ในขณะที่เธอคิดว่าอยากเป็นนางมารซัดเข็มพิษใส่เขา แต่ความเป็นจริง จาคอบมือไวกว่ามาก เขากำลังซัดความวาบหวามใส่เธออย่างถี่ยิบ กระโปรงตัวสวยถูกเลิกมากองที่เอวคอดบาง บัวบุษยาหวีดร้องด้วยความตกใจจนน้ำตาคลอหน่วย ในขณะที่มือกร้านจากการจับถือปืนกำลังเคลื่อนสอดแทรกเข้าไปยังปราการด่านสุดท้าย
“อย่านะ เอาออกไป” น้ำเสียงหวานสั่นพร่า แล้วก็ต้องตกใจเมื่อเห็นสายตาของเขากำลังก้มมองไปที่แพนตี้ “อย่ามอง”
“ไม่ทันแล้ว”
บัวบุษยาอายจนต้องหนีบขาเข้าหากันโดยอัตโนมัติ เมื่อเห็นเขามองไปยังกึ่งกลางร่าง จาคอบยกยิ้มและใช้มือหนาแทรกไปทันที
“ผมจะทำให้คุณหมอมีความสุขมากที่สุด”
“ไม่เอา”
จาคอบยิ้มร้าย ค่อยๆ ใช้นิ้วแหวกความอ่อนนุ่มเข้าไปเพื่อดูความพรักพร้อม
“อ๊ะ”
บัวบุษยามีสีหน้าบิดเบ้ พร้อมกับสายตารังเกียจแกมตกใจ สองมือเธอผลักไสเขาออก คนที่ไม่ได้สนใจความรู้สึกของผู้หญิงที่เขาร่วมรักด้วยมากกว่าความต้องการของตัวเองรู้สึ
