คุณพีร์

ตอนที่สี่ เป็นของคุณพีร์

"คุณ ตื่นได้แล้ว คุณ... "

เสียงเรียกพร้อมกับแรงเขย่าที่ต้นแขนทำให้ปวีนาตื่นจากการหลับใหล พอพยายามจะลืมตาความรู้สึกหนักอึ้งในหัวชัดเจนมากขึ้นเรื่อย ๆ ปวีนาย่นหัวคิ้วเข้าหากันในยามที่เธอค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมามองรอบ ๆ ตอนนี้เธออยู่ที่ห้องนั่งเล่นของบ้านหลังหนึ่ง ซึ่งน่าจะเป็นบ้านของคุณพีร์ผู้ชายที่เขย่าเรียกเธอให้ตื่นนั่นเอง หญิงสาวเพิ่งสังเกตได้ว่าเขาสวมชุดนอนสีน้ำเงินเข้ม ชายหนุ่มคงอาบน้ำก่อนที่จะมาเขย่าเรียกเธอให้ตื่นแน่ ๆ

คงเพราะเธอนอนไม่ค่อยหลับติดกันหลายคืน รวมทั้งเมาเหล้าและช็อกเรื่องเงินที่ลอยหายวับไปกับตาเลยทำให้เธอเป็นลมแล้วหลับยาวไปเลยจนเขาต้องเป็นฝ่ายปลุก ยังดีที่พีร์ใจดีพากลับมาบ้านเขา ไม่ได้ปล่อยเธอไว้ให้เสี่ยควงพาตัวไป

"ไปล้างหน้าล้างตาหน่อย สีหน้าของคุณไม่ดีเลย" เสียงที่เอ่ยบอกอย่างสุภาพในตอนที่ปวีนาขยับลุกขึ้นมา เธอปวดหัวน้อย ๆ เพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ แต่นั่นไม่ได้ทำให้สีหน้าของเธอมีปัญหาหรอก

แต่ที่เธอหน้าเขียวคล้ำสลับดำม่วงอยู่อย่างนี้เป็นเพราะเธอตื่นขึ้นมาแล้วก็ยังรู้สึกเสียดายเงินต่างหาก ปวีนาอยากจะทึ้งหัวตัวเองสักล้านรอบ ทำไมตอนที่เกิดเรื่องเธอคิดไม่ได้ว่าควรจะวิ่งหนีจากทุกคนเข้าไปในร้านแล้วตามหาเมธาวินหรือขอให้การ์ดของร้านช่วย ถ้าทำแบบนั้นเธอก็คงรอดแบบไม่ต้องติดค้างเหมือนตอนขอให้พีร์ช่วย

ต้องโทษความเมาที่ทำให้เธอเผลอไปขอความช่วยเหลือผิดคน คราวแรกสะดุดเพราะผีผลักยังพอทำใจ แต่รอบสองไม่มีสติเดินเข้าไปเองโดยไม่ไตร่ตรองให้ดีว่าเขาก็ไม่ได้เป็นคนที่ปลอดภัยสำหรับเธอ อันนี้เธอให้อภัยตัวเองไม่ได้จริง ๆ

"ลุกไหวไหมหรือจะให้อุ้ม" คราวนี้คนที่ยืนค้ำหัวเธอเอ่ยถามย้ำ ปวีนาจึงลุกขึ้นยืนแล้วหันไปทางห้องน้ำที่พีร์ผายมือให้เดินไปแล้วก็อาบน้ำอย่างรวดเร็วเพราะอยากชำระล้างกลิ่นเหล้าและความเหนียวเหนอะที่ซอกขาให้สบายตัว ผ่านไปไม่นานเธอก็เดินออกมาด้วยสภาพที่ดีขึ้น

หญิงสาวเลิกคิ้วเมื่อเห็นแมวอยู่กับเขาที่โซฟาสองตัว ตัวสีส้มนั่งให้เขาเกาคางแล้วหลับตาพริ้ม ส่วนตัวสีขาวอ้วนกลมนอนอยู่ไม่ไกลจากเขานัก

