ตอนอวสาน

1256 คำ

ภาพผู้ชายร่างกายใหญ่โตที่นอนเอกเขนกอยู่บนเตียงเรียกสีสันบนแก้มนวลให้ระเรื่อขึ้นได้อีกครั้ง ยาหยีปิดประตูเบาๆ ขณะเคลื่อนกายไปหยุดที่ขอบเตียงนอน ร่างทั้งร่างของคอร์เนลมีเพียงกางเกงในแบบบ็อกเซอร์สีเข้มตัวเดียวเท่านั้นสวมใส่อยู่ “มาหาผมสิลูกหยี คิดถึงใจจะขาดอยู่แล้ว” เขากวักมือเรียก และหล่อนไม่เสียเวลาคิดเลยที่จะรีบโผขึ้นไปหาชายหนุ่มบนเตียงนอน เขาตวัดแขนรัดร่างอรชรเอาไว้แน่น พรมจูบทั่วใบหน้างามด้วยความโหยหาจับใจ “ผมไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเราพึ่งห่างกันแค่ไม่กี่ชั่วโมง” ยาหยียกนิ้วมือขึ้นมานับ แล้วพูดเสียงกลั้วหัวเราะ “หกชั่วโมงเองค่ะ แต่คุณทำเหมือนเราห่างกันมาเป็นปี” “แค่นาทีเดียวที่ไม่มีคุณอยู่ข้างๆ ผมก็แทบบ้าแล้วทูนหัวจ๋า เมื่อไรคุณจะเรียนจบกันนะจะได้ไปทำงานเป็นเลขาฯ ส่วนตัวของผมสักที ขืนอยู่ห่างกันแบบนี้ทั้งวัน ผมต้องย้ายออฟฟิศมาไว้ในห้องนอนแน่ๆ เลย” สาวน้อยหัวเราะคิกคัก ลูบไล้นิ้วเรีย

เริ่มอ่านเรื่องราวที่ยอดเยี่ยมได้ที่นี่

ดาวโหลดโดยการสแกนรหัส QR เพื่ออ่านเรื่องราวมากมายฟรี และหนังสือที่ได้รับการอัปเดตทุกวัน

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม