@บ้านผมเอง
“ตายแล้วคุณเปลว!? ไปทำอะไรมาคะนั่น ทำไมมอมแมมอย่างนี้คะ”ผมคิดไว้ไม่มีผิดว่าเข้ามาบ้านมาแม่บ้านต้องตกใจแน่ๆที่เห็นผมสภาพแบบนี้
“ฉันไปเที่ยวมาน่ะ นี่ก็ไปช่วยเด็กๆทำแปลงผักมาด้วย”ผมตอบ
“เด็กๆที่ไหนคะ”
“สถานกำพร้าน่ะ เดี๋ยวฝากบอกคนขับรถเอารถฉันไปเข้าอู่หน่อยนะด้านในมันเลอะ เสื้อผ้าพวกนี้ถ้าซักไม่ออกก็เอาไปทำผ้าขี้ริ้วไปเลยซักไปก็เหนื่อยแรง”
“คุณเปลวไม่เสียดายเหรอคะ”
“เสียดายสิ แต่จะให้ทำยังไงได้ล่ะ”ผมบอก เสื้อผ้าแต่ละตัวของผมเสียดายทั้งนั้นแหละ ถึงมันจะไม่แพงอะไรแต่นึกถึงตอนที่ผมยังเป็นเด็กกำพร้าอยู่เสื้อผ้าแทบจะไม่มีใส่แต่พอมีเงินเข้าหน่อยก็จะมาใส่ทิ้งใส่ขว้างมันไม่ใช่เรื่อง
“ค่ะ”
ผมถอดเสื้อตัวสีขาวออกไปเหลือแต่เสื้อกล้ามด้านในจากนั้นก็ขึ้นไปอาบน้ำบนห้องทันที
ซ่าาา
ผมเปิดฝักบัวแล้วเดินเข้าไปอยู่ตรงกลางน้ำที่ไหลลงมากดสบู่เหลวมาถูตามร่างกายและลูกชายของผม แต่ทว่า ลูกชายของ
