Hot Roommate 11
2450 คำ
"พลอย ทำไมสภาพแกเป็นแบบนั้นได้เนี่ย ไม่สบายเหรอ" ทันทีที่เธอเดินเข้าไปยังใต้ถุนคณะของอิ้ง เพื่อนสาวก็ทักถามถึงสภาพภายนอกเธอทันที
"ก็เปล่าหรอก ไม่ได้นอนเฉยๆ" เธอเดินไปนั่งฝั่งตรงข้ามกับเพื่อนสาวก่อนจะฟุบหน้าลงกับโต๊ะอย่างหมดสภาพ
"ไหวไหมเนี่ย ทำอะไรอีกล่ะถึงไม่ได้นอน"
กึก!
คำถามนี้ทำเธอชะงักไปเล็กน้อย เธอไม่อยากจะบอกเพื่อนสาวว่าเมื่อคืนเธอทำอะไรกับใคร กว่าจะได้นอนก็ปาไปเกือบตีสองเพราะมัวแต่ฟาดกับรามิลอยู่
เธอเงยหน้าขึ้นมองเพื่อนเล็กน้อย ก่อนจะตอบไปเสียงอู้อี้
"ฉัน...ดูซีรีส์จนเกือบตีสองน่ะ"
"ห้ะ! คนอย่างแกเนี่ยนะดูซีรีส์ ฉันไม่เคยเห็นแกดูตั้งแต่มัธยมแล้วเหอะ นึกไงถึงดูได้ล่ะ"
หะ เหี้ยแล้วมั้ยล่ะ เธอลืมคิดไปซะสนิทเลยว่าอิ้งรู้ว่าเธอไม่ดูซีรีส์
ก็ในหัวเธอตอนนี้มันคิดได้แค่นี้อะ T.T
"กะ ก็อยากดูขึ้นมาเฉยๆ แกอย่ามาถามเซ้าซี้ได้ไหมเนี่ย ไหนบอกจะชวนฉันมานั่งเป็นเพื่อนไง" แพรพลอยใช้ไม้บรรทัดยางที่อยู่ใกล้มือมาตีหัวเพื่อนเบาๆ
"อะ! เจ็บนะ แค่ถามเองทำเป็นเรื่องใหญ่ไปได้"เพื่อนสาวเอามือ
กุมหัวที่โดนเธอตีป้อยๆ แต่สักพักก็ยื่นหน้าเข้ามาใกล้เธอ "เดี๋ยวนะ ทำไมปากแกแตกด้วย" อิ้งยื่นมือมาจับคางเธอพลิกดูไปมาอย่างสังเกต จนเธอต้องจับมืออีกฝ่ายออกพร้อมหลบสายตา
"ฉันกัดปากตัวเอง ไม่มีอะไรหรอกแก" เธอเม้มปากตัวเองเบาๆ รามิลเขาทำเธอเกินไปแล้ว!!! เธอขมุบขมิบด่าเขาในใจไป
"อ้าวเหรอ นึกว่าโดนใครกัดมา ฮ่าๆ" ถึงจะรู้ว่าเพื่อนแค่แกล้ง แต่เธอก็อดที่จะร้อนตัวไปไม่ได้เหมือนกัน
"อิ้ง! พูดไรเนี่ยใครจะมากัดปากฉันได้นะห้ะ"
"แค่พูดเล่นเอง ทำไมต้องขึ้นเสียงใส่ด้วยเนี่ย"
"กะ ก็ใครใช้ให้พูดเล่นกันล่ะ"
"ชิ ปกติพูดไม่เห็นโวยวายเลย แปลกๆ นะแก"
อยากจะถามอิ้งไปเหมือนกันว่าเธอไม่เนียนขนาดนั้นเลยเหรอ
"หุบปากไปเลย ทำงานของแกไปซะอิ้ง"
"เออ! รู้แล้วน่าาาา ทำหน้าบูดไปได้" เมื่อเห็นว่าเพื่อนสาวก้มหน้าลงไปทำงานต่อก็ทำเธอลอบถอนหายใจออกมาเบาๆ จะมาช่างสังเกตอะไรเธอนักหนาน่ะห้ะ ยังดีที่เธอใช้รองพื้นหนาพอสมควรมาปกปิดรอยตรงคอ ไม่อย่างนั้นอิ้งได้ถามเธอยับแน่ๆ ยัยนี่น่ะขี้สงสัยจะตาย มีเพื่อนหรือโคนัน
ก็ไม่รู้
Rrrrrrrr
ในขณะที่กำลังนั่งเท้าคางมองอะไรไปเรื่อยเปื่อย โทรศัพท์เธอที่ตั้งอยู่บนโต๊ะก็แผดเสียงขึ้นมาจนทำให้ทั้งเธอและอิ้งต่างมองไปยัง
จุดเดียวกัน
ชื่อ [มินตรา] ปรากฏอยู่ในจอโทรศัพท์ เธอว่าเธอโทรหาน้องไปเมื่อวันก่อนแล้วนะแต่ก็โทรไม่ติด
"ไปรับโทรศัพท์ก่อนนะ" แพรพลอยหันไปบอกอิ้งที่หรี่ตามองเธออยู่
ใครมันจะไปคุยเรื่อง Roommate ให้เพื่อนอย่างอิ้งฟังกัน ได้โดนสาวไส้กันพอดีว่ารูมเมทเธอไม่ใช่ผู้หญิงอย่างที่บอกไป
"คุยตรงนี้ก็ได้ ฉันไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย"
"ไม่อะ เดี๋ยวรบกวนการทำงานของแกเปล่าๆ" ไม่รอให้เพื่อนทักท้วงอะไร เธอรีบปลีกตัวมารับโทรศัพท์ตรงบันไดทางหนีไฟทันที
"ฮัลโหล น้องมินตรา"
"พี่พลอยโทรหาหนูเมื่อวันก่อนใช่ไหมคะ พอดีโทรศัพท์หนูมันเสียเลยส่งซ่อมน่ะค่ะ เพิ่งไปเอาวันนี้เอง พี่มีอะไรหรือเปล่าคะ"
เอ่อ... จะบอกน้องยังไงดีเนี่ย!! ก็วันนั้นที่โทรไปหาน้อง เธออยากจะถามว่ารูมเมทเธอไม่ใช่ผู้หญิงอย่างที่เข้าใจเหรอ แต่มาวันนี้เธอได้ทำข้อตกลงกับรามิลไปแล้วนี่สิ
"คือเรื่องรูมเมทน่ะ พี่อยากจะถามว่าไม่ใช่น้องเหรอที่ต้องมาอยู่กับพี่"
"อ่า คือว่าวันที่พี่โทรมาถามเรื่องหอ หนูคิดว่าหนูบอกพี่ไปแล้วน้าา พี่บอกโอเคแล้วด้วยอะที่พี่ชายหนูจะไปอยู่"
"หือ? น้องบอกพี่แล้วเหรอ?"
จำได้ว่าวันนั้นฝนตกด้วย หรือเธอจะไม่ได้ยินเองวะนั่น
ฮือออออ ตายๆ ก็ไม่ได้ยินจริงๆ หนิ วันนั้นเธอกลัวว่าน้องจะเอาคนอื่นไปอยู่แทนเธอเลยตอบตกลงไปแทบจะทันที
"ใช่ค่ะ พี่ไม่โอเคหรือคะ? แต่พี่สบายใจได้น้าา พี่ชายหนูโคตรจะสุภาพบุรุษที่หาจากโลกใบนี้ไม่ได้แล้ว"
"=_=!!" เดี๋ยว!! ตรงไหนก่อน???
"ให้เกียรติผู้หญิงด้วย"
"-_-!" ว่าไปปปปป
"พี่มั่นใจได้เลยว่าพี่จะอยู่อย่างปลอดภัย ถ้าพี่ชายหนูอยู่ด้วย"
"YoY!!" ให้พี่อยู่ให้ครบ 32 ก่อนหมดสัญญาเรื่องค่าประกันเถอะมินตรา
"แล้วอีกอย่างนะ หนูคิดว่าพี่ชายเขาเหมือนจะชอบผู้ชายด้วยกันอะ"
"O_O!!" เอ่อ...พี่แค่อยากถามว่าน้องรู้อะไรจริงๆ เกี่ยวกับพี่ชายน้องบ้างเหอะ!!
อะไรกันวะเนี่ย ที่พูดมามันไม่ตรงปกตามที่บอกเลยนะ ToT~
"น้องแน่ใจเหรอว่าพี่ชายน้องเป็นเกย์จริงๆ"
แพรพลอยลองสอบถามน้องไป แต่ที่เขาทำเธอไปเมื่อคืน เกย์เขาทำกันเหรอ!! เอาซะขาเธอสั่นเลยนะ
หือออ?? หรือว่าเขาจะเป็นเกย์จริงๆ หว่า O.O!! แค่เรื่อง Sex Roommate มันคือข้ออ้างที่จะปกปิดความจริงหรือเปล่าเนี่ย!!
"ก็หนูไม่เคยเห็นพี่ชายคบกับผู้หญิงคนไหนเลยอะ แล้วก็ชอบอยู่กับแก๊งผู้ชายด้วย"
"=.=!!" ปะ เป็นไปได้เหรอ??
"เพราะฉะนั้นพี่สบายใจได้เลยนะ พี่ชายหนูจะไม่แตะต้องพี่แม้แต่ปลายก้อย"
"อ่า~ ขอบใจนะที่พูดให้พี่สบายใจขนาดนั้น YoY~"
ซะเมื่อไหร่ล่ะ!!!! ถ้าน้องมันรู้ว่าเธอโดนพี่ชายน้องมันจัดซะยกใหญ่จะทำหน้ายังไง
"ไม่มีปัญหาค่ะ งั้นเดี๋ยวว่างๆ หนูจะไปทำความรู้จักกับพี่ที่ห้องนะคะ มินอยากเจอพี่มากๆ ค่ะ"
"ได้สิ แล้วโทรมานะ T.T"
เธอกดตัดสายน้องมินตราไปในทันที จบแล้วเพื่อนร่วมห้องที่เธอใฝ่ฝัน ที่น้องพูดมานั้นเธอสัมผัสแทบไม่ได้ทุกข้อที่กล่าวมาเลยนะ แต่ทำไงได้ประกันก็อยากได้ แฟนปลอมๆ ก็อยากให้เขาช่วย ส่วนเรื่องเซ็กซ์ก็แค่ผลพลอยได้ เพราะเธอเองก็แค่อยากลองมันเท่านั้น?? เห้อออ~ หยุดคิดได้แล้ว ถือว่าเคลียร์กับน้องมินตราไปแล้วเรียบร้อย
คิดได้แบบนั้นเธอจึงเดินออกจากมุมว่าจะเดินกลับไปหาอิ้งที่โต๊ะ
ผลัก!
แปะ!!!
"อะ! โทรศัพท์ฉ้านนนนน!!" เธอร้องออกมาทันทีเมื่อเห็นโทรศัพท์สุดที่รักหล่นไปอยู่แทบปลายเท้าพร้อมกระเด็นอีกสองตลบ เพราะเดินออกมาไม่ทันได้ดูว่าใครเดินลงมาจากบันไดหนีไฟจึงชนเข้ากับร่างหนึ่งเต็มๆ
"เห้ย! ขอโทษ ไม่คิดว่าจะมีใครโผล่มาจากซอก" เธอก้มไปหยิบโทรศัพท์ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองคู่กรณี
เอ๊ะ? นายห้องสมุดคนนั้นหนิ!!
"อ้าวนายเองเหรอ"
"เจอกันอีกแล้วนะ"
อีกฝ่ายส่งยิ้มมาให้เธอนิดๆ พร้อมเอ่ยด้วยน้ำเสียงนุ่มทุ้ม ก่อนจะมองมายังโทรศัพท์ในมือเธอที่หน้าจอแตกเกือบละเอียด
"ไหนเอาโทรศัพท์มาดูหน่อยว่าเสียไหม"
"เห้ยไม่เป็นไร ฉันเดินไม่ระวังเองแหละ" ถึงจะบอกเขาไปแบบนั้นก็ยังจะยื่นโทรศัพท์ไปให้อีกฝ่ายดู
"เครื่องเปิดไม่ติด สงสัยคงต้องซ่อมหรือไม่ก็ซื้อใหม่" ร่างสูงเอาโทรศัพท์เธอไปกดๆ และพลิกไปมา
ToT จริงปะเนี่ย เงินเธอแทบไม่มีแล้วนะ เพราะเพิ่งให้เฮียเพชรไปหยกๆ
"งั้นเหรอ" เธอบอกเขาเสียงหงอยไปเลย จนอีกฝ่ายสัมผัสได้จึงเอ่ยออกมา
"เอาโทรศัพท์ฉันไปใช้ก่อนไหม เดี๋ยวฉันพาของเธอไปซ่อมให้เอง"
"เห้ยอย่าเลย ฉันผิดเองแหละที่เดินมาชนนาย ฉันว่าฉันเอาไปซ่อมเองดีกว่า" เธอโบกมือให้เขาไปทันที ถึงตังค์ในบัญชีจะติดลบก็ตาม Y.Y
"ฉันก็มีส่วนผิดเหมือนกัน เอานี่โทรศัพท์ฉัน"
ร่างสูงยื่นโทรศัพท์ให้เธอไป แต่แพรพลอยก็เกรงใจเกินกว่าจะรับมันมา เพราะเขาเองไม่ผิดเลยนะ เป็นเธอเองที่เดินไม่ระวังไปชนเขาก่อน
"จะดีเหรอ แล้วนายจะใช้อะไรล่ะ"
"ฉันมีสำรอง เธอเอาของฉันไปใช้เถอะ ปกติฉันไม่ค่อยเล่นโทรศัพท์อยู่แล้ว"
"แต่ว่า..."
"ไม่ต้องเกรงใจหรอก ถือว่าเราเป็นเพื่อนกันแล้วนะ"
"เอ๋??" เธอสบตากับเขานิ่ง นี่เธอเป็นเพื่อนกับเขาแล้วเหรอ? ได้เพื่อนมาแบบงงๆ
"เพื่อนกันเขาไม่เกรงใจอะไรกันหรอกนะ" ร่างสูงส่งยิ้มมาให้เธอเบาๆ จนเธอทำอะไรไม่ถูกเหมือนกัน ไม่เคยมีผู้ชายมาขอเป็นเพื่อนกับเธอมาก่อนเลยนะ มีแต่เข้ามาเต๊าะเธอเท่านั้น
"แต่ฉันยังไม่รู้จักชื่อเธอเลย ฉันเบสนะ"
อีกฝ่ายแนะนำตัวให้เธอได้รู้จัก ก่อนจะส่งยิ้มเป็นมิตรมาให้ มันคงเสียมารยาทใช่ไหมถ้าเธอไม่ตอบเขาไป
"ชื่อแพรพลอย แต่เรียกพลอยเฉยๆ ก็ได้นะ"
"โอเคพลอย เป็นเพื่อนกันแล้วนะ :)"
"..." แพรพลอยได้แต่พยักหน้าตอบเขาไปแบบงงๆ
"งั้นเดี๋ยวเรื่องโทรศัพท์ว่ายังไงค่อยโทรไปบอกนะ เธอรอรับสายก็แล้วกัน"
"อ่า ขอบใจนายมากนะ งั้นฉันขอตัวก่อนแล้วกัน เพื่อนรออยู่น่ะ" เธอบอกเขาไปก่อนจะก้าวเดินผ่านหน้าเขาไม่กี่ก้าวก็โดนอีกฝ่ายเรียก
ซะก่อน
"เดี๋ยวก่อนพลอย"
"หือ?" เธอชะงักตัวเล็กน้อยก่อนหันกลับไปหาร่างสูง "มีอะไรเหรอ"
"เที่ยงครึ่งวันนี้ฉันมีเล่นดนตรีที่โรงอาหาร ถ้าว่างก็ไปดูได้นะ มันเป็นโปรเจกต์เล็กๆ ของภาควิชาฉันน่ะ" ร่างสูงบอกเธอเสียงนิ่ม แต่ในแววตาเขาเหมือนคาดหวังให้เธอไปซะอย่างนั้น
"อ่า งั้นขอไปถามเพื่อนฉันก่อนแล้วกัน เพราะต้องทำงานน่ะ"
"อือ ว่างก็ไปแล้วกัน แต่ถ้าไม่ว่างก็ไม่เป็นไร"
เดี๋ยวก่อนนน ทำไมต้องทำน้ำเสียงผิดหวังขนาดนั้นให้เธอด้วยเนี่ย เหมือนเธอจะรู้สึกผิดนิดๆ ด้วย เขาอุตส่าห์ช่วยเรื่องโทรศัพท์ขนาดนี้ ไม่ไปคงใจร้ายไปใช่ไหม?
"งั้น...เจอกันที่โรงอาหารก็แล้วกันนะ" สุดท้ายเธอก็ต้องบอกเขาไปแบบนั้น T.T ร่างสูงยกยิ้มขึ้นมาทันทีก่อนจะขอตัวเดินออกไป
ได้เพื่อนใหม่กับโทรศัพท์ของเขามาแบบงงๆ ด้วย
หนึ่งชั่วโมงถัดมา ณ โรงอาหารกลาง
"พลอย!! แกจะลากฉันมาโรงอาหารทำไมเนี่ย! แกหิวแล้วเหรอยังไม่ถึงเที่ยงเลยนะ"
"เออน่า ตามๆ มาเหอะ เพื่อนฉันเขาอยากให้ฉันมาดูเขาเนี่ย" เธอว่าก่อนจะลากอิ้งมานั่งเก้าอี้ที่คิดว่าใกล้เวทีที่สุดแล้ว เพราะตอนนี้ใกล้จะเที่ยงเต็มทีเลยมีนักศึกษามาจับจองที่นั่งกันเยอะพอสมควร
"เพื่อนเหรอ?? เดี๋ยวก่อนนะ แกมีเพื่อนที่อยู่มหาลัยนี้นอกจากฉันด้วยเหรอพลอย" อิ้งหันมาขมวดคิ้วถามเธอ สงสัยวิญญาณโคนันจะเข้าสิงเพื่อนเธออีกแน่นอน
"ก็เพิ่งจะมีเมื่อกี้เอง"
แพรพลอยบอกเพื่อนเสียงอ่อน จนอิ้งหันมาซัดคำถามเธอยกใหญ่ เบื่อความอยากรู้ของอิ้งจริงๆ
"ใคร? แล้วรู้จักกันได้ไง ผู้หญิงหรือผู้ชาย ใครเป็นคนขอเป็นเพื่อนก่อน"
"=_=!!" นี่เธอสมควรจะตอบคำถามไหนก่อนเหรอ?
"พลอยแกอย่าเงียบดิ ฉันอยากเสื...เอ้ย! หมายถึงอยากรู้เฉยๆ"
"ก็..."
"อ้าวพลอย มาแล้วเหรอ" ในขณะที่กำลังจะตอบคำถามเพื่อนสาวที่เอาแต่จี้จะเอาคำตอบให้ได้นั้น เสียงคุ้นหูก็ดังมาจากข้างๆ ทำให้ทั้งเธอและอิ้งหันไปมองกันแบบไม่นัดหมาย
"เบสเหรอ?" เพื่อนสาวเธอเหมือนหลุดพูดพึมพำเสียงแผ่วออกมา
"อ่า...อื้อ พอดีกลัวไม่มีที่นั่งเลยมาก่อนน่ะ" แพรพลอยหันไปบอกร่างสูงที่ยืนควงไม้ตีกลองอยู่
"เดี๋ยวนะพลอย เพื่อนที่ว่านี่อย่าบอกนะว่าเป็น..."
"อื้อ ก็ใช่อะ"
O.O เมื่อเธอบอกแบบนั้น เพื่อนสาวเธอทำหน้าอึ้งไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เดี๋ยวก่อน!! จะอึ้งทำไมเนี่ย
"งั้นฉันขอนั่งด้วยได้ไหม เพื่อนร่วมวงยังมาไม่ครบเลย"
"ได้เลยเบส นั่งสิ"
"-_-!" นี่ไม่ใช่เสียงเธอตอบเบสไป แต่เป็นเสียงของเพื่อนสาวเธอเอง อะไรจะตื่นเต้นขนาดนั้น
พรึบ!
ว่าแล้วเพื่อนสาวเธอก็กระชากคอเธอไปกระซิบเสียงเบาพอให้ได้ยินกันแค่สองคน
"แกไปรู้จักหนึ่งในแก๊งหนุ่มฮอตของมหาลัยฉันได้ไง เล่ามาด้วยหลังไมค์"
"รู้แล้วน่า ปล่อยคอฉันก่อนหัวจะหลุดแล้วเนี่ย" แพรพลอยหันไปผลักเพื่อนสาวออกเบาๆ
พวกเธอนั่งกันสามคนตรงนี้ แต่เหมือนเธอแทบจะไม่ได้พูดกับเบสเลย มีแต่เพื่อนสาวเธอเท่านั้นที่ถามเขาไปอย่างออกนอกหน้า มีแอบมา
กระซิบกับเธอบ้างว่าแก๊งของเบสจับตัวยาก มีโอกาสก็อยากจะพูดคุยด้วย
"เอ่อ งั้นฉันไปก่อนนะ เหมือนจะเห็นเพื่อนมากันละ" เบสหันมาบอกเธอทั้งสองก่อนจะลุกขึ้นแล้วหันไปโบกมือให้กับเพื่อนเขาที่กำลังเดินมาทางนี้
ชิ้งงงงง~~~
O.O นะ นี่เธอลืมไปได้ยังไงว่าเบสเป็นเพื่อนกับรามิล แล้วตอนนี้เขากำลังเดินมาหาเบสที่ยืนอยู่ใกล้โต๊ะเธอด้วย
ร่างสูงของรามิลจ้องเธอสลับกับเบสด้วยสีหน้าหงุดหงิดนิดๆ
( O.o) >>>"ไอ้เบสมึงคุยกับสาวที่ไหนเหรอ ทำไมกูไม่คุ้นหน้าเลย"
- ผู้เขียน
