Hot Roommate 6
2142 คำ
แอ๊ดดดด
"ไอ้รามิล"
ผลัก!!
เมื่อได้ยินเสียงเปิดประตูพร้อมเสียงเรียกจากคนข้างนอก ร่างเล็กเหมือนได้สติกลับมารีบผลักอกแกร่งของร่างสูงตรงหน้าออกทันที
"จิ๊ พี่เอกมีอะไร" เหมือนร่างสูงตรงหน้าจะไม่พอใจคนเข้ามาอย่างยิ่ง เขาจิ๊ปากอย่างไม่สบอารมณ์นักที่มีคนเข้ามาขัดจังหวะเวลานี้
"มึงไม่ต้องมาทำหน้าแบบนั้นใส่กูเลย เรื่องลูกค้ากูเคลียร์ให้ละ"
"ก็ดี ถ้ามันไม่เคลียร์ก็ให้มาเคลียร์กับผมนี่"
"มึงก็หยุดอารมณ์หัวร้อนของมึงลงได้แล้ว ปกติก็ไม่เห็นจะเป็นแบบนี้ มึงกินอะไรมาผิดสำแดงหรือเปล่าวะ"
"พูดมากว่ะพี่ เข้ามามีอะไร"
ร่างสูงเลิกคิ้วถามพี่เอกออกไป ถ้าเข้ามาโดยไม่มีอะไรเดี๋ยวได้รู้กันแน่
"ก็เรื่องฟอร์มวงไง ที่กูบอกให้มึงมาเป็นมือกีตาร์ นี่แพรพลอยคนที่มึงจะต้องร่วมวงด้วย"
"ห้ะ! จริงเหรอ เขาเนี่ยนะพี่เอก"
เสียงนี้ไม่ใช่เสียงของรามิล แต่เป็นเสียงของร่างเล็กเจ้าของชื่อต่างหาก
"พลอยจะตะโกนทำไมเนี่ยอยู่ใกล้กันแค่นี้"
"เป็นฉันแล้วทำไมเหรอ ไม่พอใจ?" ร่างสูงของรามิลหันมาสบตากับเธอ นี่เขาทำหน้าแบบอื่นไม่เป็นแล้วใช่ไหมนอกจากหงุดหงิด อยากเอามือไปบีบหน้าเขาจริงๆ
"ก็เปล่า แค่คิดไม่ถึงต่างหาก"
"เดี๋ยวก่อนดิ ยังไม่ทันได้เล่นร่วมกันพวกมึงอย่าพึ่งทะเลาะกันได้ไหม" พี่เอกหันมาห้ามปรามพวกเธอทั้งสอง "พลอย นี่รามิลคนที่จะมาเป็นมือกีตาร์คนใหม่ให้เรา สนิทกันไว้ก็ดีนะ ตอนขึ้นไลฟ์จะได้ไม่เกร็งกัน"
ทั้งเธอและเขาต่างลอบมองสบตากันยามพี่เอกพูดว่าสนิทออกมา แล้วทำไมเธอต้องนึกไปถึงฉากเมื่อหนึ่งปีที่แล้วทุกทีเลย
"พี่อยากให้ผมกับเธอสนิทกันขนาดไหนล่ะ จะได้จัดให้สมใจพี่หน่อย"
"...!!" ร่างเล็กถลึงตาใส่ร่างสูงไปหนึ่งที แต่เขาทำแค่ลอบยิ้มมุมปากให้เธอเท่านั้น
"ก็พอประมาณ แต่ไม่ใช่สนิทกับพลอยคนเดียวนะ มึงจะต้องทำความรู้จักกับทุกคนในวง จะได้ทำงานร่วมกันได้โดยไม่มีปัญหาทีหลัง"
"ว้า แย่จัง พอดีผมอยากสนิทกับคนที่ผมสนใจเท่านั้นนี่สิ"
ประโยคหลังรามิลหันหน้ามาพูดกับเธอ ทำร่างเล็กเลิ่กลั่กทำตัว
ไม่ถูกกันเลยทีเดียว
"มึงอย่ามาเรื่องมาก เอากีตาร์ไปซ้อมเพลงกับเธอก่อน ส่วนพลอยก็ฝึกดีดกีตาร์ด้วยนะให้รามิลสอนแล้วกัน"
"ดะ เดี๋ยวก่อนสิพี่เอก ทำไมต้องให้พลอยฝึกกีตาร์กับเขาด้วยล่ะ"
"ก็ลูกค้าเขาขอมา พี่ก็ต้องจัดให้สิ เขาอยากเห็นนักร้องโชว์เล่นกีตาร์บ้างน่ะ"
มาขอกันแบบนี้เธอคงปฏิเสธอะไรไม่ได้แน่นอน แต่จะให้เธอมาฝึกกับเขาเนี่ยนะ ขนาดหน้าเขายังไม่อยากจะมองเท่าไหร่เลย มันกระดากอายยังไงไม่รู้
