ตื้อรักมาเฟียเย็นชา

คนรอมันคิดถึง

หลังจากที่มาเฟียหนุ่มปล่อยให้คนตัวเล็กของเขาได้นอน เขาจัดการเช็ดตัวให้เธอเพื่อคนตัวเล็กจะได้นอนหลับสบายพร้อมกับเดินไปหาชุดนอนของเธอที่อยู่ในตู้เสื้อผ้ามาสวมใส่ให้กับเธอมาเฟียหนุ่มมองใบหน้าขาวเนียนด้วยความรู้สึกหลากหลายเค้าไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงได้มีความต้องการกับเธอเพียงแค่คนเดียว เขามองน้องอยู่อย่างนั้นและเสียงโทรศัพท์ของมาเฟียหนุ่มก็ดังสั่นขึ้นมาทำให้เขาต้องเอื้อมไปหยิบขึ้นมาดูว่าเป็นใคร พอเห็นว่าเป็นลูกน้องของเขามาเฟียก็ไม่รอช้าที่จะตอบข้อความกลับไป

“ เดี๋ยวไป ” ตอบข้อความของลูกน้องเสร็จมาเฟียหนุ่มก็หันมามองใบหน้าเขาเนียนของคนตัวเล็กอีกครั้งโดยที่ไม่ลืมจะก้มลงไป หอมที่แก้มเนียนใสของเธอให้เต็มปอดเพราะว่าเขาคงต้องเดินทางกลับอิตาลีแล้ว

ก่อนออกจากห้องนอนของน้องมาเฟียหนุ่มไม่ลืมที่จะวางบัตรเครดิตของเขาไว้ที่ข้างหัวเตียงของเธอพร้อมกับโน้ตเอาไว้เพื่อให้เธอดูว่านี่เป็นบัตรของเขา หลังจากนั้นมาเฟียหนุ่มก็เดินออกจากห้องของคนตัวเล็กโดยที่ไม่ลืมล็อคประตูห้องให้กับเธอด้วย

“ ส่งคนคอยดูแลเธอด้วย ”

มาเฟียหนุ่มเดินทางมายังเครื่องบินส่วนตัวของเขาที่จะใช้เดินทางกลับอิตาลีซึ่ง เบสตั้นนั้นเป็นคนที่ไม่ค่อยชอบความวุ่นวายและความแออัดเวลาเขาเดินทางไปไหนมาเฟียหนุ่มจึงใช้เครื่องบินส่วนตัวของเขา เป็นหลัก และก่อนที่เขาจะเดินทาง เขาก็ไม่ลืมที่จะสั่งลูกน้องของตัวเองเพื่อให้หาคนมาคอยดูแลคนตัวเล็กของเขา ในเมื่อเธอเป็นผู้หญิงของเขาแล้วเขาก็จะดูแลเธอให้ดีที่สุดถึงแม้ว่าตัวของเธอเองจะเป็นลูกคนใหญ่คนโต ก็ช่าง เขาก็เลือกที่จะส่งคนตามดูแลเธออยู่ดี

“ ได้ครับนาย ” มาเลย์รีบรับคำขอผู้เป็นนายทันทีหลังจากนั้นนายของเขาก็บินกลับไปพร้อมกับลูกน้องและมาลองส่วนมาเลย์ยังคงต้องจัดการเรื่องที่นายสั่งอยู่ที่ไทยก่อน

เนเบลที่ตื่นขึ้นมาในช่วงสายของวัน หญิงสาวตัวเล็กก็รู้สึกล้าไปตาม ร่างกายเนื่องจากเมื่อคืนนี้เธอนั้นโดนชายหนุ่มสูบพลังไปจนหมด เนเบลค่อยๆบิดไร้ความเมื่อยล้า สายตากลมสวยที่ลืมตาโตขึ้นมาแล้ว เธอเองก็หันมามองอีกคนที่คิดว่าเขาน่าจะนอนอยู่ข้างเธอแต่ก็ไม่พบชายหนุ่มอย่างที่เธอคิด

“ กลับไปแล้วหรอ ” คนตัวเล็กพูดกับตัวเองพร้อมกับยังคงมอง หาเขา แต่เธอก็คิดว่าอีกคนน่าจะกลับไปแล้วเนื่องจากที่นอนด้านข้างของเธอนั้นมันเย็นไม่ได้อุ่น

“ ไปไม่บอกเลย ” คนตัวเล็กยังคงพูดกับตัวเองและเธอที่กำลังจะเอื้อม ไปหยิบโทรศัพท์มือถือของตัวเองที่วางอยู่ข้างเตียงสายตา ของหญิงสาวก็พบกับบัตรเครดิตและเหมือนมีข้อความโน้ตถูกวางไว้โดยมีโทรศัพท์มือถือของเธอวางทับกระดาษแผ่นเล็กและบัตรเครดิตอยู่ เนเบลไม่รอช้าที่จะหยิบมันขึ้นมาอ่าน

“ บัตรนี้ไม่จำกัดวงเงินเธอสามารถใช้ได้เลยตามใจ แต่ขออย่างเดียวห้ามดื้อเวลาที่ฉันไปทำงาน และฉันจะติดต่อกลับมา หากมีอะไรเธอสามารถบอกลูกน้องของฉันได้เลยเพราะมันจะคอยดูแลเธออยู่ที่นี่ ”

เธออ่านข้อความในโน้ตที่เขาเป็นคนเขียนไว้ให้ถามว่าเธอดีใจไหมที่ได้บัตรเครดิตอันนี้ก็นิดหนึ่งแต่เธอไม่รู้ว่าอีกนานแค่ไหนเธอจะได้เจอเขา ความรู้สึกของเธอมันก็รู้สึกใจหายเหมือนกันถึงแม้ว่าเธอกับเขาจะเจอกันแค่ไม่นาน

