ตอนที่9 แค่หลอกว่ารัก
1349 คำ
ตั้งแต่วันนั้นที่ลองเปิดใจให้กันและกันใหม่ ชีวิตของแพรไหมและสามีดูจะราบรื่นและมีความสุขกันมาก คินณภัทรแทบจะเปลี่ยนเป็นคนละคนกับที่เคยรู้จัก จากที่เคยไม่กลับบ้านเขาก็กลับมานอนบ้านทุกวัน มีกิจกรรมดี ๆ ให้ได้ทำร่วมกันอยู่บ่อยครั้ง แพรไหมได้เห็นมุมน่ารักของสามีอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ผ่านมาสามเดือนแล้วเธอบอกได้เต็มปากว่าเธอมีความสุขกับสามีที่ชื่อคินณภัทรมาก
“วันนี้อยากกินข้าวกับอะไรคะพี่คิน?”
เป็นคำถามที่เธอต้องถามเขาก่อนออกจากบ้านไปทำงานทุกวัน เพราะจะถือโอกาสเข้าครัวจัดเตรียมอาหารไว้รอต้อนรับสามีกลับมาบ้าน
“กินแพรได้ไหมล่ะ”
“ไม่ต้องเลย ทำเป็นพูดเล่นอยู่นั่นแหละ ซีเรียสนะคะวันนี้จะกินอะไร?”
“อะไรก็ได้เมียทำอะไรให้กินพี่ก็กินได้หมดนั่นแหละ ฝีมือแพรอร่อยที่สุดในโลกอยู่แล้ว”
“แต่ก่อนแพรก็ทำอาหารไว้รอทุกวัน ไม่เห็นพี่คินจะสนใจกลับมากินเลยนะคะ”
“ไม่เอาหน่าเมื่อก่อนก็คือเมื่อก่อน ตอนนี้ก็คือตอนนี้ 3-4 เดือนมานี้พี่ก็กลับมากินข้าวที่บ้านทุกวันนะแพร พี่ไม่เคยเถลไถลไม่เคยไปไหนเลยแพรก็เห็น”
“พี่คินไม่ต้องเปลี่ยนตัวเองเพื่อแพรหรอก แพรไม่ได้ว่านะคะถ้าพี่จะออกไปสังสรรค์กับเพื่อนบ้าง ไม่ต้องกลับมาอยู่กับแพรตลอดเวลาแบบนี้ก็ได้ แพรไม่อยากทำตัวเป็นเจ้าข้าวเจ้าของใคร แต่อยากให้เราสองคนอยู่ด้วยกันด้วยความเข้าใจมากกว่า”
“เอาเป็นว่าถ้าพี่อยากจะออกไปเที่ยวที่ไหนพี่จะชวนแพรไปด้วยก็แล้วกัน พี่ไม่อยากมานั่งทะเลาะกับเมียทีหลัง อยากให้แพรสบายใจน่ะ ยังไงพี่ก็เลือกแพรแล้ว แพรไม่ได้เปลี่ยนพี่หรอกพี่แค่อยากเปลี่ยนตัวเองเพื่อแพรบ้าง”
ทำเอาคนฟังยิ้มแก้มแตกอย่างมีความสุข แค่เขาเห็นว่าเธอสำคัญแค่นี้เธอก็มีความสุขที่สุดแล้ว ความรักกำลังพัฒนาไปในทางที่ดีกว่าเมื่อ 1 ปีที่ผ่านมา อาจจะเป็นความสุขที่เกิดช้าไปสักนิด แต่สิ่งที่ทุ่มเทไปทั้งหมดไม่เคยสูญเสียเวลาเปล่าเลย
“ขับรถไปทำงานดี ๆ นะคะ”
“ขอบคุณที่เดินมาส่งนะ เมียพี่น่ารักที่สุดเลย”
