ตื้อรักมาเฟียเย็นชา

ไปทำงาน ห้ามดื้อ

คอนโดเนเบล

มาเฟียขับรถมาจอดหญิงสาวตัวเล็กที่บริเวณหน้าคอนโดของเธอ ในขณะที่รถจอดสนิทแล้ว เขาเองยังคงนั่งอยู่บริเวณด้านหน้าที่เป็นด้านคนขับ และเนเบลเองเธอก็ยังไม่ยอมที่จะลงรถแต่เธอเลือกที่จะหันมามองคนด้านข้างพร้อมกับพูดกับเขาก่อน

“ เฮียจะ เข้าไปในคอนโดของหนูก่อนมั้ยค่ะ “ คนตัวเล็กหันมามองชายหนุ่มที่นั่งอยู่ด้านข้างของเธอในตอนนี้พร้อมกับรอคำตอบของเขา

“ ต้องการอะไรว่ามา ” ในคำชวนของเธอผมคิดว่าคนตัวเล็กน่าจะต้องการอะไรจากผมเพราะผมสังเกตจากสายตาของเธอ

“ ไม่ได้ต้องการอะไรสักหน่อยแค่นึกว่าจะเข้าไปข้างในด้วยกันก่อน ”

หากให้ตอบตามความจริงเธอเองไม่อยากอยู่คนเดียว เลยจะชวนให้อีกคนอยู่เป็นเพื่อนเธอ เนเบลถึงแม้เธอจะเป็นคนที่ชอบเอาแต่ใจตัวเองแต่สิ่งหนึ่งที่เธอต้องการเลยคือเธอเป็นคนไม่ชอบอยู่คนเดียว อาจเป็นเพราะที่บ้านของเธอถึงแม้ว่าพ่อของเธอจะร่ำรวยมากขนาดไหนแต่เธอเองแทบจะไม่ค่อยได้เจอหน้าผู้เป็นพ่อของเธอเลยส่วนแม่ของเธอก็ได้เลิกรากับพ่อเธอไปตั้งแต่เธอยังเด็กด้วยเหตุผลที่ว่าแม่เจอคนที่แม่ต้องการมากกว่า พ่อของเธอ นี่อาจเป็นสาเหตุที่ทำให้เนเบล ไม่ชอบอยู่คนเดียวหรือจะเรียกง่ายๆว่าเธออยากมีเพื่อนและอยากมีความรัก

“ แล้วทำไมถึงชวน ” ผมจ้องที่ใบหน้าของเธอเพื่อหาเหตุผลในการที่เธอชวนผมขึ้นไปที่ห้องของเธอ

“ ก็ไม่ทำไมค่ะยังไม่ลงก็แล้วแต่งั้นขอบคุณนะคะที่มาส่งและก็ขอบคุณที่ดูแลหนูในหลายวันที่ผ่านมาและอีกหนึ่งอย่างขอบคุณด้วยสำหรับค่าขนมที่เฮียโอนให้ของเดือนนี้แต่ถ้าให้ดีให้เพิ่มก็ได้นะคะ ”

เมื่อเห็นว่าอีกคนหนึ่งมีท่าทีไม่อยากจะเข้าไปในคอนโดกับเธอเธอเองก็ต้องเข้าไปอยู่คอนโดเหมือนเดิมอย่างที่เคยเป็นมา ต้องยอมรับเลยว่าตั้งแต่ที่เธอได้อยู่กับเขาถึงแม้จะเป็นช่วงเวลาไม่กี่วันแต่เธอก็รู้สึกดีและรู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูกอาจจะเป็นเพราะถูกเอาใจใส่จากเขาก็ว่าได้ถึงแม้ว่าคนด้านข้างเธอตอนนี้จะเย็นชา และไม่ค่อยพูดกับเธอสักเท่าไหร่แต่การกระทำของเขาก็ทำให้เธออบอุ่นใจอย่างบอกไม่ถูก

“ เข้าไปได้แล้ว ฉันจะรีบกลับไปทำงาน เดี๋ยวคืนนี้จะมานอนด้วย ” ผมไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงอยากให้ผมเข้าไปอยู่กับเธอที่คอนโดของเธอนักแต่ฟังจากน้ำเสียงของเธอ ผมกลับรู้สึกได้ถึงอะไรบางอย่าง ทำให้ผมต้องบอกกับเธอแบบนี้

