บทที่ 3
1019 คำ
“วันนี้เรียนหนักหรือเปล่า...ท่าทางเหมือนบัวก็เหนื่อย ๆ นะ”
“ไม่ค่ะ...แต่รายงานเยอะหน่อยนึง”
“มีอะไรให้พี่ช่วยก็บอกได้นะ ถ้าบัวต้องทำรายงานเกี่ยวกับการเงิน บัวเรียนบัญชีนี่ไม่ใช่เหรอ”
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะพี่ธรรม์ บัวทำเองได้ ว่าแต่วันนี้พี่น้ำกลับดึกอีกหรือเปล่าก็ไม่รู้”
“ก็น่าจะดึกอยู่หรอกนะ เห็นบอกว่ามีเคสกับลูกค้าสองสามแห่ง พี่ชินแล้วล่ะบัว อย่างน้อยที่บ้านพี่ก็มีบัวเป็นเพื่อนเนอะ”
ธรรม์มองหล่อน แววตาของเขาที่มองน้องสาวเมียแม้จะไม่แสดงความหื่นแต่เป็นแววตาที่มีประกายของความจริงใจทั้งที่ลึก ๆ แล้วธรรม์ก็รู้สึกแปลก ๆ เหมือนกัน เขาไม่รู้ว่าเกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่ ความรู้สึกที่ทำให้ใจหวิว ๆ เวลาอยู่กับใบบัว ถึงแม้หล่อนจะเป็นสาวเรียบร้อยและไม่ก๋ากั่นแต่ท่าทางการพุดหวาน ๆ และหน้าตาสวยใสหมดจดทำให้เขาอดที่จะมองหล่อนนาน ๆ ไม่ได้บ่อยครั้ง ใบบัวยังเยาว์จริง ๆ เพราะหล่อนเป็นเด็กสาววัยใสพึ่งเข้ามหาวิทยาลัย อายุยังไม่ถึงยี่สิบ
ใบบัวเป็นสาวหวาน ออกจะเป้นแม่บ้านแม่เรือนและชอบทำขนมให้เขาทานบ่อย ๆ หล่อนแตกต่างจากต้นน้ำที่เป็นสาวนักธรกิจคล่องแคล่ว ทำงานซะจนแทบไม่มีเวลาให้เขาทำการบ้าน บางทีธรรม์ก็พยายามไม่คิดอะไรมาก พยายามทำตัวตามปกติเวลาอยู่กับน้องเมีย เวลาที่หล่อนทำดีเอาใจมันทำให้เขาอยากอยู่ใกล้ชิดหล่อนให้มากกว่าเก่าด้วยซ้ำ บางครั้งเขาก็มีความคิดที่ทำให้เกิดความละอายขึ้นมาว่าถ้าเจอใบบัวก่อนต้นน้ำเขาจะรักหล่อนหรือเปล่าก็ไม่รู้ พอรถแล่นใกล้ถึงบ้านใบบัวก็ถามพี่เขยหล่อนว่า
“พี่ธรรม์อยากทานอะไรหรือเปล่าคะ เดี๋ยวบัวจะทำให้”
“ไม่ล่ะจ้ะ...เกรงใจ เดี๋ยวบัวต้องอ่านหนังสือสอบ”
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ บัวน่ะกลัวว่าพี่ธรรม์จะเบื่อกับข้าวนอกบ้านเพราะพี่น้ำไม่มีเวลาทำให้ บัวก็ทำกับข้าวทำขนมเป็นเหมือนกันนะคะ”
“รู้ล่ะว่าเก่ง แต่พี่เกรงใจเหมือนกันนะ เฮ้อ...บางทีพี่ก็คิดว่าตัวเองมีเมียทั้งทีแต่เยขาไม่เคยถามพี่เลยว่าอยากกินอะไร”
“ก็บัวนี่ไงคะที่คอยถามแทนพี่ต้นน้ำแล้วว่าพี่ธรรม์อยากกินอะไร”
พอได้ยินใบบัวตอบอย่างนั้นธรรม์ก็เผลอสบตากับหล่อน ใบบัวเผลอหน้าแดงเพราะไม่บ่อยที่หล่อนจะสบตากับพี่เขยแบบจัง ๆ ธรรม์พยายามทำให้ดูเหมือนเขาไม่คิดอะไรด้วยการยิ้มให้และรีบขับรถเข้าไปในรั้วบ้านหลังใหญ่ในซอยเงียบสงบชานเมือง เมื่อรถจอดทั้งสองต่างก็เปิดประตูลงไป
