ตื้อรักมาเฟียเย็นชา

คิดถูกคิดผิด

หลังจากที่สองคนได้ตกลงกัน เป็นที่เรียบร้อยแล้ว ไหนๆวันนี้ สภาพเธอเองคงจะช่วยเหลือตัวเองไม่ค่อยได้ทำให้คนตัวเล็กต้องนอนอยู่บนเตียงโดยมีชายหนุ่มที่เป็นต้นเหตุทำให้เธอเดินลำบากคอยดูแลเธออยู่

“ เฮีย หิวข้าวจังเลยค่ะ ” เธอนั่งเล่นโทรศัพท์ราคาแพงของตัวเองอยู่บนเตียงนอนโดยมีมาเฟียหนุ่มก็นั่งอยู่อีกมุมหนึ่งที่น่าจะเป็นมุมทำงานของเขาเพราะเธอเห็นเขาเปิดโน๊ตบุ๊กแล้วเหมือนทำอะไรสักอย่าง

“ อยากกินอะไร ” เบสตั้น ก้มไปมองที่นาฬิกาข้อมือหรูของตัวเองก็เห็นว่าตอนนี้ เป็นเวลาบ่ายแล้วคงไม่แปลกที่อีกคนหนึ่งจะบอกเขาว่าหิวข้าว

“ สั่งยังไงคะสั่งร้านหรือว่าสั่ง Grab ” ที่เธอถามเขาเพราะเป็นปกติของเธอหากอยู่คอนโดคนตัวเล็กมักจะสั่งร้านหรือว่าสั่ง Grab แต่นี่เธอไม่ได้อยู่คอนโดของตัวเองเลยต้องถามเจ้าของคอนโดก่อนว่าเขาจะสั่งยังไง

“ สั่งลูกน้องจะกินอะไรว่ามาเดี๋ยวให้มันไปหาให้ ” เขาตอบเธอ

“ อ๋อโอเคค่ะ ” เธอพยักหน้ารับรู้เป็นเชิงเข้าใจและมาเฟียก็ลุกหยิบโทรศัพท์ของตัวเองเดินมาให้คนตัวเล็กโดยที่เขาเข้าช่องแชทของลูกน้องคนสนิทตัวเองเอาไว้

“ พิมพ์ไปบอกมันอยากกินอะไรก็สั่งและอยากได้อะไรก็สั่ง ” เอาที่หนุ่มพูดกับคนตัวเล็กอีกครั้ง

“ อยากได้อะไรก็สั่งได้ทุกอย่างเลยค่ะ ” ที่เธอต้องถามเพราะเธอมีสิ่งที่เธอต้องการและตอนนี้ตัวของเธอเองไม่สามารถไปซื้อเองได้เลยต้องถามเขาก่อนว่าลูกน้องของเขาสามารถซื้อมาให้เธอได้ทุกอย่างตามที่เธอต้องการหรือเปล่า

“ อืม ” แล้วมาเฟียหนุ่มก็เดินกลับมานั่งโต๊ะทำงานของตัวเอง เธอมองตามหลังของเขาและไม่รอช้าที่จะพิมพ์ไปสั่งลูกน้องของเขาโดยที่เธออ่านชื่อในช่องแชทก็เห็นว่าชื่อมาเล

เนเบลจัดการสั่งอาหารและผลไม้ที่เธออยากทานพร้อมกับเสื้อผ้าของเธอพร้อมกับเครื่องสำอางที่เธอใช้โดยที่เธอนั้นได้สั่งไปยังร้านเสื้อผ้าร้านโปรดของเธอไว้แล้วให้จัดเตรียมไว้ให้ทำให้ลูกน้องของเขาสามารถไปรับของมาได้เลย พอคนตัวเล็กจัดการสั่งเสร็จเธอเองก็วางโทรศัพท์ของเขาลงและหยิบโทรศัพท์ของเธอขึ้นมาเล่นแทน

