บทที่ 3.1
675 คำ
เอวาเดินตรงมายังโต๊ะของกลุ่มเวย์สันนั่งอยู่ สายตาของหญิงสาวเพ่งไปยังชายที่เธอหมายปองอยากได้มาครอบครอง เพราะหลงรักมาตั้งแต่เด็กไม่วางตา เรียวขายาวเดินตรงไปอย่างมั่นคง
“สวัสดีค่ะพี่โอดิน เอวามาช้าไปหรือเปล่าคะ” ซันเจย์หันมองหญิงสาวที่ตัวเองนั่งมองตั้งแต่เดินเข้ามาตาค้าง มองไกลๆ ว่าสวยแล้ว มองใกล้ๆ นี่โคตรน่ารักและน่าฟัดในเวลาเดียวกัน
“ไม่หรอก นั่งก่อนสิ” โอดินกล่าวชวน เอวาจึงเดินไปทรุดตัวลงนั่งข้างชายหนุ่ม และก็เป็นฝั่งตรงข้ามกับเวย์สันพอดิบพอดี
“นี่มึงสนิทกับน้องด้วยเหรอวะ สวัสดีครับ พี่ชื่อพี่ซันเจย์นะครับเรียกว่าพี่ซันก็ได้” ซันเจย์ไม่รั้งรอที่จะแนะนำตัวสานความสัมพันธ์ ซึ่งแน่นอนว่าเอวาไม่ปฏิเสธสัมพันธ์ที่ซันเจย์ยื่นให้
“สวัสดีค่ะ เอวานะ เรียนที่มหาลัยของพี่โอดิน และก็เป็นรุ่นน้องที่คณะของพี่โอดินเหมือนกันค่ะ”
“เสียดายนะครับ ตอนเรียนพี่ไม่เห็นน้องเอวาเลย”
“เอวาคงไม่สวยมั้งคะ พี่ซันเลยไม่สนใจ กลายเป็นคนนอกสายตาของพี่ซัน”
“ถ้าแบบน้องเอวาไม่สวย พี่ก็ไม่รู้จะพูดยังไงแล้วครับ ทั้งสวยทั้งน่ารัก น่ารักมากด้วยซ้ำ”
อีกคนที่นั่งนิ่งรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นอากาศไร้ตัวตน เมื่อคนที่ตั้งใจอ่อยเมื่อวาน มาวันนี้กลับไม่เห็นเขาในสายตา เอาแต่นั่งคุยกับเพื่อนของเขา ยิ้มหวานโปรยเสน่ห์จนน่าหมั่นไส้ อย่าบอกนะว่าไม่ได้เขาเลยเปลี่ยนมาอ่อยเพื่อนเขาแทน
แรดว่ะ!!
“ขอบคุณนะคะ พี่ซันนี่เข้าใจพูดเอาใจสาวๆ นะคะเนี่ย ปากหวานแบบนี้สาวๆ คงมาหาจนหัวบันไดบ้านไม่แห้งแน่”
“ไม่ได้พูดเอาใจครับ พูดจริงทุกคำ ใช่ไหมมึงไอ้เวย์ นั่งเงียบเป็นคนใบ้เชียว ไม่ทักน้องบ้างเหรอ นี่ไอ้เวย์สันครับ เพื่อนพี่” เอวาหันมายิ้มให้ ทำเหมือนดั่งไม่เคยรู้จักกันมาก่อน
“ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ พี่เวย์สัน” เวย์สันเค้นเสียงหัวเราะในลำคอ ยกแก้วบรั่นดีในมือขึ้นดื่ม ไม่ได้เอ่ยทักทายกลับไป ซึ่งเอวาก็ไม่ได้รู้สึกเสียหน้าอะไร ตรงกันข้ามยังยิ้มให้ชายหนุ่มเช่นเดิม
“น้องเอวาดื่มอะไรครับเดี๋ยวพี่สั่งให้” โอดินหันมาถาม
“ค็อกเทลเบาๆ สักแก้วก็ได้ค่ะ” โอดินพยักหน้ารับ ยกมือเรียกเด็กในร้านมารับออเดอร์
“เอวาขอตัวไปเข้าห้องน้ำสักครู่นะคะ ขอตัวนะ” หันมาบอกซันเจย์ที่นั่งยิ้มตาเยิ้ม ลุกเดินออกจากโต๊ะไปยังห้องน้ำ โดยทั้งสามหนุ่มไม่มีใครเห็นเลยว่าใบหน้าของเอวานั้นเต็มไปด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์เมื่อทุกอย่างเป็นไปตามแผน
“น่ารักว่ะ” ซันย์เจเอ่ยตามหลังไปตาเยิ้ม ยิ่งทำให้เวย์สันหงุดหงิดงุ่นง่าน
“พอได้แล้วมึง จะชมอะไรนักหนา กูก็เห็นว่าหน้าตาธรรมดาทั่วไปงั้นๆ” โอดินอมยิ้มมองคนที่บอกว่างั้นๆ แต่สายตานี่มองตามหลังไปเชียวนะ
“งั้นๆ บ้านมึงดิ น้องน่ารักจะตาย พูดก็เพราะน่าฟัง ยิ้มทีละลายเลย มึงจะเอาไหม ถ้าไม่กูจัดนะ” เวย์สันไม่ตอบแต่ยกแก้วบรั่นดีขึ้นดื่ม ก่อนจะวางแก้วเปล่าลงบนโต๊ะ ยกมือขึ้นตบบ่าซันเจย์เบาๆ
“กูไปล่ะ มึงไม่ต้องรอนะ ทั้งกูและก็เอวา ค่าเหล้าเท่าไหร่ทิ้งแชทไว้เดี๋ยวกูโอนให้” ลุกเดินไป โดยไม่สนใจคำพูดของซันย์เจที่ดังตามหลังมา
“เสร็จไอ้เสืออีกจนได้” โอดินได้แต่นั่งอมยิ้ม ไม่พูดอะไรออกมา
- ผู้เขียน
