พี่ติณสูดดมกลิ่นจากตัวฉัน จากนั้นเขาก็จ้องเขม็ง แล้วถามอีกครั้ง “กลิ่นเหล้า ?”
“ค่ะ หนูไปดื่มมา” ฉันตอบไปตามตรง ใบหน้าของพี่ติณจึงผุดรอยยิ้มที่มุมปาก แต่รอยยิ้มนั้นมันแฝงไปด้วยความอำมหิต “ฉันดีใจนะที่เธอไม่โกหก”
“…หนูอยากอาบน้ำ” ฉันดันแผงอกแกร่งให้ออกห่าง ทว่าพี่ติณก็ยังไม่ยอมปล่อย
“ไปดื่มกับใคร ?”
น้ำเสียงที่เย็นยะเยือกนี้ทำให้ฉันเงียบไปชั่วขณะ ถ้าบอกว่าไปกับพี่วินแน่นอนว่าคนอารมณ์ร้ายอย่างพี่ติณจะต้องโมโหมากแน่ๆ
“ปะ ไปกับเพื่อนค่ะ”
“เธอโกหก!!” พี่ติณตวาดสวนคำพูดของฉันขึ้นมาทันควัน เขาขบกรามแน่น “คิดว่าฉันไม่เห็นภาพที่เธออัปลงโซเชี่ยลหรือไง”
“…….” ฉันค่อยๆ เม้มปากแน่นเมื่อถูกตวาดถามเสียงดัง
“มันเป็นใคร ?”
“ทำไมพี่ติณถึงกลับมาเร็วนักล่ะคะ อยู่ที่ฮ่องกงก็มีผู้หญิงคอยดูแลไม่น่าจะรีบกลับ” ฉันเอาเรื่องภาพที่เห็นมาพูด แต่พี่ติณกลับขมวดคิ้วเหมือนไม่เข้าใจ
“พูดเรื่องอะไร ? อย่า