ระหว่างที่รออาหารและเสื้อผ้าที่เธอสั่งนั้นเนเบล ก็ไม่ลืมที่จะหันไปมองอีกคนหนึ่งด้วยต้องบอกเราว่าเขาในมุมนี้โคตรหล่อดูตั้งใจในการทำงานเป็นอย่างมากคนอะไรใบหน้าลูกรักพระเจ้าแล้วทั้งหล่อทั้งรวยทั้งมีเสน่ห์ครบเครื่องอีกด้วย เธอแอบมองเขาอยู่นานด้วยความรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก จะว่าไปหากเธอได้เขาเป็นแฟนขึ้นมาจริงๆก็คงดีอยู่ไม่น้อยคนตัวเล็กที่นั่งคิดอะไรไปเรื่อยจนเธอคิดได้ว่าไหนๆก็ไหนๆแล้วเธอกับเขาก็ผ่านกันมาไม่รู้จะกี่ครั้งแล้วงั้นเธอเองจะตามตื๊อเขาจนกว่าอีกคนหนึ่งจะให้สถานะเธอเองละกัน

“ อาหารมาแล้ว ” ในขณะที่มาเฟียหนุ่มกำลังก้มทำงานอยู่และโทรศัพท์มือถือของเขาก็อยู่ที่คนตัวเล็ก พอเธอเห็นข้อความของลูกน้องเขาที่ชื่อมาเลส่งเข้ามาทำให้คนตัวเล็กบอกกับชายหนุ่มทันทีเพราะเธอเองก็ไม่สามารถลงไปเอาอาหารเองได้ก็ต้องเป็นเขานั่นแหละที่ลงไป

“ บอกมันให้เอาขึ้นมา ” โทรศัพท์ของเขาไม่ได้มีรหัสอะไรทำให้เขาบอกกับเธอตอบข้อความกับลูกน้องเขาได้เลยและมาเฟียหนุ่มก็หันมาสนใจงานของตัวเองต่อเพราะคิดไว้ ว่าเธอก็ต้องตอบข้อความลูกน้องเขาตามที่เค้าบอกนั่นแหละ และเพียงไม่นานมาเลก็นำอาหารขึ้นมาให้กับเธอ และไม่ใช่เพียงแค่อาหารแต่ยังมีถุงแบรนด์ดังอีกหลายถุงที่ลูกน้องของเขาหอบขึ้นมา ทำให้คนที่นั่งอยู่บนเตียงถามลูกน้องของเขา

“ มีบิลมาไหมคะ ” เพราะครั้งนี้เธอเองไม่ได้ใช้โทรศัพท์ของตัวเองโอนจ่ายเลยแต่เธอให้ร้านทำบิลมาให้เพราะว่าคนที่จะจ่ายค่าของให้เธอก็คือคนที่นั่งทำงานอยู่นั่นเอง

“ มีครับ ” มาเลย์ตอบหญิงสาวร่างเล็กที่นั่งอยู่บนเตียงนอนของเจ้าพร้อมกับยื่นบิลค่าใช้จ่ายต่างๆให้กับหญิงสาวแต่เธอกลับไม่รับมัน

“ โน่นค่ะ เอาไปให้เฮียเลยเฮียเป็นคนจ่าย ” พอเห็นลูกน้องของเขาส่งบิลค่าใช้จ่ายมาให้เธอคนตัวเล็กก็พยักหน้าให้ลูกน้องของเขาเพื่อบอกว่าให้นำบิลพวกนี้ไปให้เจ้านายของเขาได้เลย

“ ครับ ” ถึงแม้มาเล จะมีความแปลกใจอยู่บ้างที่ผู้หญิงคนนี้เลือกนายของเขาว่าเฮียแต่ในเมื่อ เธอบอกแบบนั้นทำให้ลูกน้องของเขาเปลี่ยนทิศทางเดินมาที่ผู้เป็นนายของตัวเองทันที

“ ไปจัดการ ” เบสตั้น บอกกับลูกน้องตัวเองออกมาแล้วมันก็ก้มหัวให้เขาพร้อมกับออกไปจัดการบิลค่าใช้จ่ายในส่วนนี้ทันที

