คนครางตัวเกร็งสะท้านเยือก กัดฟันนอนหลับตารับความรัญจวนแสนหวานที่เกิดจากปาก ลิ้น และฝ่ามือนุ่มๆ ของสาวน้อยที่คร่อมทับอยู่บนกาย และความเสียวกระสันเจียนคลั่งที่ได้รับก็ทำให้เขาไม่ได้เอะใจกับท่าทางของยาหยีเลยแม้แต่นิดเดียว
“ทนอีกนิดหนึ่งสิคะ อีกนิดเดียว...”
สาวน้อยพรมจูบไปทั่วทั้งเรือนกายแกร่ง ทุกสัมผัส ทุกการเคลื่อนไหวเต็มไปด้วยความอ่อนหวาน อ่อนโยน และหัวใจ คอร์เนลร้องคำรามด้วยความรัญจวนครั้งแล้วครั้งเล่า อ้อนวอนขอร้องให้แม่ลูกหยีแสนหวานมอบความสัมพันธ์ขั้นสุดท้ายให้แก่เขาเสียที
“ลูกหยี...ได้โปรด ผมทนไม่ไหวแล้วนะ”
ยาหยีเงยหน้าจากผิวหนุ่ม ยิ้มหวานฉ่ำมอบให้แก่หนุ่มหล่อที่นอนดิ้นพราดอยู่ใต้ร่างของหล่อน วางสองมือนุ่มกับแผงอกกว้างรกรุงรังของเขาเอาไว้ ก่อนจะก้มลงไปกระซิบชิดปากร้อนผ่าวของผู้ชายใต้ร่างแผ่วเบา
“ของดีต้องรออีกนิดค่ะ”
มันช่างเป็นคำพูดวาบหวามเหลือเกินในความคิดของคอร์เนล ชายหนุ่มหลุ