คำพูดหยอกเอินพร้อมกับการหอมแก้มก่อนออกจากบ้านไปทำงานเป็นเรื่องปกติของคู่รักที่ได้เห็นมาตลอดสามเดือนแล้ว
รถยนต์คันหรูค่อย ๆ วิ่งออกจากบ้าน แพรไหมโบกมือลาจนรถคันนั้นหายพ้นประตูบ้านไป
คอนโดLOF
คินณภัทรไม่ได้ออกไปทำงานอย่างที่ปากบอกกับภรรยาที่บ้านเลย เขาแวะไปยังคอนโดมิเนียมที่เมื่อก่อนเคยมาที่นี่บ่อยจนนับครั้งไม่ถ้วน แต่ทว่าหลายเดือนที่ผ่านมาเขาไม่ได้มาหาน้ำฟ้าเลยสักครั้ง แต่เพราะเมื่อคืนที่หญิงสาวส่งข้อความไปกลางดึกบอกว่ามีธุระด่วนอยากจะคุยกับเขา เข้ามาหาเธอด้วยถ้าไม่มาเขาอาจจะเป็นคนที่เสียใจมากที่สุด
ร่างสูงในชุดสูทสุดหรูมายืนอยู่หน้าประตูห้องพัก 1832 ก่อนที่จะเอื้อมมือไปกดออดหน้าประตู
“พี่คินคะ น้ำคิดถึงจังเลยค่ะ” หญิงสาวโผเข้ากอดร่างสูงด้วยความดีใจ ก่อนจะจับจูงมือของคนคุ้นเคยให้เข้ามาภายในห้องด้วยกัน
“พี่ต้องรีบไปทำงาน น้ำมีอะไรจะคุยกับพี่ก็รีบพูดมาสิ”
“พี่คินทำไมพักนี้พี่ดูห่างเหินกับน้ำจังคะ พี่คินจะเลิกกับน้ำงั้นเหรอ?”
คินณภัทรเดินไปหยุดยืนอยู่ตรงประตูหน้าระเบียงห้อง กอดอกหันหลังจ้องมองไปยังวิวเบื้องหน้า คงถึงเวลาที่เขาควรจะเคลียร์ปัญหานี้ให้จบสักที เพราะมั่นใจตัวเองแล้วว่าผู้หญิงที่เขาเลือก ผู้หญิงที่เขารักคือภรรยาที่เขาแต่งงานด้วย
“มีโอกาสได้คุยกันก็ดี พี่ว่าเราสองคนเลิกยุ่งเกี่ยวกันเถอะนะน้ำ”
ร่างบางที่อยู่ด้านหลังสวมกอดซบใบหน้าร้องไห้กับแผ่นหลังบึกบึนในชุดสูทสุดหรู
“ไม่นะคะพี่คิน น้ำไม่อยากเลิกกับพี่คิน น้ำบอกแล้วไงไม่ว่าพี่จะให้น้ำอยู่ในสถานะไหน น้ำก็จะอยู่ในที่ของน้ำไงคะ”
“แต่พี่ไม่อยากทำผิดกับแพรอีกแล้ว แค่ที่ผ่านมาพี่ก็ไม่สนใจ ไม่ให้ความสำคัญเขาที่เป็นภรรยามานานพอแล้วนะน้ำ พี่ว่าเรื่องของเรามันควรจะจบลงสักที”
คินณภัทรปลดอ้อมแขนที่โอบรอบรัดตัวออก ก่อนจะหันมาเผชิญหน้ากับผู้หญิงที่เขาคบหามีความสัมพันธ์ด้วยมานานหลายปี เธอเคยเป็นคนที่เขารัก แต่ทว่าในวันนี้เขากลับรู้สึกรักใครอีกคนมากกว่า ใบหน้าสวยที่มีน้ำตาไหลอาบแก้ม ดวงตาของเธอจับจ้องมองเขาด้วยความผิดหวังและเจ็บปวด
“พี่ไม่อยากให้น้ำต้องมาเสียเวลาชีวิตกับพี่ไปมากกว่านี้แล้ว น้ำควรมีโอกาสได้เจอกับผู้ชายที่ดี ได้เจอกับผู้ชายที่จะดูแลน้ำไปทั้งชีวิตได้”
