ภายในรถยนต์สีดำเรียบหรู นภัสสรเอนหลังพิงเบาะ ดวงตาจับจ้องวิวข้างทางที่ค่อย ๆ เคลื่อนผ่านราวฉากภาพยนตร์ ก่อนจะหันมาหาคณินด้วยน้ำเสียงอ่อนนุ่มแต่แฝงความตื่นเต้น
“พี่คณินคะ วันนี้ไปทานอาหารกันค่ะ ยัยรุจิส่งข้อความมาบอกว่ามีร้านอาหารเปิดใหม่อยู่ไม่ไกลสนามบินเป็นร้านอาหารเวียดนามชื่อดังเพิ่งมาเปิดสาขาใหม่นี่เองค่ะ”
คณินหันมามองเธอแวบหนึ่ง ขณะยังจับพวงมาลัยอย่างมั่นคง
“ดีเลยครับ พี่กำลังอยากทานอาหารเวียดนามอยู่พอดี ปกตินี่แทบไม่ได้มีโอกาสได้ทานเลย”
“รุจิบอกว่าร้านนี้มีเฝอเนื้อสูตรพิเศษกับปอเปี๊ยะสดแบบฮานอยแท้ ๆ เลยนะคะ” นภัสสรพูดพลางอมยิ้ม “คิดถึงยัยรุจิจังเลย ไม่ได้ไปเชียงใหม่เลยค่ะ ไม่รู้ว่าจะเป็นอย่างไรบ้างนะคะ”
“ถ้าหมายถึงชีวิตรักล่ะก็…ไอ้ฐากูรมันไปทำอะไรให้คุณรุจิษยาไม่พอใจก็ไม่รู้ เมื่อวานมันโทรมาหาพี่ ถามหาวิธีง้อสาวเสียงอ่อยเลย” คณินยิ้มมุมปากเล็กน้อยส่ายหน้าให้กับเพื่อนตัวเองที่ง้