"ไอ้รามิลกูฝากพลอยด้วยนะ"
"ฝากแล้วไม่คืนนะพี่"
"ไอ้นี่ยังจะมาพูดเล่นอีก กีตาร์อยู่ตรงนู้นนะไปเอามาใช้ได้เลย"
และก่อนที่พี่เอกจะเดินหันหลังออกไป ร่างเล็กเพิ่งนึกอะไรออกจึงเอ่ยพูดก่อนที่พี่เอกจะเดินไปยังประตู
"เดี๋ยวก่อนพี่เอก คืนนี้พลอยขอกลับเร็วหน่อยนะ พลอยไม่ได้เอารถมา"
"อ้าวเหรอ" พี่เอกหยุดชะงักสักพักก่อนจะหันมาพูดกับร่างสูงใกล้เธอ" ไอ้รามิลมึงอยู่หอ LT ที่เดียวกับพลอยไหม ฝากมึงไปส่งพลอยด้วยดิ"
"มะ ไม่..." เป็นไร
"ได้ดิพี่ ไม่มีปัญหาอยู่แล้ว ไหนๆ ก็จะสนิทด้วยแล้ว"
ร่างเล็กตั้งท่าจะปฏิเสธเขาไป แต่ร่างสูงกลับพูดตัดหน้าเธอไปก่อน
"ดีแล้ว ยังไงก็ต้องอยู่ด้วยกันอีกนาน"
"งั้นขอเหล้ามาจิบซักขวดด้วยพี่ จะได้มีกำลังใจในการสอนคนแถวนี้หน่อย"
"...!!" ชิ ถ้าจะจำใจสอนเธอขนาดนั้นไม่ต้องสอนก็ได้ปะ ให้เธอไปเรียนรู้ด้วยตัวเองยังจะดีกว่า
"เดี๋ยวให้เด็กเอามาให้แล้วกัน กูขึ้นไปดูงานก่อนละ แล้วอย่าสร้างเรื่องอีกล่ะ ไม่งั้นกูจะมาคิดบัญชีทีหลัง"
"ผมไม่ใช่คนแบบนั้นซะหน่อย"
กริ๊ก~
เมื่อประตูปิดลง ร่างเล็กเดินหันหลังไปหยิบกีตาร์ที่ตั้งพิงอยู่หลัง
ล็อกเกอร์ทันที ไม่อยากเสวนากับคนแถวนี้มากนัก
"นี่เธอเล่นเป็นเหรอ ฉันเห็นกีตาร์เธอในห้องด้วย"
"..." ชิ ไม่อยากตอบเขาเลยจริงๆ
"ถามทำไมไม่ตอบล่ะ ปากอมอะไรอยู่หรือไง"
"ไม่ได้อมอะไรซะหน่อย"
"ก็นึกว่าอยากอม... หมายถึงอมยิ้มน่ะ เอาหน่อยไหม" เขาพูดพร้อมกับหยิบลูกอมออกมาจากกระเป๋ากางเกง นี่เขานึกว่าเธอไม่รู้หรือไงห้ะ! ไอ้คำพูดสองแง่สองง่ามแบบนั้น อมที่ไม่ได้แปลว่าอมยิ้มน่ะสิ
"ฉันไม่เอา ไหนล่ะมาสอนฉันสักทีสิ"
"รีบร้อนจังนะเธอนี่" ร่างสูงเดินแล้วมานั่งลงข้างๆ เธอยังโซฟา
ตัวยาว และก่อนที่เขาจะสอนเธอนั้นประตูห้องก็ได้เปิดออกอีกรอบ
แอ๊ดดด
"เห็นว่ามิลจะดื่มเหรอ พี่เอาเหล้ามาให้น่ะ" พี่พนักงานในร้านเดินเข้ามาพร้อมเหล้าหนึ่งขวด โซดาอีกสองแล้วก็ถังน้ำแข็งอีกหนึ่ง’
"อ่า ขอบคุณครับ"
"อยากได้เด็กนั่งดริ๊งด้วยไหม เดี๋ยวพี่เรียกให้"
"ไม่ดีกว่า พอดีมีเด็กอยู่แล้วครับ" ร่างสูงข้างกายยกมือขึ้นมาโอบไหล่เธอเบาๆ ร่างเล็กหดไหล่หนีแต่เขาก็ยังโอบเธอไว้อยู่ดี
ตึกตัก ตึกตัก
บะ บ้าไปแล้วแน่ๆ ทำไมเธอต้องมาตื่นเต้นเพียงแค่เขาโอบไหล่เธอกัน
พี่พนักงานวางของไว้บนโต๊ะตรงหน้าของพวกเธอก่อนจะเดินออกจากห้องไป
"นี่ไม่ต้องโอบกันขนาดนั้นก็ได้ แล้วฉันก็ไม่ใช้เด็กนั่งดริ๊งของนายด้วย" เธอเอาแขนเขาออกจากไหล่ทันทีเมื่อประตูปิดลง
"ใครบอกว่าเธอเป็นเด็กนั่งดริ๊ง"
"ก็นาย..."