"คุณพีร์เลี้ยงแมวเหรอคะ" เธอถามอย่างลืมตัว เพราะเห็นภาพที่ไม่น่าเชื่อ

"คุณกำลังคิดว่าผมเหมาะกับการเลี้ยงเสือมากกว่าหรือไง"

ระ... รู้ทันไปอีก แวบแรก เธอคิดแบบนั้นจริง ๆ คนดุแบบพีร์เหมาะกับการนั่งลูบหัวสิงโตหรือไม่ก็เลี้ยงเสือไซซ์ยักษ์น่ากลัว ๆ สักสองตัวมากกว่าแมวเหมียวน่ารักชวนใจละลายสองตัวนี้...

"นั่งก่อนสิ"

ตอนที่อาบน้ำ หญิงสาวทำใจได้ว่าเงินนั้นมันไม่ใช่ของเธอแต่แรก ถ้าเสียไปแล้วจะเสียใจจนใช้ชีวิตต่อไม่ได้ก็คงไม่ดี ต่อไปนี้เธอจะจำไว้เป็นบทเรียนว่าไม่ควรรับดื่มแลกเงินแบบนั้นอีก เพราะคนที่ให้ก็ให้ด้วยเจตนาแอบแฝง รับมาแล้วอาจจะเป็นภัย ถือว่าเรื่องที่เกิดขึ้นเป็นการฟาดเคราะห์ให้เจ้ากรรมนายเวรก็แล้วกัน

เธอกำลังจะขอบคุณเขาแล้วขอตัวกลับ แต่พีร์ก็พูดในสิ่งที่ทำให้เธออยากจะเป็นลมซ้ำสอง

"เรื่องที่ช่วยคุณไว้ ผมอยากให้คุณตอบแทนด้วยการเป็นของผม จนกว่าผมจะเบื่อ"

"..." หญิงสาวกะพริบตาปริบ ๆ เพราะยังหาปากตัวเองไม่เจอ ตอนที่วิ่งมาให้เขาช่วยครั้งที่สอง เธอคิดว่าพีร์เคืองที่เธอใช้เขาเป็นไม้กันหมาแล้วหนีกลับโดยไม่ขอบคุณเลยกลั่นแกล้งเธอด้วยการพูดเรื่องตอบแทน คราวนี้เธอเลยตั้งใจว่าจะไปลามาไหว้ และขอบคุณที่เขาช่วยเธอก่อนจะขอตัวกลับ แต่เหมือนว่าคำขอบคุณของเธอนั้นจะไม่เพียงพอเสียแล้ว

พีร์เรียกค่าตัวแพงกว่าที่เธอคิด และเธอดันไปรับปากแล้วว่าจะจ่าย

งานเข้าแล้วไหมล่ะปุ่น... หญิงสาวลอบกลืนน้ำลายลงคอ เธอเข้าใจแล้วว่าความเป็นคนอันตรายแบบที่พ่อยังเรียกว่าพ่อมันหมายความว่ายังไง

"คุณคงไม่คิดว่าผมลงทุนงัดข้อกับเสี่ยควง เพราะอยากทำการกุศลหรอกนะ"

ปวีนาเม้มปากแล้วทำสีหน้าครุ่นคิด เขาช่วยชีวิตเธอไว้ถึงสองครั้งสองครา แลกกับการเป็นของเขาจนกว่าเขาจะเบื่อ เธอจะทำมันได้ไหม

ปวีนานึกขึ้นมาได้ว่าเดือนก่อน 'แพททริเซีย' เพื่อนสนิทของเธอกลับมาพักผ่อนที่ภูเก็ตก่อนจะบินไปถ่ายละครที่ต่างประเทศแล้วได้แฮงค์เอาท์กับเพื่อนรุ่นพี่ จากนั้นแพททริเซียก็ส่งรูปมาถามเธอว่าใครสะดุดตาที่สุด ปวีนาเลือกตามสัญชาตญาณแล้วก็จิ้มไปที่พีร์เพราะในสายตาเธอ เขาดูดีที่สุดหากไม่นับนิสัยและข่าวลือเกี่ยวกับเขา