“ก็พี่คินไงคะ พี่คินรักน้ำไม่ใช่เหรอคะ พี่คินบอกว่าแต่งงานกับเขาก็เพราะถูกบังคับไม่ใช่เหรอคะ หรือว่าวันนี้ความรู้สึกของพี่มันเปลี่ยนไปแล้ว”
“ถ้าพี่บอกว่าใช่น้ำจะโกรธพี่ไหม พี่จะให้ค่าเสียเวลาน้ำมากเท่าที่น้ำต้องการ”
“แต่น้ำไม่ได้ต้องการแบบนั้นนะคะ น้ำแค่ต้องการให้เรา 3 คนได้อยู่พร้อมหน้าพร้อมตาพ่อแม่ลูก”
สีหน้าที่ดูจริงจัง คำพูดที่หญิงสาวพ่นออกมาทำให้คินณภัทรดวงตาเบิกโพลงขึ้น
“น้ำท้อง น้ำท้องได้ 3 เดือนกว่าแล้ว”
หญิงสาวเดินกลับไปที่ห้องนอน ก่อนจะกลับออกมาพร้อมกับแท่งตรวจครรภ์และใบรับรองแพทย์ส่งให้กับคินณภัทรได้เห็น
ชายหนุ่มอ่านดูทุกตัวอักษร ก่อนที่แพทย์จะเขียนระบุไว้ในนั้นว่าน้ำฟ้าตั้งครรภ์ 14 สัปดาห์แล้ว เขาควรจะรู้สึกอย่างไรในเวลานี้ ดีใจ เสียใจหรือลำบากใจกับสิ่งที่กำลังเกิดขึ้น
“พี่คินจะไม่รับผิดชอบน้ำงั้นเหรอคะ? พี่คินจะปล่อยให้ลูกของน้ำเกิดมาไม่มีพ่อใช่ไหมคะ?”
“น้ำ พี่…. น้ำแน่ใจใช่ไหมว่าเด็กคนนี้คือลูกพี่?”
“พี่คินไม่เชื่อใจน้ำเหรอคะ ตลอดเวลาน้ำซื่อสัตย์กับพี่คินคนเดียว พี่คินไม่เชื่อว่าเด็กในท้องของน้ำเป็นลูกพี่งั้นสิ หรือว่าเด็กคนนี้ไม่ควรจะเกิดมาดีคะ ไปเอาออกดีไหมจะได้ไม่ต้องเกิดมาทำให้พี่อึดอัดใจแบบนี้”
ฝ่ามือที่ทุบตีลงบนหน้าท้องของตัวเองพร้อมกับเสียงร้องไห้ปล่อยโฮ ทำให้คินณภัทรต้องรีบดึงมือน้ำฟ้าเอาไว้
“อย่าทำอะไรบ้า ๆ แบบนี้นะน้ำ”
“ถ้าจะเกิดมาแล้วไม่มีพ่อก็ไม่ต้องเกิดมาดีกว่าไหมคะ?”
“ไม่ใช่ว่าพี่จะไม่รับผิดชอบนะน้ำ เพียงแต่พี่ไม่แน่ใจว่าเราไปพลาดกันตอนไหน”
แต่ก็นั่นแหละบางครั้งถ้าหากเมามากเขาก็ทำอะไรลงไปโดยไม่รู้ตัว เผลอลืมไปด้วยซ้ำว่าป้องกันตัวเองหรือเปล่า ยิ่งคิดยิ่งปวดหัว ยิ่งคิดก็ยิ่งมองไม่เห็นทางออกของปัญหานี้เลย ไม่ใช่ว่าเขาไม่อยากรับผิดชอบเด็กในท้องของน้ำฟ้า แต่เมื่อเขาตัดสินใจไปแล้วว่าจะเริ่มต้นชีวิตใหม่กับภรรยา แต่เมื่อมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นมาไม่รู้ว่าควรจะจัดการปัญหานี้อย่างไรได้
- ผู้เขียน
