พอเดือนนาราวางดิโน่ลงบนแผ่นรองคลานขนาดกว้างที่เดวิดสั่งให้คนมาทำไว้ เพราะดิโน่ถึงจะอ้วนกลม แต่พอปล่อยให้คลานก็ตามจับแทบไม่ทัน เดือนนาราอยากให้หลานออกกำลังกายจึงปล่อยให้หลานคลานเล่น
“ออกกำลังกายเยอะๆ นะครับเดี๋ยวน้าไปชงนมมาให้”
เดือนนาราบอกหลานแล้วหันไปเตรียมนมพอเสร็จแล้ว หันมาอีกทีก็ร้องเสียงหลงเมื่อเห็นหลานชายกำลังคลานไปเกาะขอบโต๊ะวาดรูปซึ่งเดวิดซื้อเตรียมเอาไว้ บนโต๊ะมีกระดาษวาดภาพ สีไม้ สีเทียน ไปจนถึงสีน้ำราวกับว่าคนซื้อมาคิดว่าจะได้อยู่กับเด็กไปอีกนาน
แต่เมื่อดิโน่ยังไม่ได้ใช้โต๊ะนั้นจึงมีหนังสือกองหนึ่งวางอยู่ คงเป็นเดวิดที่เอามาวางไว้อ่านเล่นระหว่างที่เข้ามาดูแลเด็ก ดิโน่เหนี่ยวหนังสือหล่นลงมาพร้อมทั้งตัวเองก็ล้มกระแทกก้นจ้ำไปกับพื้น เดือนนาราเห็นแล้วว่าพื้นปูด้วยวัสดุกันกระแทก ดิโน่คงไม่เจ็บมากจึงกลั้นใจปล่อยให้แกค่อยๆ พยายามช่วยเหลือตัวเอง
“เป็นยังไงครับ เจ็บไหม ดิโน่ต้องพยายา
