ในเช้าวันอาทิตย์ที่แสนสบายภาคภูมินอนกอดภรรยาสาวอยู่บนเตียงอย่างมีความสุขโดยมีลูกน้อยนอนอยู่ตรงกลาง แต่แล้วชายหนุ่มก็รู้สึกได้ถึงฝ่ามือเล็กๆ ที่แตะมาบนใบหน้าพร้อมเสียงเล็กๆ ที่ยังพูดไม่เป็นคำเท่าใดนัก
“ปะ ปะ” ภาคภูมิตื่นเต็มตาเมื่อรู้ว่าเจ้าของฝ่ามือเล็กๆ คือลูกสาวตัวน้อยที่ตื่นแล้วและต้องการหาเพื่อนเล่น
“จ๊ะเอ๋ ใครเอ่ย” ภาคภูมิอุ้มลูกสาวไปกอดแนบอกและหอมแก้มจ้ำม่ำนั้นอย่างแสนรัก ด.ญ. พลอยขวัญ วัฒนาวิวัฒน์หรือน้องพรีม ชื่อที่ผู้เป็นย่าตั้งให้คล้องจองกับชื่อของท่านขณะนี้มีอายุได้หนึ่งขวบเศษซึ่งกำลังน่ารักน่าชังจนทุกคนในบ้านพากันหลงอย่างหนัก พราวฟ้าตื่นขึ้นเมื่อได้ยินเสียงลูกผู้เป็นแก้วตาดวงใจส่วนหนูน้อยเมื่อเห็นมารดาตื่นแล้วก็ชูสองแขนป้อมๆ นั้นให้อุ้มพลางทำปากจู๋อย่างที่ชอบทำเป็นประจำเมื่อเวลาหิว
“หิวแล้วเหรอลูก” พราวฟ้าถามพลางอุ้มลูกน้อยให้ดื่มนมจากอกโดยไม่รอช้า ภาคภูมินั่งโอบภรรยาจากด้าน
