“ท่านประธานเรียกดิฉันมาพบ ไม่ทราบว่าต้องการให้ดิฉันรับใช้เรื่องอะไรคะ”
“นั่งสิ เราสองคนคงมีเรื่องต้องคุยกันนานสักหน่อย”
“ขอบคุณค่ะท่าน” เหมือนฝันขยับไปนั่งตัวตรงที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้ามและพยายามมีสติให้มากที่สุด
“ตาซันรู้มั้ยว่าฉันเรียกเธอมาพบ”
“ไม่รู้ค่ะ ตอนที่ดิฉันเจอคุณซันตรงลิฟต์ ดิฉันบอกเค้าว่าจะลงไปซื้อกาแฟข้างล่างค่ะ”
“อืม ดีมาก เอาล่ะ ฉันจะไม่อ้อมค้อมนะเพราะมันคงน่ารำคาญทั้งกับเธอและฉัน ฉันรู้แล้วว่าเธอกับตาซันมีอะไรกัน ฉันก็เลยอยากจะตกลงอะไรกับเธอสักหน่อย ฉันอยากให้เธอ...”
แล้วท่านก็แจ้งความต้องการของตัวเองให้เธอได้ฟังอย่างละเอียดซึ่งนั่นก็ทำให้เหมือนฝันตกใจไม่น้อย
เหมือนฝันกลับมาที่โต๊ะทำงานอีกครั้งหลังจากคุยกับท่านประธานเรียบร้อย หญิงสาวนั่งเหม่ออยู่นานเมื่อนึกไปถึงสิ่งที่ได้รับคำสั่งมา ก่อนจะสะดุ้งเฮือกเมื่อเสียงโทรศัพท์บนโต๊ะดังขึ้นและมันก็เป็นเบอร์โทรมาจากห้องทำงานเจ้านา