"ฉันแค่บอกว่าเธอเป็นเด็กฉันแค่นั้นเอง"
"...!!" นะ นี่มันแย่กว่าอีกนะ ใครเป็นเด็กเขากัน
"ฉันไม่..."
"ฉันว่าเรามาเริ่มกันเลยดีกว่า เธออยากให้ฉันสอนเพลงอะไรล่ะ" พูดมาถึงตรงนี้เธอก็ยังไม่ได้คิดเลยว่าจะเอาเพลงอะไรไปเล่น
"ฉันยังไม่คิดเลย"
"งั้นก็คิดไปก่อน ฉันจะดื่มรอแล้วกัน" ไม่พูดเปล่าคนข้างกายเอื้อมมือไปเปิดขวดเหล้าเทใส่ในแก้วเป็นที่เรียบร้อย
ชิ เหมือนไม่เต็มใจจะสอนเธอจริงๆ นั่นแหละ
เมื่อเห็นว่าเขามัวแต่ดื่มเหล้าไม่สนใจเธอแล้ว ร่างเล็กร้องเพลงพึมพำในลำคอ พลางดีดกีตาร์คลอไปด้วยเบาๆ
"บอร์ด"
"ห้ะ?"
"ฉันบอกว่าเธอดีดเสียงมันบอร์ด กดสายแน่นๆ หน่อย ไม่ใช่แบบนั้น นิ้วกลางกดให้แน่นกว่านี้" ร่างเล็กหันหน้าไปมองเสี้ยวหน้าของรามิล เห็นนั่งดื่มเหล้าก็คิดว่าไม่ได้สนใจไยดีอะไรเธอ ที่แท้ก็แอบดูเธออยู่นี่เอง
"ก็ฉันเล่นไม่เป็น ทำไมนายไม่สอนให้ดีล่ะ นายเล่นเป็นหรือเปล่า
เนี่ย!" ร่างเล็กเริ่มโวยวาย เขาเอาแต่สั่งอยู่ได้ ไม่ยอมมาทำให้เธอดู เล่นเป็นจริงหรือเปล่าก็ไม่รู้
"งั้นก็มานั่งนี่"
พรึบ!
มือหนาของเขารวบร่างเล็กขึ้นมานั่งบนตักตัวเอง พลางเอื้อมมือโอบเธอเบาๆ ใช้นิ้วเรียวยาวทาบทับกับนิ้วของเธอให้กดสายกีตาร์ให้แน่นขึ้น
"ดะ เดี๋ยวก่อนสิ ไม่เห็นต้องทำถึงขนาดนี้เลย"
เธอพยายามจะดิ้นออกจากตักแกร่งของเขา แต่มืออีกข้างกลับยึดเอวเธอไว้แน่นไม่ให้เธอลงง่ายๆ
"ก็เธออยากให้สอน นี่ไง จะได้สอนถนัดหน่อย เอ้าไหนลองดีดดูซิ" เสียงแหบของเขากระซิบชิดใบหู เธอได้กลิ่นเหล้าออกมาจากลมหายใจของเขาด้วย
ร่างเล็กลองดีดตามที่เขาบอก ปรากฏว่าเสียงดูดีขึ้นจริง
"เห็นไหมว่าต้องกดแน่นๆ แบบนี้ แล้วทีนี้ลองเปลี่ยนคอร์ดดู" เสียงของเขาคลอเคลียอยู่ตามลำคอ นิ้วมือของเธอเลื่อนไปตามนิ้วของเขาบนสายกีตาร์
"พลอย"
เธอหันหน้าไปตามเสียงเรียกของเขา ทำให้จมูกเธอสัมผัสกับแก้มนิ่มของเขาแผ่วเบา
"อะ! ขะ ขอโทษ" เธอรีบผละใบหน้าออกจากเขาทันที หัวใจเริ่มเต้นกระหน่ำอย่างบ้าคลั่ง นี่เธอไปหอมแก้มเขาได้ไง??? ไม่สิ เขาจะเรียกเธอทำไมเนี่ย
"หึ ไม่ได้ว่าอะไรซะหน่อย จะถามว่าเข้าใจที่สอนแล้วยัง"
"อื้อ เข้าใจแล้ว" เธอตอบกลับไปพลางก้มหน้าหลบสายตาจากเขา หน้าเธอเห่อร้อนไปหมด
"อยากกลับยัง หรือให้สอนต่อดี"
"กลับเลยก็ได้" เธอบอกเขาเสียงแผ่ว ร่างสูงอุ้มเธอลงจากตักให้นั่งลงบนโซฟาตามเดิม
"อะ นี่กุญแจรถฉัน เอาไปสิ"
