@ตกเย็นวันเดียวกัน
"มาย"
"หือ?"
"ลูกล่ะ?"
"เล่นอยู่ด้านในน่ะ คุณมีอะไรกับพวกแกเหรอ?"
"เปล่า ผมถามเฉยๆ"
"อ่อ"
"พอผมพูดอะไรกับคุณบ้าง"
"..."
"อย่าเงียบสิ นี่ผมร้อนใจจนทำอะไรไม่ถูกแล้วนะ ตอนที่รู้ว่าคุณกับลูกหายตัวไปผมนี่แทบจะบ้าตาย" เวคินพูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม บ่งบอกถึงสถานการณ์ตอนนั้นเขามีท่าทีเป็นอย่างไรเมื่อรู้ว่าเธอกับลูกหายตัวไป
"ท่านก็ไม่ได้พูดอะไร ก็แค่พูดถึงเรื่องทายาทสืบสกุล"
"พ่อของผมอยากให้เราแต่งงานกันใช่ไหม"
"ค่ะ"
"แล้วคุณว่ายังไง คุณตอบตกลงพ่อผมไปหรือเปล่า"
"ฉันยังไม่ได้พูดอะไร ทุกอย่างมันกระทันหันมากไปฉันตั้งรับไม่ทัน"
"..."
"พ่อของคุณต้องการแค่ทายาทสืบสกุล ไม่ได้ต้องการฉัน"
"ทำไมคุณถึงคิดแบบนั้นล่ะ?"
"ฉันเป็นใครเกิดตรงไหนฉันรู้กำพืดของตัวเองดี ฉันไม่ทะเยอทะยานขึ้นไปชูคออยู่ในสังคมของพวกคุณหรอก แต่พ่อของคุณอยากให้ฉันแต่งงานกับคุณเพื่อที่จะให้
