ไทม์เข้ามาในห้องของพริ้งพราวได้อย่างง่ายดายเนื่องจากหญิงสาวได้ให้คีย์การ์ดสำรองเอาไว้ ความเงียบและมืดของห้องทำให้ไทม์เริ่มใจไม่ดี รีบวางข้าวของที่ซื้อติดมือมาลงบนโต๊ะในห้องครัว และกวาดสายตามองไปรอบห้องกลับไม่พบหญิงสาว ร่างสูงจึงเดินไปยังห้องนอนเปิดประตูเข้าไปและก็ต้องพบกับความว่างเปล่า
“พริ้ง พริ้งเธออยู่ไหน ในห้องน้ำหรือเปล่า” ร้องเรียกออกไปแต่สิ่งที่ได้กลับมาคือความเงียบ ไทม์รีบเดินไปยังห้องน้ำที่ปิดประตูไว้ ลองเปิดเข้าไปก็พบเพียงความว่างเปล่า เริ่มรู้สึกร้อนใจเป็นกังวล กลัวพริ้งพราวจะหนีหายไปไหน ล้วงโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงขึ้นมากดโทรหาหญิงสาว แต่เสียงเรียกเข้าก็ดังขึ้นในห้องนอน
“ไปไหนของเขาวะ โทรศัพท์ก็ไม่ได้เอาไป...พริ้งเธออยู่ไหน พริ้ง” ร้องเรียกออกไปอีกครั้ง รีบเดินออกมานอกห้อง และเท้าก็ต้องชะงักเมื่อเห็นคนที่ตามหา นอนหลับอยู่บนโซฟา
ไทม์ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก หัวใจที่เต้นแรงตูมต