"หือ? ให้ทำไม" ร่างสูงยื่นกุญแจรถของเขาให้เธอ แต่ร่างเล็กไม่ยอมรับไว้ เขาจะให้เธอทำไมในเมื่อกลับพร้อมกันไม่ใช่เหรอ
"ฉันดื่มมา หรือเธออยากให้ฉันขับล่ะ" ได้ยินดังนั้นเธอเอื้อมมือไปคว้ากุญแจจากมือเขาทันที ใครจะอยากให้คนเมาขับกัน เธอคงได้ไปเฝ้ายมบาลก่อนกลับหอน่ะสิ
ร่างสูงเดินนำเธอไปทางประตูหลังร้าน เดินไปไม่เท่าไหร่เขาก็หยุดอยู่ตรงหน้ารถสปอร์ตคันหรูสีแดง
"คันนี้คงไม่ใช่ของนายใช่ไหม" เธอถามเขาออกไป ในใจนี่ขอเถอะ ขออย่าให้เป็นคันนี้เลย
"อื้อ คันนี้แหละ ทำไมเหรอ"
"งั้นฉันไม่ขับละ ฉันกลัวทำพัง" เธอพูดพร้อมกับยื่นมือส่งกุญแจรถให้เขาไป
"พังก็ซื้อใหม่ แต่ชีวิตของเธอซื้อใหม่ไม่ได้แล้วนะ ถ้าฉันพาเธอลงข้างทาง" เขาว่าพลางจ้องหน้าเธอไปด้วย แบบนี้เหมือนกดดันเธอเลย
เอาวะ พังก็แค่ซ่อมให้เขาเอง? ฮืออออ เธอจะเอาตังค์ที่ไหนมาซ่อมให้เขาเนี่ย แต่ก็ยังรักชีวิตอยู่เหมือนกัน
"โอเค ขับก็ขับ อย่ามาว่าฉันทีหลังแล้วกัน"
"เธอขับดีๆ ดิ ฉันจะอ้วกแล้วเนี่ย" ร่างเล็กขับรถซัดโค้งสุดท้ายก่อนจะมาหยุดอยู่ใต้หออย่างปลอดภัย ร่างสูงที่นั่งมาข้างคนขับบ่นเธอตลอดทางยันเธอจอดรถลงใต้หอกันเลยทีเดียว
"อย่านะ! ถึงหอแล้ว"
"ฉันว่า...ฉันก็ดื่มไปไม่เท่าไหร่นะ เจอเธอขับรถแบบนี้ทำฉันมึนไปหมด"
"ก็นายให้ฉันขับเองนะ ไหวหรือเปล่า" เธอเดินไปพยุงตัวเขา เพราะร่างสูงดูโอนเอนเหมือนจะล้มลงได้ทุกเมื่อ ชิ เธอขับรถธรรมดาจะตาย เขาต่างหากที่ดื่มจนเมาแล้วมาโทษเธอว่าขับรถไม่ได้เรื่อง
แกร๊ก
ร่างเล็กไขกุญแจเข้าห้องเธอ พยุงร่างสูงของเขาเข้ามาในห้อง ก่อนจะพยุงต่อไปยังห้องนอนของเขา
"นี่นาย อย่าทิ้งตัวมาทางฉันได้ไหม มันหนักนะ"
"อืออ~" เขาทำเพียงแค่ครางในลำคอเท่านั้น เมื่อกี้ยังดีๆ อยู่เลย
ไหงถึงห้องแล้วเป็นแบบนี้ไปได้ จะมาสำออยใส่กันหรือไงห้ะ!
ฟุบ!
เธอทิ้งร่างเขาลงบนเตียง ก่อนจะเดินอ้อมมาถอดรองเท้าให้เขา
"นี่นายอยู่นิ่งๆ ได้ไหม มันถอดยากนะ"
"เธอทำอะไรน่ะ" ร่างสูงเงยหน้าขึ้นมาดูเธอนิดหน่อย ขณะที่เธอถอดรองเท้าให้เขาเสร็จ
"ฉันไปแล้วนะ เปิดแอร์ให้แล้วด้วย" เธอว่าก่อนจะลุกขึ้นเดินไปยังประตูห้อง
"อย่าพึ่งไป"
"หือ?"
"มานี่ก่อนดิ" ร่างสูงกวักมือเรียกให้เธอเข้าไปหาเขา ร่างเล็กไปหยุดยืนใกล้เตียงของเขา พลางจ้องมองใบหน้าหล่อของเขาอย่างมีคำถาม
"มีอะไรเหรอ"
"ถอดเสื้อให้หน่อยสิ"
- ผู้เขียน
