ฉันกำหมัดแน่นให้กับข้อเสนอของพี่ติณ
“ฉันต้องทำ ทุกอย่างที่ทำก็เพราะ….” พี่คิณเว้นคำพูดเขามองหน้าฉันครู่หนึ่งด้วยแววตาที่ทำให้รู้สึกวูบไหว ก่อนที่จะพูดต่อ “ฉันรู้สึกกับเธอ”
“รู้สึกอะไรคะ ?”
“แบบที่เธอรู้สึกกับฉัน รู้สึกแบบนั้นมาตั้งแต่แรก…” พี่ติณตอบก่อนจะก้มหน้าลงแล้วถอนหายใจออกมาหนักๆ
“รักหนูหรอคะ ?” ฉันพยายามข่มความรู้สึกและเตือนตัวเองว่าผู้ชายตรงหน้าเคยใจร้ายขนาดไหน ฉันไม่ควรจะหวั่นไหวง่ายๆ
“ถ้าพูดออกไปเธอจะกลับมารักฉันเหมือนเดิมหรือเปล่า ?” พี่ติณเงยหน้าขึ้นมาตั้งคำถามกลับ
“ไม่ค่ะ! หนูบอกไปแล้วว่าไม่มีความรู้สึกแบบนั้นอีกต่อไป” พูดจบฉันก็หันหลังให้พี่ติณ เพราะการมองหน้าเขามันทำให้หัวใจของฉันไม่รักดีเท่าไหร่
จู่ๆ พี่ติณก็สวมกอดฉันจากทางด้านหลัง เขากอดแน่นแล้วเอาปลายคางวางลงมาบนไหล่ของฉัน ก่อนจะพูดพร้อมกับใช้มือลูบไปมาที่ท้องของฉัน
“…ฉันรักเธอ”
ฉันกำมือแน่นเมื่อได้ยินคำบอก