พอรู้ว่าเธอสะดุดตาใคร แพททริเซียก็อุทานแบบขัดใจเล็กน้อยพร้อมบอกว่า

'คนนี้เจ้าพ่อวันไนท์สแตนด์เลย ไม่ควรเข้าใกล้ เขาเบื่อง่าย ใช้ผู้หญิงเปลือง'

'อ้าว... ก็แกถามว่าใครหน้าตาดี ฉันก็แค่เลือก แต่ฉันไม่ได้บอกว่าชอบเขาเสียหน่อย' ปวีนาเถียงเพื่อนไป

'อุ้ย ลืมไป เอาจริง ๆ ตอนเจอพี่ ๆ ฉันเล็งพี่ชายที่แสนดีไว้ให้แกคนหนึ่งนะ เขาอยู่ในกลุ่มนี้แหละ ฉันบอกว่ามีเพื่อนเรียนอยู่ที่ออส อยากจะแนะนำให้รู้จักเพราะเธอนิสัยคล้าย ๆ เขา'

แพททริเซียเมาท์เอาไว้ว่าอยากแนะนำเธอให้รู้จักพี่เต พี่ที่เป็นคนดีที่สุดในกลุ่ม เขาเหมือนเป็นเทวดาที่หลงมาอยู่ในแก๊งมาเฟีย ในกลุ่มรุ่นพี่แพททริเซียที่ภูเก็ตนั้น คุณมาร์คนั้นก็น่ากลัวเกินไป ส่วนคุณพีร์คนนี้เป็นพวกเบื่อง่าย พี่ชิตก็ดูแปลกๆ ไม่น่าคบเป็นแฟน พี่แซมนั้นก็เป็นพี่ที่สนิทของแพททริเซียเจ้าตัวเลยกั๊กไว้เอง หญิงสาวเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าเพิ่งเคยเมาท์พีร์ไปก่อนที่ชีวิตเธอจะพลิกผัน ถ้าเป็นก่อนหน้านี้เธอคงไม่เฉียดเข้าใกล้เขาแต่ตอนนี้เธอไม่ได้มีทางเลือกเท่าไหร่นักเลยต้องมาพึ่งพาเขาแบบนี้

หญิงสาวมองคนที่จ้องหน้าเธอด้วยแววตาคมกริบเหมือนไม่ได้รอคอยและก็ไม่ได้เร่งเร้า คล้ายว่าจะใจดีมีเวลาให้เธอคิด แต่ดูรวม ๆ แล้วก็ทำให้รู้สึกว่าเธอเดือดร้อนแน่นอนถ้าไม่รีบตอบ...

"ตกลงค่ะ ปุ่นจะเป็นของคุณพีร์ จนกว่าคุณพีร์จะเบื่อ"

ถ้าต้องเป็นของเขาจะกว่าเขาจะเบื่อ ก็คงไม่นานพอจนกระทบชีวิตของเธอ หญิงสาวจะทดแทนเขาเพื่อไม่ให้ต้องติดค้างกันในอนาคต

"ดี งั้นก็ตามมานี่" พีร์วางแมวลงที่โซฟาแล้วลุกขึ้นยืน เขาขยับมือนิด ๆ เพื่อเรียกให้เธอเดินตามขึ้นไปข้างบน แล้วจากนั้นก็เดินนำขึ้นไปแบบไม่คิดว่าจะให้เธอได้มีโอกาสเตรียมใจเลย

