และการรอคอยก็เดินทางมาถึงจุดสิ้นสุดสักที ยาหยีเลือกชุดที่สวยที่สุดมาสวมใส่ พรมน้ำหอมตามผิวกายอย่างพิถีพิถันตามคำแนะนำแกมบังคับของลินดา จากนั้นหล่อนก็ก้าวขึ้นลีมูซีนที่อีวานขับมารับที่หน้าโรงแรมตอนบ่ายสี่โมงแก่ๆ
“วันนี้คุณยาหยีสวยมากเลยครับ นายน้อยเห็นจะต้องตกตะลึงแน่เลย”
นี่คือคำพูดของอีวานที่เอ่ยขึ้นเมื่อเห็นหล่อนที่หน้าโรงแรม หญิงสาวยิ้มเศร้าๆ ความมั่นใจเริ่มหดหายเมื่อตัวเองเข้าใกล้อาณาจักรซีร์ยานอฟทุกขณะ
“บางทีนายน้อยของอีวานอาจจะไล่ฉันราวกับหมูกับหมาก็ได้นะจ๊ะ”
“ไม่หรอกครับ นายน้อยคิดถึงคุณยาหยีจะตาย ทุกคนในบ้านมองออกกันหมด แต่ไม่มีใครกล้าพูดเท่านั้นเอง เพราะหากพูดออกมามีหวังถูกนายน้อยเตะโด่งแน่ๆ”
“นายน้อยของอีวานดุมากขึ้นกว่าเดิมอีกหรือจ๊ะ”
“โห...ดุยังกับเสือถูกพรากลูกรักไปยังไงยังงั้นเลยครับ แถมอารมณ์ก็ยังขึ้นๆ ลงๆ ยังกับพวกผู้ชายวัยทองอีก” อีวานบ่นอุบ แล้วก็อดเล่าต่อไม่ได้
“
