สิบกว่าชั่วโมงที่นั่งหลับนั่งตื่นอยู่บนเครื่องบินส่วนตัวหรูหราของพ่อมาเฟียหน้าหยกแสนหล่ออย่างคอร์เนล หญิงสาวกัดปากแน่น ขยุ้มฝ่ามือลงบนที่เท้าแขนเก้าอี้ที่ตัวเองนั่งอยู่แน่น เมื่อคนที่นั่งใกล้ๆ ก้มหน้าลงมากระซิบบอกว่าเครื่องบินกำลังแล่นลงจอด
กรุงมอสโก...
เมืองหลวงของประเทศรัสเซีย ประเทศมหาอำนาจแห่งโลกตะวันตก เมืองที่เต็มไปด้วยวัฒนธรรมอันเก่าแก่น่าหลงใหล และสถาปัตยกรรมที่สวยงามแห่งหนึ่งของโลก
มือสั่น ใจสั่น เมื่อถูกคนตัวโตลากให้ก้าวลงมาจากบันไดเครื่องบินส่วนตัวลำใหญ่ สายลมเย็นยะเยือกพัดเข้าปะทะร่างกายอย่างรุนแรง แทบปลิวไปตามแรงลมหากไม่มีร่างกายกำยำของคอร์เนลให้เกาะเกี่ยว
แม้เขาจะร้ายกาจ เย็นชา และไร้หัวใจกับหล่อนอย่างที่สุด แต่ยามที่มีเขาอยู่ข้างกาย หล่อนกลับไม่รู้สึกอ้างว้างเลยแม้แต่นิดเดียว
ด้วยมัวแต่จ้องหน้าคนที่เดินข้างๆ ทำให้ยาหยีพลาดสะดุดกับพรมที่เผยอขึ้นเล็กน้อยจนแทบจะล้มลงไปนั่