"..." ปวีนารู้สึกคอแห้งผากขึ้นมา เมื่อรู้ว่าเธอกำลังก้าวเดินไปสู่สถานการณ์แบบไหน

หญิงสาวปลอบตัวเองว่าอย่างน้อยที่สุดพีร์ก็เคยเป็นคนที่สะดุดตาเธอมาก่อน... เขาไม่มีพันธะให้เธอต้องรู้สึกผิดบาป นอกนั้นแล้วเธอก็ไม่ได้รังเกียจสัมผัสของเขา กลับกันมันกลับทำให้ห้วงความหวามไหวที่เธอไม่รู้จักมาก่อนเกี่ยวพันรอบตัวเธอเป็นเกลียวแน่น และยังหวิวในใจอยู่จนถึงตอนนี้เมื่อนึกถึงสัมผัสของปลายนิ้วอุ่น ๆ ร้ายกาจนั่น

แค่คืนเดียวน่ายัยปุ่น เขาเป็นเจ้าพ่อวันไนท์ เงอะงะอย่างเธอ คืนเดียวเขาก็เบื่อ กลั้นใจให้เขาทำอะไรตามใจเขาไปแป๊บเดียว เดี๋ยวเขาก็ส่งเธอกลับแล้ว

หญิงสาวตัดสินใจเดินตามไปตอบแทนเขาให้จบ ๆ ไม่ต้องมีอะไรติดค้าง

เมื่อทั้งคู่เดินขึ้นมาถึงชั้นสองของบ้าน พีร์ที่เดินนำมาก่อนก็เปิดประตูห้องนอนแล้วพยักหน้าให้เธอเดินเข้าไปก่อน จากนั้นก็ก้าวตามมาแล้วปิดประตูห้องอย่างรวดเร็ว หญิงสาวทันเห็นว่าแมวตัวอ้วนอวบสองตัวที่เดินต้วมเตี้ยมตามมาอย่างเชื่องช้านั้นเงยหน้ามามองอย่างตกใจที่พีร์ปิดประตูห้องนอนกั้นพวกมันไว้ด้านนอก

ภาพดวงตาโต ๆ สองคู่นั้นยังติดตาอยู่เลย...

"ปกติเจ้าสองตัวนั้นจะเข้ามานอนด้วย" พีร์อ่านใจเธอออกอีกแล้ว เหมือนเขาจะรู้ว่าเธอเห็นท่าทางแปลก ๆ ของเขากับแมว

"ให้เข้ามานอนก็ได้นะคะ" เธอไม่ได้ซีเรียสเลย เอาจริง ๆ มีแมวมาอยู่เป็นเพื่อนในสถานการณ์นี้ยังจะดีกว่าอยู่กับเขาสองต่อสอง...

"เกะกะ" พีร์พึมพำก่อนจะกอดอกแล้วจ้องหน้าเธอในตอนที่เขาเอ่ยถาม "ยังยืนนิ่งอยู่อีก"

"แล้วคุณพีร์จะให้ปุ่นทำอะไรคะ"

"คุณรู้ว่าควรทำอะไร"

"ปุ่นทำไม่เป็นหรอกนะคะ ไม่เคยทำด้วย" เธอออกตัวไปเลยว่าสกิลเรื่องนี้ของตัวเองเท่ากับศูนย์ พีร์ต้องเซ็งและหมดอารมณ์เป็นแน่

แต่... มือหนาที่เอื้อมมาลูบแก้มเธอเบา ๆ นั้น ทำให้ปวีนาคิดว่าเธอเดินเกมผิด

พีร์มองเธอเหมือนเป็นของเล่นชิ้นใหม่ที่เขาแกะมาดูข้างในแล้วถูกใจมากขึ้น...

