ยาหยีเดินลงมานั่งเล่นที่ล็อบบีโรงแรมตามลำพังเพราะลินดาขอตัวพักผ่อนด้วยความอ่อนเพลีย หญิงสาวนั่งทอดถอนใจอยู่ตามลำพังด้วยความใบหน้าที่เต็มไปด้วยความวิตกกังวลต่อสิ่งที่ตั้งใจจะกระทำ จนไม่ทันมองเห็นผู้ชายคนหนึ่งที่เดินเข้ามานั่งใกล้ๆ
“สวัสดีครับ คุณเป็นคนไทยใช่ไหมครับ”
สำเนียงภาษาที่คุ้นเคยทำให้ยาหยีที่กำลังเศร้าหมองอยู่ระบายยิ้มกว้างออกมา เมื่อคิดว่าได้เจอกับคนที่มาจากชาติเดียวกัน แต่ก็ต้องผิดหวังเพราะผู้ชายตรงหน้าถอดแบบมาจากชาวตะวันตกเปี๊ยบเลย
“ใช่ค่ะ ฉันเป็นคนไทย แต่คุณคงไม่...”
“ผมฟรานเซเซียส ซาเอนโก้ เป็นลูกครึ่งครับ แม่คนไทย ส่วนพ่อเป็นคนรัสเซีย ยินดีที่ได้รู้จักอีกครั้งครับ”
หนุ่มหล่อนัยน์ตาสีเทาสุกใสที่อัดแน่นไปด้วยความร้ายกาจและเซ็กซี่สุดใจตรงหน้ายื่นมือออกมา ยาหยีไม่อยากเสียมารยาทจึงต้องยื่นมือบางของตัวเองออกไปแตะกับอุ้งมือใหญ่ตรงหน้า พร้อมกับรอยยิ้มบางๆ แต่แค่นั้นก็พอจะทำให้คอ
