63 ไม่มีประโยชน์...

738 คำ

ฉันพยายามแกะมือของพี่เจ้าคุณออกจนสำเร็จ จากนั้นฉันก็วิ่งอย่างไม่คิดกลัวว่าตัวเองจะล้ม ใบหน้าของฉันในตอนนี้มันเต็มไปด้วยคราบน้ำตา พอวิ่งลงมาถึงด้านหน้าบริษัทฉันก็เรียกแท็กซี่ให้ไปส่งที่บ้าน ฉันจะไม่มีทางกลับไปที่คอนโดอีกเด็ดขาด ฉันไม่อยากจมอยู่กับบาดแผลที่สร้างความเจ็บปวดให้กับใจฉัน ฉันจะตัด และฉันไม่ควรที่จะลังเลอะไรอีก #บ้าน “อ้าวฝัน ทำไมกลับมาล่ะลูก แล้วนี้ตาคุณมาด้วยใช่ไหม ตาคุณอยู่...” “อึก...” แม่ท้วงเมื่อเห็นฉันสิ่งเข้าไปในบ้าน ตอนนี้ทุกคนกำลังนั่งคุยกันอยู่ในห้องรับแขก พอได้ยินแม่ทักฉันรีบวิ่งขึ้นไปบนห้องของตัวเองทันที พอมาถึงก็จัดการล็อกห้องแล้วก็เดินไปทิ้งตัวนอนลงบนเตียงร้องไห้สะอื้นออกมาอย่างหนัก ก๊อกๆ ก๊อกๆ “ฝันลูกเป็นอะไรมาเปิดประตูให้แม่เข้าไปหน่อยได้ไหม” ฉันไม่พร้อมที่จะเจอหน้าใครจริงๆ ในตอนนี้ ฉันเลือกที่จะไม่ไปเปิดประตู เสียงโทรศัพท์ของฉันมันดังขึ้นมาอย่าง

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม