“ทุบพอหรือยัง”
บัวบุษยาเบี่ยงหน้าหลบทันทีเมื่อเห็นเขาจ้องตาเธอเขม็งพลางชักสีหน้าดุใส่ ทั้งที่เธอต่างหากที่ควรโกรธเขา
“ทำไม คุณจะทุบฉันคืนเหรอ นิสัยอย่างคุณ ถ้าจะทำร้ายผู้หญิงด้วยก็คงไม่แปลก”
จาคอบไม่รู้ว่าอะไรทำให้คุณหมอสาวคิดกับตัวเองในแง่ลบมากมายขนาดนี้ หรือเพราะว่าเขาถูกตราหน้าว่าเป็นพวกมาเฟีย หรือพวกมหาเศรษฐีที่ร่ำรวยมาจากธุรกิจสีเทา เธอถึงมองเขาในแง่ลบ
“กับผู้หญิง ผมไม่เคยทำร้าย ผมถนัดทำรักให้มากกว่า ถ้าไม่เชื่อ ผมจะทำให้หมอดู” เสียงราบเรียบกับใบหน้าแดงก่ำทำให้บัวบุษยามองหน้าเขา
“ไม่ อย่ามาทำบ้าๆ กับฉัน”
ดวงตาสองคู่สบกัน ยิ่งจ้องหน้าเขา หัวใจดวงน้อยยิ่งเต้นระส่ำ มือหนาเคลื่อนมาประคองใบหน้างามไม่ให้หลบสายตาไปเขา พอดวงตาสบประสานกัน จาคอบก็ไม่พูดอะไรอีก
“ถ้าเป็นคนอื่นทำแบบนี้ ผมจับตัดมือไปแล้ว แต่กับมือนุ่ม นิ้วสวยๆ ของหมอ ผมตัดไม่ลง กลัวอนาคตลูกมีแม่นิ้วด้วน เก็บมือสวยๆ ของหมอเอา