“ จริงหรอคะ ” หญิงสาว ตัวเล็กพอได้ยินคำพูดว่าเขาจะมาหาเธอในคืนนี้เธอก็ยิ้มให้กับอีกคนทันที

“ อืม เอาคีย์การ์ดคอนโดเธอมา ” หากเขาคุยงานกับกลุ่มเพื่อนของเค้าเสร็จแล้วเขาจะได้ไม่ต้องโทรหาเธอหากเขามีคีย์การ์ดห้องของเธอ

“ ได้ค่ะ ”

เธอดีด๊าและดีใจที่อีกคนบอกว่าจะมาหาเธอในคืนนี้ เนเบล รีบหยิบคีย์การ์ดของตัวเองส่งให้มาเฟียหนุ่มทันทีและเธอเองก็เข้าไปหอมแก้มสากของอีกคน โดยที่เขาไม่ทันได้ตั้งตัว

“ ไปแล้วนะคะอย่าลืมมาหาเบล ”

แล้วคนตัวเล็กก็รีบลงจากรถของมาเฟียหนุ่มไปทันทีทำให้เบสตั้น ได้แต่มองตามหลังคนตัวเล็กที่เดินหายเข้าไปในคอนโดของเธอ

คาสิโนDM

หลังจากที่เขาส่งคนตัวเล็กเสร็จเรียบร้อยแล้ว มาเฟียหนุ่มก็ขับรถมาที่คาสิโนของเพื่อนตัวเองทันทีเพื่อที่จะมานั่งคุยงานกัน ตลอดการคุยงานกลุ่มของพวกเขาไม่มีใครมีท่าทีที่จะเล่นหรือหยอกล้ออะไรกันเลยพวกเขาทั้งสี่คนจะจริงจังเสมอหากเป็นเรื่องงานและก็จะทำงานในส่วนของกันและกันให้ออกมามีข้อผิดพลาดน้อยที่สุด

“ มึงบินกลับอิตาลีเลยหรือเปล่า ” ตอนแรกเบสตั้น มาที่ไทยเพียงแค่มาหาเนเบลเท่านั้นเขาไม่ได้ตั้งใจจะมาคุยเรื่องงานเลยด้วยซ้ำแต่ดันมีงานใหญ่เข้ามาทำให้มาเฟียหนุ่มต้องเข้ามามาคุยงานกับกลุ่มเพื่อนของเขาอีกสามคนที่นี่

“ กลับเลย ” เพราะงานที่ นี้เป็นงานที่ค่อนข้างด่วนเลยทำให้มาเฟียหนูเลือกที่จะกลับอิตาลีเพื่อที่จะไปดูงานนี้ด้วยตัวเอง

“ แล้วเธอ ” ตอนนี้กลุ่มของพวกเขารู้แล้วว่าไอ้มาเฟียที่นิ่งที่สุดของกลุ่มมันกำลังจะมีเด็กน้อยของมันเหมือนกับพวกเขาแล้วหากมันไม่ยอมรับพวกเขาก็คงไม่เชื่อเพราะปกติแล้วเบสตั้น จะไม่มาทำเรื่องไร้สาระตามหาผู้หญิงอย่างแน่นอน

“ เธอก็อยู่ของเธอ ” เนเบล ยังเด็กเกินไปสำหรับผมและอีกอย่างเธอก็ยังเรียนอยู่ ส่วนเรื่องของผมกับเธอมันไม่ได้อยู่ในฐานะคนรักกันเธอเป็นเพียงแค่สาวน้อยที่ผมต้องการทำเรื่องอย่างว่าก็เท่านั้นในตอนนี้

“ หึ เล่นกับลูกใครไม่เล่นเสือกเล่นกับลูกนักการเมือง เท่าที่กูรู้มาพ่อของเธอไม่ธรรมดาเลยนะไอ้เบส และพ่อของเธอก็เป็นสายขาวด้วยแต่มึงมันดำสนิทแทบจะทั้งตัว ”

มาร์คเกอร์ที่อยู่ในแวดวงธุรกิจสีขาวเขาก็พอรู้ว่าพ่อของคนตัวเล็กไม่ใช่คนธรรมดาแต่นี่เพื่อนของเขามันดันที่จะไปเล่นกับใจลูกสาวของนักการเมืองคนนั้น เขากลัวว่าวันหนึ่ง หากเกิดเรื่องอะไรขึ้นมาไอ้มาเฟียหนุ่มจะลำบากอย่างแน่นอน