"เดี๋ยววันนี้ก็จะเคยแล้วล่ะ" เสียง 'หึ' ในลำคอของเขาพร้อมกับอุ้งมืออุ่นที่โอบอุ้มพวงแก้มใสของเธอข้างหนึ่งทำให้หญิงสาวเผลอกลืนน้ำลาย

เพียงแค่เขาแตะต้องและมองด้วยสายตาพราวระยับอย่างนึกสนุก ก้อนเนื้อในอกของเธอก็เหมือนจะเต้นกระหน่ำท่ามกลางความเงียบงัน พีร์กำลังเล่นกับความรู้สึกเธอ เขาจดจ้องเธอด้วยสายตาเหมือนเสือผู้หิวโหยแต่กลับเคลื่อนไหวตะครุบเหยื่ออย่างเชื่องช้า อ้อยอิ่ง คล้ายจะค่อย ๆ ละเลียดกลืนกินเธอด้วยสายตาไปทีละน้อย จนทำให้เธอรู้สึกเหมือนจะละลายให้ได้

"งั้นก็เริ่มด้วยการถอดเสื้อผ้าของคุณออก"

"..." เธอช้อนตาขึ้นมองเขาแล้วมือเล็กก็ขยับมาปลดกระดุมเสื้อตัวเองด้วยมือที่สั่นนิด ๆ เพราะประหม่ากับสายตาของพีร์

เสื้อเชิ้ตโลโก้ร้านมีทอัปถูกถอดออก ช่วงบนของเรือนร่างงามจึงเหลือเพียงบราสีดำที่ปกปิดอกอวบอิ่มใหญ่เกินตัวแทบไม่มิด พวงแก้มและเนื้อตัวของเธอเห่อร้อนขึ้นมาน้อย ๆ เมื่อต้องมาถอดผ้าผ่อนให้คนที่ยืนมองด้วยนัยน์ตาพราวระยับเหมือนชมมหกรรมที่แสนตื่นตา ปลายนิ้วเรียวปลดตะขอกระโปรงกางเกงตัวสั้นก่อนจะปลดออกจนเหลือแค่แพนตี้สีดำปกปิดเรือนกายส่วนล่าง

ปวีนาคิดว่าเธอไม่ไหว หญิงสาวคู้ไหล่ห่อตัวเพื่อบดบังเนื้อตัวจากสายตาเขา

"ถ้าไม่อยากถอดแล้วก็ไม่เป็นไร" เสียงของพีร์อ่อนโยนลง

หญิงสาววางใจได้ไม่ถึงเสี้ยววินาทีลมหายใจของหญิงสาวสะดุดเมื่อพีร์ขยับเข้ามาใกล้แล้วช้อนอุ้มเธอไปวางบนที่นอนนุ่ม

ตอนที่แผ่นหลังเธอแตะบนฟูกที่มีท็อปเปอร์และผ้าปูสีขาวเนื้อดีคลุมอยู่ปวีนาก็รู้ว่าเตียงนี้คงนอนสบายมาก แต่พอเงยหน้าไปสบตากับคนที่กำลังถอดเสื้อนอนออกแล้วโยนไปข้างเตียงแล้ว หญิงสาวก็ตระหนักรู้ว่าเขาคงไม่คิดจะพาเธอมานอนสบาย ๆ แน่นอน

"คะ คุณพีร์ ปิดไฟในห้องได้ไหมคะ"

เธอเอ่ยเมื่อมือเขาแตะขอบเอวกางเกงนอนเตรียมรูดรั้งจากสะโพกของเธอ

พีร์ชะงักแล้วหันมาจ้องตาเธอก่อนจะบอกว่า...

"ไม่ได้!"

แล้วเขาก็จัดการกับเสื้อผ้าของตัวเองจนเปล่าเปลือยอวดรูปร่างแสนเพอร์เฟกต์ที่เต็มไปด้วยมัดกล้าม พื้นผิวเดิมของพีร์ขาวจัดแต่เพราะชอบทำกิจกรรมกลางแจ้งเลยทำให้สีผิวเขาไม่ซีด ใบหน้าหล่อเหลาที่มีรอยยิ้มร้าย ๆ บวกกับแววตาที่มองแล้วรู้สึกกร้าวใจมาก ๆ นั้น ทำให้เธอวาบหวามในใจ ยิ่งตอนที่เขาขยับเข้ามาใกล้แล้วเลื่อนไล้มือไปที่แผ่นหลังของเธอเพื่อปลดตะขอบรายิ่งทำให้ปวีนาใจสั่นเข้าไปใหญ่