“ ลูกน้องหรอแล้วฉันจะรู้ได้ยังไงล่ะว่าใครคือลูกน้องของเขาของ ”

ตัวเขาไม่ได้บอกอะไรกับเธอว่าคนไหนคือลูกน้องเขาแล้วแบบนี้เธอจะรู้ได้ไง แต่ช่างเถอะจะมีคนดูแลหรือไม่มีมันก็ช่าง คนอย่างเธอไม่ได้สนใจอะไรเรื่องนี้อยู่แล้ว พอเลิกให้ความสนใจกับบัตรเครดิตใบนั้นและโน้ตใบนั้น เนเบล ก็หยิบโทรศัพท์ของเธอขึ้นมาเพื่อจะเช็คโซเชียลแต่ก่อนที่เธอจะเข้าโซเชียลเธอก็ต้องพบกับเพื่อนที่ถูกเพิ่มเข้ามา เธอจึงไม่รอช้าที่จะกดเข้าไปดูโปรไฟล์นั้นและก็เห็นว่าเป็นชื่อของ เบสตั้น แต่รูปภาพที่ที่ตั้งโปรไฟล์นั้นกลับเห็นเพียงครึ่งหน้าของเขาเท่านั้น เพราะเห็นแบบนี้คนตัวเล็กถึงกับอมยิ้มขึ้นมาทันทีและไม่ลืมที่จะทักไปหาเขาก่อน

“ ไปไม่บอกกันเลย แบบนี้เบลก็คิดถึงเฮียแย่น่ะสิ ”

เธอส่งข้อความไปหาเขาโดยที่ไม่รู้ว่าเขานั้นบินไปประเทศอะไรและเดินทางถึงหรือยังแต่ช่างเถอะเอาไว้เขาตอบกลับมาแล้วเธอค่อยถามก็ได้ว่าเขาไปประเทศอะไร เนเบล ส่งข้อความไปหาเขาแต่นานหลายนาทีก็ยังไม่เห็นอีกฝ่ายตอบกลับมาทำให้เธอเลือกที่จะกดเข้าไปเช็คโซเชียลตามประสาของเธอก่อนที่คนตัวเล็กจะลุกไปอาบน้ำโชคดีที่วันนี้เป็นวันหยุดทำให้เนเบลไม่ต้องหอบสังขารร่างกายที่เหนื่อยล้านี้ไปเรียน

มาเฟียหนุ่มใช้เวลาเดินทางกว่าหลายชั่วโมงก็เดินทางมาถึงประเทศอิตาลี เขาเลือกที่จะไม่พักผ่อนแต่มาเฟียหนุ่มนั้นกลับเข้าไปที่โกดังเพื่อตรวจเช็คความเรียบร้อยของงานทันที เขาทำงานจนกระทั่งผ่านไปหลายชั่วโมงโดยที่มาเฟียหนุ่มนั้นไม่ได้สนใจสิ่งภายนอกพอเสร็จงานแล้วมาเฟียหนุ่มก็เดินทางกลับมาที่คอนโดของเขา ทำให้เบสตั้น ถึงได้เห็นข้อความจากคนตัวเล็กที่เขานั้นเป็นคนเพิ่มเพื่อนเธอเองในตอนที่เธอหลับอยู่ มาเฟียหนุ่มอ่านข้อความของคนตัวเล็ก แต่เขาก็ไม่ได้ตอบข้อความของเธอกลับไปแต่เหมือนเธอน่าจะอยู่ที่ช่องแชทของเขาเธอคงเห็นว่ามันขึ้นว่าอ่านแล้วทำให้อีกฝ่ายหนึ่งส่งข้อความมาหาเขาอีกครั้ง

“ อ่านแล้วทำไมไม่ตอบคะ ”

“ รู้มั้ยว่าคนรอมันคิดถึง ”

“ เฮียไปประเทศอะไรคะ ”

เนเบล ที่นั่งเล่นโทรศัพท์ของตัวเองอยู่เธอเองรอเขาตอบข้อความกลับมาแต่เท่าไหร่เขาก็ไม่ตอบกลับมาสักทีทำให้คนตัวเล็กได้เข้าไปที่ช่องแชทของเขาอีกครั้งพอเห็นขึ้นว่าอ่านแล้วทำให้เธอส่งข้อความไปหาเขาอีกหลายข้อความ จนในที่สุดทางนั้นก็ตอบข้อความเธอกลับมา

“ ไม่ว่าง ถามทำไมเธอจะตามมาหรือไง ” มาเฟียหนุ่มตอบข้อความหญิงสาวตัวเล็กเพียงเท่านั้นอีกฝ่ายหนึ่งก็ตอบเขากลับมาทันที

“ ก็ตอบมาก่อนสิคะว่าไปประเทศอะไรเดี๋ยวก็รู้ ” แค่ตอบว่าตัวเองไปทำงานที่ประเทศอะไรมันจะไปยากนักหรือยังไง เนเบลคิดในใจ

“ อิตาลี ” เขาพิมพ์ข้อความตอบเธอเพียงเท่านั้นและมาเฟียหนุ่มก็ไม่ได้ดูว่าคนตัวเล็กตอบข้อความอะไรของเขากลับมาอีกเพราะว่าเขาอยากไปแช่น้ำอุ่นเพื่อไล่ความเหนื่อยล้าที่สะสมมาตั้งแต่เดินทางกลับ มาถึงที่นี่แล้ว

“ อิตาลีอย่างนั้นหรอ ” พอเห็นว่าเขาไปประเทศอะไรคนตัวเล็กก็ยิ้มขึ้นมา และในหัวของเนเบลก็คิดอะไรขึ้นมาได้ทันที