ตอนที่8 เริ่มต้นกันใหม่
1273 คำ
“คุณแพรกลับมาที่บ้านแล้วนะคะ ตอนนี้ขึ้นไปพักผ่อนอยู่บนห้องนอน”
เพียงแค่รับรู้ว่าภรรยากลับมาถึงบ้านแล้ว ทำให้คนที่กระวนกระวายมานานเป็นอาทิตย์ต้องรีบบึ่งรถกลับมาจากบริษัทในทันที
ใช้เวลาครึ่งชั่วโมงรถคันหรูก็มาจอดยังโรงรถของบ้าน ร่างสูงใหญ่รีบเดินจ้ำอ้าวขึ้นไปบนชั้น 2 อย่างไม่รอช้า
ฝ่ามือหนาเอื้อมไปเปิดประตูห้องพักของหญิงสาวแต่ทว่าถูกล็อคเอาไว้จากทางด้านใน ทำให้ต้องลำบากวิ่งลงมาหากุญแจสำรองเพื่อไปเปิดจนได้
ร่างบอบบางที่นอนอยู่บนเตียงกว้าง คินณภัทรจับจ้องมองใบหน้าของคนที่ได้ชื่อว่าภรรยาทางพฤตินัยและนิตินัย อยากจะปลุกอีกคนให้ตื่นมาพูดคุยกันให้รู้เรื่องในตอนนี้ แต่ทว่าคิดอีกทีก็ไม่อยากรบกวนหญิงสาว เขาจึงเลือกเดินไปนั่งที่เก้าอี้มุมห้องเงียบ ๆ รอเวลาที่อีกคนจะตื่นเพื่อสะสางปัญหาระหว่างเธอและเขา
เวลาผ่านไปนานนับชั่วโมง แพรไหมที่นอนจนเต็มอิ่มก็ขยับตัวลุกขึ้นนั่ง ดวงตากลมเบิกโพลงเมื่อเห็นสามีนั่งไขว้ขาจับจ้องมองหน้าเธออยู่ ไม่ได้ยินทักทายใด ๆ แต่กลับมองด้วยสีหน้าแววตาที่ดูเหมือนโกรธและไม่พอใจมาก
“พี่คินมานั่งอยู่ตรงนี้นานแล้วเหรอคะ?”
คินณภัทรยืนขึ้นเต็มความสูง ก่อนจะมาหยุดยืนอยู่ปลายเตียงนอนกว้าง จับจ้องมองภรรยาด้วยแววตาที่มีแต่คำถาม
“หายไปไหนมาเป็นอาทิตย์ ไม่รู้หรือยังไงว่าคนอื่นเขาจะเป็นห่วงมากแค่ไหน”
“แพรก็แค่ไปพักกับเพื่อน ขอโทษนะคะที่ทำให้คนอื่นต้องเป็นห่วง”
“แพรตั้งใจหนีหน้าพี่ ตั้งใจหลบหน้าพี่ใช่ไหมหรือว่าแพรหนีไปอยู่กับชายชู้มา?”
แพรไหมถึงกับลุกพรวดลงจากเตียงนอน มายืนประจันหน้ากับคนที่ต่อว่าใส่ร้ายเธอ
“แพรบอกว่าไปอยู่กับเพื่อนก็คือไปอยู่กับเพื่อนค่ะ แพรไม่ได้มีชู้หรือทำอะไรไม่ดีอย่างที่พี่กำลังคิด ถ้ารู้ว่ากลับมาบ้านแล้วจะต้องมีเรื่องให้หงุดหงิดหัวเสียแบบนี้แพรก็คงไม่กลับ”
“แล้วแพรจะหายไปเป็นอาทิตย์ทำไม พี่โทรไปแล้วทำไมไม่รับ ทำไมไม่โทรกลับมาบอกว่าตัวเองอยู่ที่ไหน”
“วันนี้แพรก็กลับมาแล้วนี่คะ พี่จะเอาอะไรกับแพรอีก ที่สำคัญแพรจะกลับมาคุยกับพี่เรื่องหย่าของเราให้มันจบสิ้นกันสักที”
ร่างสูงเดินเข้าไปประชิดตัวด้วยความโกรธจัด ไม่คิดเลยว่าแพรไหมจะกลับมาเพื่อจะพูดคุยกับเขาเรื่องนี้เท่านั้น
“พี่ไม่หย่า พี่ไม่อยากหย่าแล้ว อยู่กันแบบนี้ก็ดี พี่ไม่ได้มีปัญหา”
“แต่มันเป็นสิ่งที่พี่ต้องการมาตั้งนานแล้วไม่ใช่เหรอคะ?”
“…..”
“ในวันนี้ที่แพรยอมแล้ว ทำไมพี่ถึงอยากจะยื้อเอาไว้”
“ก็เพราะว่าแพรเป็นเมียพี่ อะไรที่มันเป็นของพี่ พี่จะไม่ให้คนอื่นมาซ้ำรอยหรอกนะจำเอาไว้”
“ได้กันครั้งเดียวนี่เหรอคะที่ทำให้พี่ต้องมาแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของแพร มันก็เป็นแค่เรื่องเซ็กซ์ที่แพรไม่ได้สนใจเลย แพรเมาแพรไม่ถือ”
“จะครั้งเดียวหรือว่าอีกร้อยครั้ง มันก็ปฏิเสธไม่ได้หรอกว่าพี่เป็นผัวแพร ไม่ใช่แค่ผัวที่นอนกับเมียแต่เป็นผัวที่ถูกต้องตามกฎหมายด้วย!”
“พี่คินต้องการอะไรจากแพรคะ วันนี้แพรยอมที่จะเป็นคนเดินออกจากชีวิตพี่ไป แต่ทำไมพี่ถึงไม่อยากที่จะหย่ากับแพรแล้ว”
“ไม่มีเหตุผล ไม่อยากก็คือไม่อยาก จะไม่มีการเซ็นใบหย่าเกิดขึ้นไม่ว่าจะวันนี้หรือวันไหนก็ตาม อยู่กันไปแบบนี้แหละจะสุขหรือจะทุกข์แพรก็ต้องทนอยู่ให้ได้ เพราะมันเป็นสิ่งที่แพรเลือกแล้ว และวันนี้พี่ก็ตัดสินใจแล้วว่าพี่ไม่อยากหย่ากับแพรเช่นกัน พี่จะให้แพรเป็นเมียที่มีทะเบียนสมรสและอยู่กันแบบนี้ไปตลอด”
“แล้วพี่ก็ยังจะมีผู้หญิงคนนั้นเป็นเมียอีกคนงั้นเหรอคะ ตลกเป็นบ้า”
ใช่ว่าแพรไหมจะไม่รับรู้ว่าก่อนที่เขาจะมาแต่งงานกับเธอ เขาเคยมีใครมาก่อน เคยรักกับใครมาก่อน เพียงแต่ทว่าตอนนั้นเธอไม่ได้สนใจเรื่องพวกนี้เลย เธอคิดเพียงแค่ว่าถ้าเป็นเมียแต่ง เป็นเมียที่ถูกต้องตามกฎหมายของเขา ผู้หญิงคนอื่นก็ไร้ค่า แต่ที่ผ่านมามันกลับไม่ได้เป็นแบบนั้นเลยเป็นเธอต่างหากที่ไร้ค่า เพราะสามีในทะเบียนสมรสไม่เคยมองเห็นหรือมองกลับมาที่เธอเลยสักครั้ง บ่อยครั้งที่รู้ว่าเขาก็ไปอยู่กับผู้หญิงคนอื่นแทนที่จะกลับบ้านทั้งที่ตัวเองก็มีเมียอยู่แล้ว แต่จะให้โทษเขาก็ไม่ใช่ เพราะทุกอย่างเธอรู้ดีอยู่แก่ใจและยังเลือกที่จะอยู่ในสถานะแบบนี้มาตั้งแต่ต้น
“เขาก็อยู่ในที่ของเขา แพรก็อยู่ในที่ของแพร ทุกอย่างจะไม่มีปัญหาเลยพี่สัญญา”
“มันไม่เป็นการเห็นแก่ตัวไปหน่อยเหรอคะ แล้วพี่ไม่คิดถามแพรบ้างล่ะ ว่าแพรอยากใช้สามีร่วมกับผู้หญิงคนอื่นอยู่หรือเปล่า?”
ดวงตากลมโตที่จับจ้องมอง คินณภัทรมองสบตาคู่นั้นที่ดูเศร้า บางทีก็แอบคิดว่าตัวเองเป็นผู้ชายที่เห็นแก่ตัวมากเกินไปหรือเปล่า ทั้งที่แต่งงานแล้วยังจะไปยุ่งกับผู้หญิงที่เป็นอดีตอยู่แบบนี้ เมื่อก่อนไม่เคยคิดเรื่องนี้แต่พอมามีเรื่องคืนนั้นเกิดขึ้นระหว่างเธอและเขา มันอาจจะถึงวันที่ทำให้เขาต้องเลือกทำอะไรที่มันถูกต้องสักที
“วันนี้มันอาจจะยังไม่เคลียร์ แต่สักวันพี่จะเคลียร์ทุกอย่างให้แพรสบายใจได้มากกว่านี้ ตกลงไหม?”
“พี่จะบอกว่าพี่แคร์แพร พี่ยังอยากมีแพรเป็นภรรยาอยู่อย่างนั้นใช่ไหมคะ?”
“มันก็ต้องใช่อยู่แล้วแพร นี่ไงแพรก็เป็นเมียพี่ ส่วนผู้หญิงคนอื่นก็แค่เป็นผู้หญิงที่พี่เคยรู้สึกดีด้วยแค่นั้นแหละ ลองเปิดโอกาสให้พี่ ให้เรากลับมาเรียนรู้กันและกันใหม่สักครั้งได้ไหมล่ะแพร?”
สีหน้าและแววตาเขาดูจริงจังมาก 1 อาทิตย์ที่แพรไหมหายออกจากบ้านไป เขาครุ่นคิดกับทุกเรื่องที่เกิดขึ้นและเรื่องที่อยากจะให้มันเป็นไปได้ในอนาคต 1 ปีที่อยู่ร่วมกันมาแม้จะไม่ค่อยสนใจ แม้จะไม่ค่อยใส่ใจภรรยา แต่ก็มีสิ่งดี ๆ มากมายที่อีกคนทำและมอบให้มาตลอด บางทียังคิดว่าตัวเองอคติกับแพรไหมมากจนเกินไป เลยอยากจะลองเปิดใจใหม่สักครั้งเพื่อให้ได้เรียนรู้กับคนที่ได้ชื่อว่าเป็นภรรยา เพราะถึงอย่างไรเธอก็เป็นภรรยาที่มารดาและบิดาเลือกให้แล้ว สิ่งที่พ่อกับแม่เลือกอาจจะเป็นสิ่งที่ดีที่สุดในชีวิตของเขาก็ได้ใครจะรู้
- ผู้เขียน
