักผู้หญิงคนนั้นจนหมดหัวใจ...
ขวัญชีวาเดินออกจากงานมาอย่างเงียบ ๆ คิดจะกลับไปตั้งหลักที่บ้า