ขนาดว่าต้องนอนกับเขาเพื่อตอบแทนที่เขาช่วยเหลือเธอ เพียงแค่มองตาเขาเธอยังไหววูบในใจจนแทบหมดแรง หากเธอเป็นแฟนกับเขาแล้วเรากำลังจะมีคืนที่เร่าร้อนด้วยกัน เธอคงรู้สึกว่ามันพิเศษได้มากกว่านี้เกินคณานับ

ความเร่าร้อนที่แฝงไปด้วยความอ่อนโยนของพีร์ทำให้ปวีนาเผลอรู้สึกไปมากมาย แต่สุดท้ายเธอก็ห้ามใจตัวเองเอาไว้

ชายหนุ่มดึงบราออกไปจากตัวเธออย่างรวดเร็ว ทรวงอกอวบดีดผลึงออกจนเธอเผลอห่อไหล่ นิ้วแข็งแรงของเขาเกี่ยวกับขอบแพนตี้แล้วจัดการรูดรึงมันออกไปจากเรียวขาของเธอในชั่วพริบตา

พีร์ไม่ได้ปล่อยให้เธอมีโอกาสเขินเพราะเขาขยับตัวเข้ามาแนบชิดแล้วคว้าเธอไปจูบ นาทีนั้นเรือนร่างเปลือยเปล่าของเธอแนบเขาไปทุกสัดส่วน กายสาวสัมผัสกับผิวเนื้ออุ่น ๆ ที่โอบล้อมเธอไว้พร้อมกับสัมผัสจากมือหนาที่ลูบสำรวจทั่วเนื้อตัวเธอจนบังเกิดกระแสหวามไหวไล้อาบไปทั่วร่างแบบที่ไม่เคยสัมผัสมาก่อน

กลีบปากที่ถูกบดจูบทำให้สมองเธอมึนเบลอไปหมด ปวีนาอยู่นิ่ง ๆ แล้วปล่อยให้เขาจับต้องได้ดั่งใจ

แม้เธอจะอ่อนประสบการณ์จนไม่สามารถตอบสนองให้เขารู้สึกเร่าร้อนได้ แต่เหมือนพีร์จะพอใจ เมื่อเขาถอนจูบออกมาแล้วมองคนที่นอนมองเขาตาปรือและหายใจถี่ ๆ

เขากวาดตามองเนื้อตัวที่แดงเถือกของเธอ และคราวนี้ปวีนาหลบตาเขาวูบไม่กล้าสบตากับคนที่ไล้มือมาที่อกอวบแล้วขยำมันจนก้อนเนื้อนิ่มล้นง่ามนิ้วมือหนา

"หน้าอกคุณสวยมาก" พีร์ชมพร้อม ๆ กับที่ปลายนิ้วของเขากดคลึงยอดอกสีทับทิมเม็ดเล็กจนแข็งเป็นไต

หญิงสาวไม่ตอบอะไร ได้แต่เสตาไปมองทางอื่นแต่เพราะพีร์อยู่ตรงหน้า เธอเลยมองเห็นแผ่นอกแกร่งที่มียอดอกสีชมพูเข้ม ปลายนิ้วของเขาที่ปลุกเร้าความซ่านสยิวและหยอกเย้ากับโนมเนื้อของเธอทำให้หญิงสาวรู้สึกว่าอยากลูบไล้แผงอกเขากลับเพื่อเอาคืน ทว่าเธอก็ทำเพียงกำผ้าปูที่นอนไว้แน่น ไม่กล้าแตะต้องตัวเขา

ปวีนาเผลอปล่อยเสียงครางออกมาเมื่อมือที่ขย้ำอกอวบของเธอจนหนำใจย้ายลงมาตรงซอกขา มือใหญ่ของพีร์ทั้งสองข้างเลื่อนลงมาที่เข่าของเธอพร้อม ๆ กับที่เสียงทุ้มของเขาเอ่ยบอก

“แยกขาออกกว้าง ๆ ”