เดือนนาราอยากจะกรีดร้องให้สุดเสียง ถ้าไม่กลัวหลานจะตกใจเสียงกรี๊ดของเธอละก็ “หมาตัวที่อยู่ในปากขอซื้อต่อได้ไหมคะ”
“ค่าแอปเปิลเธอยังไม่มีเงินจ่ายเลย กล้ามาขอซื้อหมาจากฉันอีก แต่หมาที่ฉันเลี้ยงไว้ฉันไม่ขาย แต่ถ้าเธออยากได้ ฉันช่วยเพาะพันธุ์ให้ อยากได้ลูกหมา น่ารัก กัดเก่ง เอาไปฟูมฟักในท้องสักตัวสองตัวไหมล่ะ” เขาไหวไหล่ด้วยท่าทีไม่แยแส แถมมองแล้วกวนประสาท
เดือนนารารู้ดีว่าเถียงไปน้ำลายแห้งป่วยการเปล่า รู้สึกสงสารหลานชายขึ้นมาแกอยู่กับคนโรคจิตแบบนี้ได้ยังไง อีกอย่างเวลานี้เจ้าหนูดูง่วงนอนขึ้นมาอีกแล้วทั้งที่เพิ่งตื่น
“ฉันไม่เถียงกับคุณแล้ว ขอนมหน่อย”
เดวิดยื่นขวดนมให้ แต่อดแขวะไม่ได้เมื่อดวงตาคมเผลอไปมองอกอวบตรงหน้า “เธอก็มีเยอะนี่”
“มันคนละแบบ เอาขวดนมมานี่เลยค่ะ เดี๋ยวฉันช่วยป้อน” เดือนนาราแย่งขวดนมมาถือไว้แล้วค่อยๆ ป้อนหลาน ดิโน่เหลือบตาขึ้นมามองหน้าน้าสาว แล้วดูดกลืน
“กินเก่ง ค่อยๆ
