พริ้งพราวเดินเชิดหน้าควงแขนเดเนียลลูกครึ่งไทยอิตาลีหน้าตาหล่อเหลารุ่นราวคราวเดียวกันเข้ามาในร้านอาหาร ที่เธอขับรถตามไทม์มาจนรู้ว่าเขามาทานอาหารกับผู้หญิงคนนั้นร้านไหน เธอจึงโทรเรียกเดเนียลเพื่อนชายคนสนิทให้มาทานด้วย โดยอาสาจะเลี้ยงชายหนุ่มเอง ขอแค่ให้เดเนียลยอมเล่นละครตามที่เธอต้องการ
ไทม์ที่นั่งหันหน้าไปทางประตูร้านเมื่อเห็นว่าพริ้งพราวเดินยิ้มหวานควงคู่มากับผู้ชายหน้าตาดี อารมณ์ไม่พอใจก็กระแทกเข้าที่อก แต่ก็ยังคงนั่งเก็บอาการไม่แสดงออกไป ยิ่งไม่พอใจมากขึ้นเมื่อเห็นพริ้งพราวเดินมานั่งที่โต๊ะข้างๆ
นี่คิดจะเอาคืนเขาใช่ไหม
“คุณไทม์ นี่ใช่ผู้หญิงที่ไปหาคุณที่บริษัทไหมคะ”
“ครับ”
“ไหนบอกเป็นเมียคุณ พอคุณปฏิเสธก็ควงผู้ชายคนใหม่ซะงั้น ไม่ธรรมดาจริงๆ ดีแล้วล่ะค่ะที่คุณปฏิเสธออกไป” ไทม์ไม่ได้ตอบอะไรกลับ แต่กลับเหลือบสายตามองไปยังพริ้งพราวเป็นระยะ
ส่วนพริ้งพราวก็ไม่มีแม้แต่หางตาจะหันมามอง แม้เ
