ช่วงสายของวันเดียวกันที่อาคารสำนักงานใหญ่ของบริษัทวิสุทธิ์ถากร คณินก้าวเท้าเข้ามาในห้องประชุมด้วยสีหน้าสดใสผิดจากเมื่อวันก่อน ภายในห้องมีหญิงสาวอีกคนกำลังจัดเอกสารอยู่
ตุลยา หญิงสาววัยสามสิบต้นๆ สวมสูทสีเทาอ่อน ผมประบ่าเรียบเนี๊ยบ ดวงตาฉายแววมั่นใจ เธอหันมายิ้มให้เขาเมื่อเห็นว่าเขาเดินเข้ามา
“คณิน! เมื่อวานเราขอโทษนะที่ส่งเอกสารล่าช้า งานด่วนเข้ามาน่ะ เลยเสร็จช้ากว่าที่นัดไว้”
“ไม่เป็นไรหรอก แต่อย่าช้าแบบเมื่อวานอีกนะ กว่าเราจะได้กลับบ้านตั้งตีสอง”
“ตายแล้ว ขอโทษอีกครั้งนะ”
“อื้ม ช่างเถอะ”
จากนั้นทั้งคู่เดินเข้าไปในห้องประชุมขนาดเล็ก ร่วมกันตรวจสอบแผนการตลาดและรายละเอียดของโครงการใหม่ที่ทั้งสองฝ่ายร่วมมือกันพัฒนา บรรยากาศในห้องเต็มไปด้วยความเป็นมืออาชีพและเสียงพูดคุยสลับเสียงคลิกเมาส์และกระดาษ
หลังจากการประชุมจบลงในช่วงเย็น ตุลยาจัดเอกสารใส่แฟ้มเรียบร้อย ก่อนจะหันไปถามคณิน
“เย็นนี
