บรรยายภายในห้องเงียบสงัด ทั้งฉันและพี่เจ้าคุณต่างพากันหันหน้าไปกันละทางและไม่พูดอะไรกันสักคำนานหลายนาทีจนฉันทนกับความอึดอัดนี้ไม่ไหว
“ไม่มีอะไรก็กลับไปได้แล้วค่ะ” จะว่าฉันไล่ก็ได้นะ ตอนนี้ฉันยังไม่พร้อมจะเผชิญหน้ากับความใจร้ายของพี่เจ้าคุณจริงๆ
“ไล่ฉันเหรอวะ !!” พี่เจ้าคุณหัวร้อนใส่ฉันอีกครั้ง
“ค่ะ จะคิดแบบนั้นก็ได้”
“ไม่กลับ” พี่เจ้าคุณพูดเสียงเรียบก่อนที่เขาจะเดินไปนั่งลงบนโซฟาตัวใหญ่
“พี่เจ้าคุณ....”
“ทำอะไรกิน ฉันหิว”
“มะ ไม่ได้ทำอะไรค่ะ กลับไปได้แล้ว” ฉันพยายามพูดให้พี่เจ้าคุณออกไปจากห้อง แต่เขากลับนิ่งทำเหมือนไม่ได้ยินที่ฉันพูด
“โกหก!! ฉันได้กลิ่น” พี่เจ้าคุณเงยหน้าขึ้นมาจ้องหน้าฉันตาเขม็ง
ฉันถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่เพราะคงไล่เขาออกไปไม่ได้แล้วสินะ ทำไมกัน เกลียดหน้าฉันมากแล้วจะมาอยู่กับฉันแบบนี้ทำไม
“รีบๆ ไปทำอาหารสิฉันหิว”
“กินเสร็จแล้วต้องรีบกลับบ้านนะคะ”
อีก
