นภัสสรสูดลมหายใจเข้าลึกๆฝืนยิ้มบนใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวด เธอเดินเข้าไปในห้องโถงนั้น และหยุดอยู่ตรงหน้าคุณหญิงพรวิมลกับคณิน
“ภัสสรผลเป็นไงบ้าง” ผู้มีพระคุณของเธอหันมาถามด้วยความหวังว่าจะได้รับข่าวดี
ทว่าท่านมองผ่านสีหน้าอันเรียบเฉยของภัสสรก็พอจะเดาออกว่าผลที่ออกมาคงไม่เป็นไปตามที่คาดไว้
“หนูไม่ได้ท้องค่ะ อาการของหนูเกิดจากความเครียดเท่านั้น....”
“ไม่ท้องก็ไม่เป็นไร ไว้วันหน้าก็ท้องได้” คุณหญิงพรวิมลพยักหน้าเล็กน้อย สำหรับนภัสสรท่านไม่ได้กดดันว่าต้องท้องหรือไม่ท้องซึ่งแตกต่างจากคณินอย่างสิ้นเชิง
หลังจากมาแจ้งข่าวให้คุณท่านรับรู้แล้ว เธอก็ยกมือไหว้อย่างสุภาพเพื่อขอตัวไปพักผ่อนเพราะเดินทางเหนื่อยมาทั้งวัน
คณินที่ยืนอยู่ข้างๆ ตัดสินใจเดินตามนภัสสรไป กระทั่งเธอรู้ตัวและหันมามองเขาด้วยความสงสัยเพราะปกติแล้ว เขาไม่เคยเดินตามเธอสักครั้ง
“คุณคณินมีอะไรหรือเปล่าคะ”
“ที่ไปโรงพยาบาลวันน
