เช้าวันรุ่งขึ้น
ในขณะที่คุณหญิงพรวิมลเพิ่งตื่นนอนได้ไม่นาน สายตาของท่านเหลือบไปเห็นกระดาษโน้ตกับพวงมาลัยที่วางอยู่บนโต๊ะข้างเตียง
ฝ่ามือที่มีรอยเหี่ยวย่นหยิบมันขึ้นมาอ่าน
‘คุณหญิงคะ หนูต้องไปทำธุระที่ต่างจังหวัดสักพักหนึ่ง คงไม่ได้กลับบ้านเร็ว ๆ นี้’
ไปต่างจังหวัดงั้นหรอ...
นอกจากไปเรียนมหาวิทยาลัย เธอก็ไม่เคยไปต่างจังหวัดอีกเลย....
แปลกจริง....
คุณหญิงพรวิมลรู้สึกถึงบางอย่างที่ผิดปกติ ท่านมีลางสังหรณ์ใจว่าครั้งนี้เธอไปแล้วจะไม่กลับมาอีกเลย
ท่านให้แม่บ้านโทรติดต่อนภัสสรหลายครั้งก็ไม่สามารถติดต่อได้ คงต้องรอให้เธอติดต่อกลับมาเท่านั้น
คุณหญิงหยิบกระดาษโน้ตกับพวงมาลัย ไปที่ห้องของลูกชายตัวเอง ท่านเห็นคณินนอนหลับสนิทอยู่บนเตียง
ไม่รู้ว่าเมื่อคืนกลับจากผับกี่โมง เนื้อตัวมีแต่กลิ่นแอลกอฮอล์
ร่างสูงโปร่งนอนซุกอยู่ใต้ผ้าห่มราวกับไม่อยากตื่นขึ้นมาเผชิญกับโลกภายนอก
“คณิน... ตื่นลูก คณ
