“คงอีกนานมั้งทูนหัว เพราะที่นี่ผมมีผู้หญิงรอบริการเพียบ คุณอาจจะต้องนอนเหงาไปตลอดทั้งเดือน หรืออาจจะตลอดไปเลยก็ได้ หากผมรู้ตัวว่าหมดความอยากต่อร่างกายของคุณ”
ไม่รู้ว่าทำไมถึงเจ็บแปลบไปทั่วทั้งหัวอก ทั้งๆ ที่เตรียมตัวเตรียมใจรับภาพบาดหูบาดตาของคอร์เนลกับผู้หญิงคนอื่นมาแล้ว แต่พอถึงเวลาเข้าจริงๆ หล่อนกลับทนไม่ได้ แค่ฟังเขาพูด หล่อนก็เจ็บจนกระทั่งไม่อยากจะหายใจอยู่แล้ว
ยาหยีกัดปากแน่นกัดแน่นจนไม่รู้สึกเจ็บอีกแล้ว ขณะพูดในสิ่งที่ตรงข้ามกับหัวใจออกไป
“ถ้าคุณทำได้อย่างที่พูดจริงๆ ฉันก็จะขอบคุณอย่างสูงค่ะ”
หวังว่าคอร์เนลคงจะรู้สึกรู้สาอะไรบ้าง แต่เปล่าเลยพ่อสุดหล่อยังคงยืนระบายยิ้มเลือดเย็นไม่เปลี่ยนแปลง หญิงสาวที่โกรธจนควันแทบออกหูรีบสะบัดหน้าแล้วเดินนำเข้าไปในคฤหาสน์หลังใหญ่ปานราชวังตรงหน้าราวกับมันคือที่พักอาศัยของตัวเองอย่างนั้นแหละ คอร์เนลขบกรามแน่นขณะก้าวตามร่างอรชรของยาหยีไป
“หยุดก่อ