บ้านของธรรม์ที่ซื้อไว้เป็นเรือนหออยู่กับต้นน้ำเป็นบ้านหลังใหญ่ รอบ ๆ มีต้นไม้ร่มรื่น ตอนแรกใบบัวก็อิดออดที่จะจากบ้านที่ต่างจังหวัดเข้ามาอยู่กับพี่สาวและพี่เขยก่อนจะมาเรียนต่อในเมืองกรุง แต่หล่อนเห็นว่าธรรม์เป็นคนดี เขาไม่เคยขัดใจพ่อตาแม่ยายและเป็นผู้ชายหน้าตาดีรักครอบครัวมาก ใบบัวจึงวางใจว่าหล่อนจะอยู่ที่นี่ได้ แต่พอได้มาอยู่ก็เริ่มรู้สึกแปลก ๆ มากขึ้นทุกวัน
เพราะเมื่อมาอยู่ในครอบครัวของพี่สาวใบบัวจึงเห็นว่าต้นน้ำพี่สาวของหล่อนไม่ค่อยอยู่บ้าน ทำงานเหมือนไม่มีวันพักผ่อน ต้นน้ำเป้นผู้หญิงสวยหน้าตาดี จัดได้ว่าสวยมาก หน้าตาไม่ผิดจากหล่อน ใบบัวเป็นผู้หญิงสวยและรูปร่างดีเหมือนพี่สาว แต่นิสัยเรียบร้อยกว่าต้นน้ำที่จัดจ้านและคล่องแคล่วมากกว่า
แต่ก็น่าแปลกที่หล่อนเห็นว่าธรรม์ไม่เคยแสดงออกว่าไม่พอใจพี่สาวของหล่อน เขาเป็นสุภาพบุรุษ ไม่ทำรุ่มร่ามเจ้าชู้ประตูดินกับผูหญิงที่ไหน แต่ก็มีอะไรบางอย่างทำให้ใบบัวรู้สึกว่าระหว่างหล่อนกับพี่เขยมีสิ่งผิดปกติเกิดขึ้นเหมือนกัน และหล่อนไม่รู้ว่าจะเรียกว่าอะไรดีเพราะเวลาอยู่ใกล้ธรรม์แล้วหัวใจของหล่อนเต้นแรงทุกครั้งเลยสิน่า
“เดี๋ยวบัวจะทำอะไรอร่อย ๆ ให้พี่ธรรม์กินสักหน่อยดีไหมคะ”
ใบบัวรีบนำเสนอเมื่อเดินเข้าบ้านและวางกระเป๋าสะพายกับหนังสือบนโต๊ะ ธรรม์ไปหยุดยืนใกล้ ๆ เขาถอดเสื้อสูทและคลายเนคไทน์ก่อนจะปลดกระดุมที่ปลายแขนเสื้อแต่ก็เก้ ๆ กัง ๆ ไม่ถนัดเพราะใช้มือเดียว ใบบัวเห็นดังนั้นก็รีบเข้าไปช่วยทันที
“มาค่ะ...บัวช่วยแกะกระดุมให้พี่ธรรม์นะคะ”
หล่อนเสนอตัว ธรรม์เห็นว่ากระดุมแกะยากด้วยมือข้างเดียวก็ปล่อยให้น้องเมียช่วย แต่ไอ้ตอนที่ใบบัวเข้ามายืนใกล้ ๆ และก้มหน้าก้มตาแกะกระดุมแขนเสื้อตรงข้อมือนี่แหละทำให้ธรรม์เผลอมองหล่อนแบบเต็มตา
พออยู่ใกล้มากเขาก็ยิ่งเห็นความสวยใสของน้องเมีย ใบบัวดูเป็นสาวบริสุทธิ์น่ารักเพราะหล่อนพึ่งเข้ามาหาวิทยาลัยแค่ปีหนึ่ง นับอายุแล้วก็แค่เด็กสาวอายุสิบแปด แต่ความสวยใสของหล่อนทำให้ผู้ชายอายุสามสิบอย่างเขาชักจะหวั่นไหว ที่จริงธรรม์เป็นคนรักเมีย รักครอบครัว แต่เพราะความห่างเหินทั้งเรื่องความโรแมนติก ความใกล้ชิดและเรื่องบนเตียงกับต้นน้ำเริ่มทำให้เขาชักไหวหวั่นมากขึ้นทุกที
อย่าบ้าน่า...ธรรม์นึกในใจ เขาเป็นคนดีมาตั้งเท่าไหร่ รักเมียออกจะแย่จะมาตกม้าตายกับความน่ารักของน้องเมียมันไม่ได้หรอกนะไอ้ลูกชาย
- ผู้เขียน