“ ก็เรื่องของพ่อเธอ ” เบสตั้นตอบเพื่อนของตัวเองออกไปอย่างไม่ยีระ เพราะว่าเขาไม่ได้สนใจอะไรมากมายในเรื่องนี้อยู่แล้วต่อให้พ่อของเธอจะเป็นนักการเมืองหรือเป็นคนที่ร่ำรวยระดับไหนก็ตาม

“ งั้นกูกลับก่อน จะพาหญ้าหวานไปกินข้าว ” พอคุยงานจบแล้วเจอาร์เองที่วันนี้มีนัดกินข้าวกับเมียเด็กของเขา ทำให้เขารีบกลับก่อนเพื่อน

“ แล้วแบบนี้เวลามึงมามึงยังต้องการเด็กอยู่หรือเปล่า ” แต่มาร์คเกอร์ วันนี้เขาไม่ได้มีนัดที่ไหนกับใครอยู่แล้วเพราะเมียตัวเล็กของเขาอยู่ที่คาเฟ่ของเธอเขาค่อยกลับไปรับตอนร้านปิด

“ ไม่ละ ” พวกมันก็รู้ว่าตอนนี้ผมมีเนเบล เป็นผู้หญิงของผมที่อยู่ที่นี่แล้วก็คงไม่จำเป็น ที่ผม จะต้องการผู้หญิงคนอื่นหากแต่ผมต้องการค่อยให้ลูกน้องของผมหามาให้ก็ได้ในวันที่ผมเบื่อเธอ

“ เออ ” มาร์คเกอร์ พยักหน้าเพื่อเข้าใจในสิ่งที่เพื่อนพูดจากนั้นทั้งสามหนุ่มก็พูดคุยกันอยู่เพียงสักพักและครั้งนี้แทนที่จะเป็นมาร์คเกอร์ที่จะกลับก่อนแต่ดันเป็นเบสตั้น ที่กลับก่อน

มาเฟียหนุ่มกลับมาที่คอนโดของคนตัวเล็กอีกครั้งในช่วงเวลาดึก เขาขึ้นไปยังชั้นที่เธอพักอยู่และใช้คีย์การ์ดอันที่เธอให้ไว้เปิดเข้าไปภายในห้องของเธอนี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เข้ามาในห้องของคนตัวเล็กห้องของเธอมีขนาดที่ใหญ่ และกว้างพอสมควรก็สมฐานะของลูกสาวนักการเมืองชื่อดังที่รวยระดับต้นของประเทศ แต่ภายในห้องนอนของเธอเวลานี้กลับเงียบและเห็นเจ้าของห้อง ทำให้มาเฟียหนุ่มเดินก้าวไปยังประตูที่ปิดสนิทอยู่และคาดว่านั่นน่าจะเป็นห้องนอนของเธอ

“ มาแล้วหรอคะ ” เนเบล ที่ เพิ่งเดินออกมาจากห้องน้ำพอดีเป็นจังหวะที่มาเฟียหนุ่มนั้นเปิดประตูห้องนอนของเธอเข้ามาเธอไม่ตกใจหรอกว่าคือใครเพราะรู้อยู่แล้วว่าคือเขาในห้องของเธอนี่ผู้เป็นพ่อยังไม่มีคีย์การ์ดเลยมีเพียงเขาเท่านั้นที่มีคีย์การ์ดห้องของเธอ

อื้ออออ!!!

เบสตั้น ที่เห็นน้องนุ่งเพียงแค่ผ้าขนหนู และบนตัวของน้องมีหยดน้ำเกาะอยู่เธอเพิ่งอาบน้ำเสร็จเพียงแค่เขาเห็น ร่างกายของเธอก็ทำให้มาเฟียหนึ่งรีบพุ่งเข้ามาหาคนน้องและจูบเข้าไปที่ใบหน้าสวยหวานของน้องทันที

เนเบล ถึงแม้เธอเองจะมีความตกใจอยู่บ้างแต่คนตัวเล็กก็รับมือกับอีกคนได้เป็นอย่างดี ผ่านไปหลายนาทีที่ทั้งคู่จูบกัน พอละปาก ออกจากกันแล้วมาเฟียหนุ่มก็พูดกับน้อง

” ฉันต้องไปทำงาน อยู่ทางนี้ต้องห้ามดื้อนะ “