“ เฮียขาช่วยอุ้มหนูไปนั่งทานข้าวตรงนั้นหน่อยได้ไหมคะ ” หลังจากที่ลูกลูกน้องของเขาออกไปจากห้องแล้วคนตัวเล็กก็พูดเสียงหวานกับเขา ทำให้มาเฟียหนุ่มที่กำลังทำงานอยู่นั้นเงยหน้าขึ้นมามองเธอและเขาก็ลุกขึ้นมาเพื่อที่จะอุ้มเธอมานั่งยังโซฟาที่ลูกน้องของเขาตั้งอาหารและถุงแบรนด์ดังอีกหลายถุง

“ ขอบคุณค่ะ ” เมื่อถูกอีกคนหนึ่งไม่ปฏิเสธ และยังตามใจเธออีกด้วยเธอก็มีมารยาทพอเสียงหวานเลยรีบขอบคุณกับอีกคนทันที

“ อืม ” แต่เธอก็ยังได้เพียงคำตอบสั้นๆที่ออกมาจากปากของเขาคนตัวเล็กถึงกับต้องยู่หน้าให้กับอีกคน พูดคำอื่นไม่เป็นไงพูดได้แต่ อืม อืม อืม

“ จะไปไหนคะหนูสั่งมาเผื่อแล้วมากินข้าวด้วยกันก่อน ” เธอเห็นว่าอีกคนกำลังจะหมุนตัวเดินออกไปจากที่เธอนั่งทำให้หญิงสาวตัวเล็กต้องเรียกเขาไว้ก่อน

“ กินเลยฉันยังไม่หิว ” เพราะเขาห่วงงานมากกว่าและตอนนี้เขาก็ยังไม่หิวอย่างที่เขาบอก

“ ไม่หิวก็ต้องกินค่ะสั่งมาเผื่อแล้ว ” จะไม่หิวได้ไงนี่กี่โมงกี่ยามกันแล้ว และอีกอย่างเธอไม่ยอมนั่งกินข้าวคนเดียวอย่างแน่นอน

“ กินก่อนเลยบอกว่ายังไม่หิว ” ดูเหมือนว่าเด็กคนนี้น่าจะเอาแต่ใจตัวเองพอสมควรเพราะดูท่าทางเธอแล้ว

“ ไม่ค่ะ บอกว่าให้กินด้วยกัน ”

เอาสิในเมื่อเขาไม่กินเธอก็ไม่กินทั้งคู่เถียงกันอยู่พักหนึ่งจนในที่สุดมาเฟียหนุ่มก็ต้อง ยอมแพ้ให้กับคนตัวเล็ก และเขาก็ต้องนั่งกินข้าวในมื้อนี้กับเธอ ระหว่างนั่งทานข้าวกันเธอเองก็ตักกับข้าวให้กับเขา เขาไม่รู้ว่านี่เป็นการถูกเอาใจหรือเปล่าแต่มันก็ทำให้เขารู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก

เรานั่งทานข้าวด้วยกันสักพักหนึ่ง พออิ่มแล้วเธอก็อยากที่จะมานั่งมองผมทำงานทำให้ ผมต้องอุ้มคนตัวเล็กมานั่งย่างเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามที่ผมทำงานอยู่ เวลาผ่านไปพอเธออยากได้อะไรอยากไปนั่งเล่นตรงไหนเธอก็เรียกใช้ผมไม่หยุด

“ คิดถูกหรือคิดผิดว่ะ ”

พอคนตัวเล็กหลับไปแล้วโดยการที่เธอให้ผมมานั่งเฝ้าเธอนอนทำให้ผมที่เห็นคนตัวเล็กหลับตาพรึมด้วยใบหน้าใสที่ไร้เครื่องสำอาง วันนี้ทั้งวันเธอใช้ผมไปแล้วนับครั้งไม่ถ้วนไม่รู้ว่าที่ผมยื่นข้อเสนอให้เธอไปผมคิดถูกหรือคิดผิดมาเฟียหนุ่มถึงกับต้องพูดคำนี้ในใจของตัวเอง