43 ไม่ได้หึง

796 คำ

ภายในร้านอาหารเวียดนาม กลิ่นหอมของซุปเฝอร้อน ๆ ลอยคลุ้งมาแตะจมูก บรรยากาศรอบตัวสงบ มีเพียงเสียงพูดคุยเบา ๆ จากโต๊ะข้าง ๆ และเสียงดนตรีพื้นบ้านเวียดนามที่แผ่วเบาในอากาศ หลังจากสั่งอาหารเสร็จ คณินวางเมนูลงบนโต๊ะแล้วหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเลื่อนดูอะไรบางอย่าง เขายิ้มเมื่อเจอรูปเก่าแล้วหันหน้าจอให้ภรรยาดู “ดูสิ ภาพนี้ตอนปีสามถ่ายกันหน้าตึกคณะ มีตุลยาด้วย” นภัสสรโน้มตัวเข้ามาดูเล็กน้อย ยิ้มจาง ๆ ขณะพูดว่า “ยังเก็บรูปไว้อีกเหรอคะ” “พี่ไม่เคยลบเลย เพราะตอนเรียนกับเพื่อน สนุกมาก แต่ถ้าเรื่องความแสบเนี่ย ให้ตุลยาชนะไปเลย แต่เรื่องเรียนเก่ง ยังไงก็ไม่มีใครเก่งเท่าภรรยาพี่หรอก” เขาหันมามองเธอด้วยแววตาเป็นประกายจริงจัง “เกียรตินิยมอันดับหนึ่ง จากมหาวิทยาลัยอันดับหนึ่ง หัวกะทิของพี่เลยนะ” คำพูดนั้นทำให้นภัสสรรู้สึกหัวใจกระตุกวูบขึ้นมา ความชื่นชมของเขาไม่เคยพร่อง เธอเม้มปากยิ้มเขิน “พี่คณินพูดแ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม