เมื่อมาที่รถปวีนาก็ยกมือสวัสดีชินที่อยู่ตรงที่นั่งคนขับ จากนั้นพีร์ก็ปิดบานกระจกทึบที่กั้นระหว่างคนขับและผู้โดยสารเพื่อเพิ่มความเป็นส่วนตัว คำถามทั้งหมดในใจของปวีนาถูกเก็บซ่อนเอาไว้เมื่อพีร์ดึงเธอมานั่งตักแล้วเอ่ยถามเบา ๆ
"ทำไมไม่เห็นคุยกับชินเยอะเท่าแดน สเปกคุณเป็นคนต่างชาติเหรอ"
"..." คนโดนถามอึ้งไปเล็กน้อย หญิงสาวอยากจะบอกว่าที่คุยกับชินน้อยเพราะเขาเลื่อนบานกระจกปิดไปก่อน แต่เธอเถียงไม่ทันเพราะการที่เขาถามสเปกพร้อมกับการไล้ปลายจมูกโด่งเกลี่ยที่พวงแก้มในตอนที่คุย แล้วยังลูบผิวเนื้อต้นแขนแผ่วเบา สัมผัสหวาม ๆ ที่คุ้นเคยทำให้เธอคิดอะไรไม่ค่อยออกและนิ่งงันไปครู่หนึ่ง
"ว่าไง" พีร์ยังคงคาดคั้นเอาคำตอบ
"ปุ่นไม่ได้มีสเปกภายนอก เพราะปุ่นชอบคนที่ใจดีกับปุ่นค่ะ"
พีร์หัวเราะในลำคอราวกับจะรู้ว่าเขาไม่ใช่สเปกของเธอ
"ถึงมีสเปกก็ไม่มีความหมายอะไร จำเอาไว้ให้ดีว่าตอนนี้คุณเป็นของผมคนเดียวเท่านั้น
